*** Φίλες και Φίλοι,
αν θέλετε να ζήσετε αυτά
που δεν τολμούν να συμβούν μήτε στ’ ανέκδοτα,
μήτε στα παραμύθια,
πάρτε συνέντευξη από τη Σοφία Αρβανίτη.

* Κάπως έτσι
η ρεπόρτερ τής εκπομπής «Πρωϊνό» έζησε μία απίστευτη εμπειρία,
καθώς ξάφνου η αλλόκοτη τραγουδίστρια
διέκοψε τη ροή τής συζήτησής τους
και στρέφοντας το βλέμμα της αλλού, είπε..:
«Είναι ένα περιστέρι, παιδιά, με ένα πόδι. Είναι απίστευτο…».

* Η Σοφία είδε περιστέρι με ένα πόδι•
έως τώρα ξέραμε το ανέκδοτο που λέει
«Ήταν ένας κόκορας μ’ ένα πόδι κι έπεσε…»•
ε, λοιπόν, τώρα μαθαίνουμε ότι κόντρα σε κάθε φυσικό νόμο,
υπάρχει πουλί με ένα πόδι, το οποίο βεβαίως και πετάει
(διότι, πώς έφτασε στη Σοφία Αρβανίτη• με το λεωφορείο;),
αλλά και στέκεται.

* Όμως, ο σουρεαλισμός δεν είχε τελειώσει,
καθώς η ερμηνεύτρια τής μεγάλης επιτυχίας «Μη μού μιλάς για περιστέρια»
(εεε…, για καλοκαίρια, ήθελα να πω),
έδειξε τα φιλοζωϊκά της αισθήματα..:
«Καρδούλα μου… Κι ήρθε κοντά… Θα το ταΐσουμε σε λίγο…».

* Αυτά είναι…
Το μονόποδο περιστέρι ξέρει
ότι ένα εξωτερικό τηλεοπτικό γύρισμα έχει υψηλό κόστος,
οπότε περιμένει υπομονετικά να κλείσουν οι κάμερες
για να φάει το φαγάκι που θα τού δώσεις.
Οπότε, για να τερματίσω την τρελιάρικη διάθεση,
θα φανταστώ πώς θα διεμόρφωνε την ατάκα της η Σοφία Αρβανίτη
αν έβλεπε μπροστά της ένα λιοντάρι..:
«Ωπ, ένα πεινασμένο λιοντάρι, παιδιά. Καρδούλα μου… Κι ήρθε κοντά…
Θα με φας σε λίγο…».
(και πράγματι,
το λιοντάρι θα επερίμενε καρτερικά
να ολοκληρώσει τη συνέντευξή της η Σοφία
και θα την έτρωγε μετά•
τη ρεπόρτερ δεν θα την επείραζε,
καθώς είναι γνωστό ότι οι «κοσμικές» ρεπόρτερ δεν τρώγονται).

*** Πάμε να μιλήσουμε τώρα
για το αγαπημένο θέμα τής στήλης κατά το τελευταίο διάστημα,
που δεν είναι άλλο από τον «ΑΝΤ1».
Ο σταθμός, ο οποίος εδώ και αρκετόν καιρό παρέπαιε,
δείχνει σιγά-σιγά να παίρνει τα πάνω του,
αλλά συνάμα εμφανίζει «γεροντοκορίστικη» συμπεριφορά.

* Πήγαν’ καλά οι «Δέκα Μικροί Μήτσοι»;
Στο «καπάκι» τούς παίζουμε σε επανάληψη.
Πήγαν’ καλά οι επετειακές εκπομπές τού «Ράδιο Αρβύλα»;
Κι αυτές σε επανάληψη.
Σαν τις γεροντοκόρες που αναπολούν την ηδονή τού πρώτου τους έρωτα
(ο οποίος ήταν κι ο μοναδικός τους).

* Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα συμβεί
αν κάποια μέρα πάει καλά στην τηλεθέαση
και το δελτίο τού Νίκου Χατζηνικολάου•
οι ιθύνοντες τού ΑΝΤ1 είναι ικανοί να μάς δείχνουν ισοβίως το ίδιο δελτίο.

*** Φεύγουμε τώρα από τα ανάλαφρα
και πάμε στα… σοβαρά.
Την Αφροδίτη Γραμμέλη τη θυμάστε;
Είναι η ακριβοθώρητη δημοσιογράφος
που επί χρόνια ασκούσε αφ’ υψηλού κριτική
στα «τηλεοπτικά σκουπίδια».
Κατόπιν, βέβαια,
δέχθηκε μετά μεγάλης χαράς να συμμετάσχει
στη θλιβερά κουτσομπολίστικη, μικροαστική
και κυρίως αισχρά σεξιστική εκπομπή «Late Night» τού Γιώργου Λιάγκα
(ναι,
σε αυτό το μόρφωμα
όπου το Γυναικείο Φύλο αντιμετωπιζόταν ως ένα κομμάτι κρέας
μέσα από την αποτρόπαια ενότητα «Ο Γιώργος ψάχνει γυναίκα»),
αλλά κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στο λάθος και στον εκμαυλισμό.

* Τώρα, λοιπόν,
η κυρία Γραμμέλη επανήλθε στην προτέρα θέση της
και προβαίνοντας σε μία ανάλυση
των ποιοτικών χαρακτηριστικών τής τηλεθέασης
που έχει το «Power Of Love»,
κατέληξε ότι το συγκεκριμένο ριάλιτι
το παρακολουθούν άνθρωποι «υψηλού μορφωτικού επιπέδου»
ως αποσυμπίεση από τούς σκληρούς ρυθμούς τής καθημερινότητάς τους.

*** Κατ’ αρχάς και κατ’ αρχήν,
δεν βρίσκω ποια είναι η ουσία μίας τέτοιας εξειδικευμένης προσέγγισης.
Ναι,
το «Power Of Love»,
αυτό το τσίτι,
αυτό το Ρετάλι τής Τηλεοπτικής Αισθητικής έχει τηλεθέαση,
αλλά δεν είναι η μοναδική εκπομπή τέτοιου είδους που το κατορθώνει.
Επίσης,
τόσα χρόνια που τα «σκουπίδια» κάνουν παρέλαση στις οθόνες μας,
κάλλιστα θα μπορούσε να ειπωθεί το ίδιο συμπέρασμα•
υψηλού μορφωτικού επιπέδου άνθρωποι τα παρακολουθούν
για να αποσυμπιέζονται.
Ως εκ’ τούτου, μια τέτοια προσέγγιση φαντάζει ως «ξέπλυμα».
Ξέπλυμα τηλεσκουπιδιού
και ξέπλυμα των τηλεθεατών που έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.

* Και επειδή υπάρχει μία εσάνς επιστημοσύνης
στην όλη προσέγγιση τής κυρίας Γραμμέλη
(όση «επιστημοσύνη» δύνασαι να αποκτήσεις
αναγιγνώσκοντας στοιχεία τηλεθέασης),
αναρωτιέμαι τα εξής..:
Ο άνθρωπος «υψηλού μορφωτικού επιπέδου» τι ακριβώς σημαίνει;
Είναι σημαντικότερος από τον άνθρωπο «χαμηλού μορφωτικού επιπέδου»;
Προσφέρει επιπλέον πρεστίζ;

* Εάν ναι, τότε προκύπτει το επόμενο αβίαστο ερώτημα..:
Τι σόϊ «υψηλό μορφωτικό επίπεδο» διαθέτει κάποιος
που δέχεται να πάρει ως δώρο μία καφετιέρα ή μία φριτέζα (και τέζα)
και να εγκαταστήσει στο σπίτι του ένα μηχάνημα
που θα παρακολουθεί επί 24ώρου βάσεως τις τηλεοπτικές του συνήθειες;
Αυτό είναι… «αντίστροφο μαϊντανιλίκι».
Γιατί είναι «μαϊντανοί» οι άνθρωποι
που παρευρίσκονται συχνά σε τηλεοπτικές εκπομπές
και δεν είναι «μαϊντανοί» οι άνθρωποι
που έμπλεοι ναρκισσιστικού παραληρήματος
ορίζουν με τις επιλογές τους ποιες εκπομπές θα βλέπουμε όλοι εμείς;

* Επίσης,
οφείλουμε -αφού μιλάμε για ποιοτικά χαρακτηριστικά-
να μη στεκόμαστε στην επιφάνεια
και να μη θεωρούμε ένα πτυχίο ως a priori απόδειξη μόρφωσης•
υπάρχουν άτομα που έχουν βγάλει μία σχολή,
αλλά δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους (και την τηλεόρασή τους).

*** Και κάτι τελευταίο..:
Τούτη εδώ η στήλη είναι τηλεοπτική και εν’ γένει μιντιακή.
Όμως, από το ξεκίνημά της έχω πάρει μία απόφαση,
η οποία αντιπροσωπεύει εν’ τω συνόλω του το αξιακό μου σύστημα
και την οπτική με την οποία αντιμετωπίζω την Τηλεόραση:
Δεν μιλάω για «νούμερα».
Σιχαίνομαι αυτήν τη λέξη. Σιχαίνομαι τη νοοτροπία που πρεσβεύει.
Κοιτώ με λύπηση τα άτομα που έχουν ως «θεότητές» τους τα «νούμερα»,
διότι αντιλαμβάνομαι το υπόβαθρο τής ψυχολογίας τους.
Γουστάρω τον Ανταγωνισμό, γουστάρω τον Πρωταθλητισμό,
αλλά αρνούμαι να υποταχθώ στα πάσης φύσεως «νούμερα».

* Επίσης,
θεωρώ -αδιαπραγμάτευτα-
ότι ένας άνθρωπος δικαιούται να συστήνεται ως «τηλεοπτικός κριτικός»
μόνο όταν ΔΕΝ κοιτάζει τούς πίνακες τηλεθέασης.
Αν γνωρίζεις από Τηλεόραση,
δύνασαι να καταλαβαίνεις τις τάσεις και τις μαζικές ροπές
χωρίς να καταδέχεσαι να κουβαλάς «σκονάκια» και «ραβασάκια».
Τα υπόλοιπα είναι για τούς «αφ’ υψηλού χα(μο)μηλάκηδες»,
που όταν βρίσκονται έξω από το παιχνίδι
παριστάνουν ότι δεν «μασάνε» το παραμικρό
και όταν καταφέρουν να μπουν στο παιχνίδι,
τα καταπίνουν όλα αμάσητα.

* Το φαινόμενο έχει καταγράψει με έξοχο ηθογραφικό τρόπο
ο Βρετανός συγγραφέας Άσλεϊ Μπρίλιαντ..:
«Ή σταματήστε τη Διαφθορά,
ή δώστε μου ευκαιρίες να συμμετάσχω σ’ αυτήν…».
Η Τηλεόραση είναι μηχάνημα μέτρησης των αντοχών μας
απέναντι στον Πειρασμό και στην Πρόκληση.
Την Τηλεόραση πολλοί την ξορκίζανε,
αλλά μετά δεν σώθηκαν ούτε με εξορκισμό.
Αυτάαα…

* Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός