Στο οροπέδιο Λασιθίου της Κρήτης, η άντληση του νερού τις προηγούμενες δεκαετίες γινόταν από πηγάδια, με τη δύναμη του ανέμου.
Αιτία ήταν η εφευρετικότητα ενός ντόπιου ξυλουργού, του Εμμανουήλ Παπαδάκη και του βοηθού του, Στέφανου Μαρκάκη, που συνδυάζοντας μηχανισμούς και προσθέτοντας καινοτόμες πατέντες, κατάφεραν να δημιουργήσουν τους γνωστούς αρδευτικούς ανεμόμυλους, που στα μέσα του 20ου αιώνα εκτόξευσαν την παραγωγή των αγροτικών καλλιεργειών του οροπεδίου Λασιθίου στα ύψη.
Παράλληλα, δημιουργήθηκε το πρώτο αιολικό πάρκο παγκοσμίως, αλλάζοντας -όχι μόνο την οικονομία- αλλά και την όψη της περιοχής, κάνοντάς την γνωστή για τη μοναδικότητα και την ομορφιά της.
Σήμερα, έχουν απομείνει ελάχιστοι από τους δώδεκα χιλιάδες περίπου ανεμόμυλους και γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια από τους τοπικούς φορείς για την ανακατασκευή και τη συντήρησή τους, με τη μέθοδο της «υιοθεσίας» ανεμόμυλων, προσπαθώντας να δώσουν ξανά στο οροπέδιο την χαμένη μοναδική ταυτότητα του.
