«Τσίπρας» θα λέτε και θα κλαίτε.
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Τεσσεράμισι χρόνια τοξικότητας. Τεσσεράμισι χρόνια λύσσας.
Η «Νέα Δημοκρατία» και το «ΠΑ.ΣΟ.Κ.»,
οι καθεστωτικές μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις
που εβύθισαν την Ελλάδα στα σκάνδαλα
και την οδήγησαν σε μείζονα Εθνική Κρίση,
είδαν την Εξουσία να φεύγει από τα λερωμένα χέρια τους
και να αναλαμβάνει τη Διακυβέρνηση τής χώρας η Αριστερά.
Η «Νέα Δημοκρατία» τού Κούλη Μητσοτάκη και το «ΠΑ.ΣΟ.Κ.»
δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την έννοια «Διακυβέρνηση»·
δεν είναι στην κουλτούρα τους, αφού νοιάζονται μόνο για την Εξουσία·
για αυτήν την αίσθηση δύναμης,
που αναμφίβολα ασκεί γοητεία στα ανθρώπινα ένστικτα,
αλλά έχει πάντοτε καταστροφικά αποτελέσματα
διότι οι πυλώνες της είναι ο Φασισμός και η Μάζα.
Από τις 25 Ιανουαρίου τού 2015 και έως τις 7 Ιουλίου τού 2019,
η «Νέα Δημοκρατία» και το «ΠΑ.ΣΟ.Κ.» φρύαξαν·
τα εν’ λόγω κόμματα, έκαστο για τούς δικούς του λόγους,
έστησαν ένα αδιανόητο «επικοινωνιακό “Τσερνόμπιλ”».
Η Δεξιά δεν μπορούσε να δεχθεί ότι τής είχαν πάρει τα «κουμούνια» την «καρέκλα»,
ενώ το παραπαίον σοσιαλιστικό υβρίδιο έβλεπε να χάνει την «πελατεία» του.
Πριν καν ξεκινήσει ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» να δίνει τα πρώτα δικαιώματα για κριτική,
οι αντίπαλοί του είχαν βάλει ήδη σε εφαρμογή το δηλητηριώδες σχέδιό τους·
έπρεπε πάση θυσία να πληγεί το «Ηθικό Πλεονέκτημα τής Αριστεράς»
και έτσι άρχισαν να κατηγορούν τον Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη του για αλαζονεία.
Εν’ χορώ και κατά κόρον γινόταν αυτό·
τα δύο κόμματα που σβήσαν’ από τα λεξικά τής Ελληνικής Γλώσσας την «Ταπεινότητα»,
μέμφονταν την πρωτόβγαλτη κυβέρνηση για αλαζονεία.
Οποία θρασύτης.
…
Σύντομα, το αντιπολιτευτικό μένος απέκτησε άλλοθι,
καθώς -όπως ήταν φυσιολογικό- ήρθαν τα λάθη.
Όμως, ήρθαν μαζί τους και οι ανακολουθίες.
Ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» καλούταν να πληρώσει τούς λαϊκισμούς που μετήλθε
προκειμένου από κόμμα τού 3% να φτάσει στο 36%·
λαϊκισμοί και τοπικισμοί
τού τύπου «Θα βαράμε τον ζουρνά και θα χορεύουν οι αγορές.»
που -σε προσωπικό επίπεδο- μού προκαλούν στομαχικές διαταραχές,
αλλά αν συνυπολογίσουμε
τη νοοτροπία τού βλαχοδήμαρχου και τού αρχοντοχωριάτη που κουβαλά ο Νεοέλληνας,
συνειδητοποιούμε ότι δυστυχώς πρόκειται για άχαστη μέθοδο.
Για να κυβερνήσεις τη Νεοελλάδα οφείλεις να υϊοθετήσεις τον Λαϊκισμό
(ή, πολύ συχνά,
να γίνεις ακόμη και μία γλοιώδης ψυχασθενική καρικατούρα του,
που σύρεται και φέρεται από τις αδηφάγες απαιτήσεις
που έχουν τα αφτιά τού Λούμπεν Πνευματικάτου).
Να το εξηγήσω αυτό το τελευταίο σε απλά Ελληνικά…
Το «Λούμπεν Πνευματικάτο», κοινώς ο Βλαξ,
είναι νομοτελειακό ότι θα ψηφίσει αυτόν που τού λέει ψέματα,
που τον καλοπιάνει, που τού ανυψώνει το «εγώ»
(και ως γνωστόν, το «εγώ» τού Βλακός είναι ισχυρότερο από κάθε άλλο).
Το περίφημο απόφθεγμα τού Αυστριακού συγγραφέα Καρλ Κράους
αποτελεί την έξοχη συμπύκνωση αυτής τής αμφίδρομα σαθρής κατάστασης..:
«Το μυστικό τού Δημαγωγού είναι να φαίνεται τόσο ηλίθιος,
ώστε οι ακροατές του να νομίζουν ότι είναι τόσο έξυπνοι όσο εκείνος.».
Βεβαίως, πάνω στην απελπισία του,
ο Βλαξ παίρνει -σπανίως (και εντελώς συμπτωματικά)- τη σωστή απόφαση,
αλλά στην πρώτη «στραβή» αίρει την εμπιστοσύνη του.
Διόλου τυχαία, λοιπόν,
η αυτο-αθωωτική σύγκριση που φανατικά προωθούσαν από το 2015
η «Νέα Δημοκρατία» και το «ΠΑ.ΣΟ.Κ.»,
και έγινε εύκολα αποδεκτή από μεγάλο τμήμα τού Εκλογικού Σώματος:
«Η διακυβέρνηση τού “ΣΥ.ΡΙΖ.Α.” ήταν η πιο καταστροφική στην Ιστορία.».
Εντάξει, όταν σού ρίχνουν χυλόπιτα ακόμα και οι «φουσκωτές κούκλες»,
όταν τα κύματα που εκπέμπει ο εγκέφαλός σου
είναι συνώνυμα με την «ευθεία γραμμή»,
ναι, εκεί εύκολα πιστεύεις ότι ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» κατέστρεψε την Ελλάδα.
Και το πιστεύεις επειδή θέλεις να το πιστέψεις·
επί τής ουσίας, φλεγόσουν να βρεθούν κάποια «επίσημα χείλη» να (σ)το πουν,
ώστε να δώσουν ισχυρό πάτημα και να προσφέρουν «νομιμοποίηση»
στην ανοησία και στη μισαλλοδοξία σου.
…
Κοντή Μνήμη, λοιπόν.
Να ποιος είναι αληθινά κοντός άνθρωπος: ο έχων κοντή μνήμη.
Δεν καθαγιάζω το κόμμα που επέλεξα·
όσες-όσοι διαθέτετε παρατηρητικότητα,
θα προσέξατε τη διατύπωση που χρησιμοποιώ στον τίτλο τού άρθρου μου.
Ναι, ψηφίζω «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.», αλλά ΔΕΝ είμαι «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.».
Το «Είμαι» είναι εξόχου σημασίας ρήμα ώστε να το χαραμίζουμε για τα κόμματα
(για να διασκευάσω -ως Παναθηναϊκός που ΕΙΜΑΙ-
την αλήστου μνήμης Τριφύλλειο ατάκα:
«Τα βοηθητικά ρήματα δεν χαλάνε για τα κόμματα, ρε μαλάκα…»)!
Είμαι Αριστερός.
Όμως,
αρνούμαι να καθαγιάζω οτιδήποτε ιδιοποιείται την παντιέρα τής ιδεολογίας μου.
Ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α» έκανε και λάθη, και (πολλά) αυτογκόλ έβαλε·
επί παραδείγματι,
το περιβόητο «Η Αριστεία είναι ρετσινιά.»
τού πρώην Υπουργού Παιδείας, Αριστείδη Μπαλτά,
είναι μία εξαιρετική προσέγγιση
όταν κάθεσαι στο σαλόνι τού σπιτιού σου με τούς φίλους σου
και συζητάτε για τα αίτια
που οδήγησαν πέντε παιδιά από αμόρφωτες-ακαλλιέργητες-ρατσιστικές οικογένειες
να σκοτώσουν τον μικρό Άλεξ στη Βέροια,
αλλά όταν την εκφράζεις απρόκλητα και ατεκμηρίωτα δημοσίως,
αντιμετωπίζεται -και δικαίως- ως σούπερ μαλακία.
Απ’ την άλλη,
παρά τα λάθη, τα αυτογκόλ και την ενίοτε ανεπαρκή στελέχωση,
ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» εξέπεμπε
-τηρουμένων των εγχώριων και απανταχού πολιτικών αναλογιών-
καθαρότητα, εντιμότητα και άρνηση να ενδώσει στη Διαπλοκή και στη Διαφθορά.
Σκάνδαλα από το 2015 έως το 2019 δεν υπήρξαν·
νταραβεριτζήδες όπως ο Πετσίτης ή προσπάθειες να βολευτούν οι «ημέτεροι»
πάντα θα εμφανιστούν σε έναν τεράστιο μηχανισμό που διαθέτει κρατική δύναμη.
Το θέμα είναι,
ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» κατεδίκασαν και εξοστράκισαν ακαριαία
κάθε σαθρό φαινόμενο που πήγε να αναπτυχθεί στις τάξεις τής Αριστερής Κυβέρνησης.
Η Διαφθορά και η Διαπλοκή δυσκολεύτηκαν εξαιρετικά επί τεσσεράμισι χρόνια
και γι’ αυτό έκαναν τα πάντα -μέσω Προπαγάνδας και εγκάθετων «Μ.Μ.Ε.»-
ώστε να επαναφέρουν την «κανονικότητα».
…
Γιατί λοιπόν γράφω στον τίτλο ότι ήθελα να κάνει κυβέρνηση η «Νέα Δημοκρατία»;
Για αυτήν εδώ τη φωτογραφία
(έχει τραβηχτεί το 2014, εν’ μέσω… δεξιών Μνημονίων).
Με έχει στοιχειώσει αυτή η φωτογραφία·
η πολιτική και κοινωνική σημειολογία της είναι συγκλονιστικές.
Ουδέποτε θα συγχωρήσω στη Δεξιά
ότι με ετούτην την εικονογραφημένη θρασυδειλία
εδημιούργησε έναν τοξικό αυτοματισμό·
βλέπεις άνθρωπο να ψάχνει στα σκουπίδια και αναρωτιέσαι..:
«Μήπως αυτός ανήκει στη λοβοτομημένη ομάδα πολιτών
που αντιμετωπίζουν την ψήφο τους και τη ζωή τους σαν σκουπίδια,
και -βάσει τής άρρωστης νοοτροπίας τους-
τραβάνε και την υπόλοιπη κοινωνία στους κάδους;».
Εννοείται ότι δεν είναι όλοι οι δεξιοί θρασύδειλοι και ανόητοι.
Επίσης, δεν θα πάψω να βοηθάω ανθρώπους που βρίσκονται σε αδυναμία,
ούτε ζητώ πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων
για να σπεύσω να προσφέρω την αρωγή μου σε όποιον αισθανθώ ότι την έχει ανάγκη.
Όμως,
τον συγκεκριμένο τύπο στη φωτογραφία -όπως και κάθε όμοιό του-
τον προσδιορίζω ως «Συκοφάντη τής Πενίας»·
αυτό το ον που ψάχνει στα σκουπίδια
μοστράροντας με την μπλούζα του το κόμμα που το(ν) έστειλε στα σκουπίδια,
δυσφημίζει τη Φτώχια και την Αξιοπρέπεια τής Φτώχιας.
Στο «πρόσωπο» τού συγκεκριμένου όντος,
βλέπω όλους αυτούς που υποστηρίζουν
ότι «Ο “ΣΥ.ΡΙΖ.Α.” κατέστρεψε την Ελλάδα.».
Να λοιπόν ο λόγος που ήθελα να επικρατήσει η «Νέα Δημοκρατία»·
για να βγει στην επιφάνεια όλη η τοξικότητα τού κόμματος τού Κούλη Μητσοτάκη,
για να πληρώσουν την ψήφο τους στον Μητσοτάκη
όσοι νομίζουν ότι ο γόνος τής διορισμένης οικογένειας
θα δώσει σημασία στις καθημερινές ανάγκες κι αγωνίες τους,
και θα παρακάμψει τα συμφέροντα που τον συνδέουν με τον Μαρινάκη,
με τον Αλαφούζο και με όλο το αμφιλεγόμενο enfant gâté τής γαλανόλευκης μπανανίας.
Βεβαίως,
μαζί τους θα πληρώσουμε κι εμείς
που έχουμε επιλέξει να μην είναι η ζωή μας
ένας συναγελασμός με τον κάθε «Χριστοφοράκο».
Όμως, χαλάλι μας·
πάντοτε (θα) παρηγοριόμαστε με τον βιογραφικό μας στίχο,
διά χειρός Μέγα Μανώλη Ρασούλη
και διά στόματος Μέγα Νίκου Παπάζογλου..:
«Έχω καταλάβει ήδη
τής ζωής μου το παιχνίδι…»!
…
Η Τιμή, το Καμάρι, η Υπερηφάνεια.
Αυτά είναι οι κινητήριες δυνάμεις μας.
Η Τιμή, το Καμάρι, η Υπερηφάνεια.
Άκλειστες Πληγές.
Πληγές που εκουσίως κρατάμε ανοιχτές,
διότι κάθε φορά που αισθανόμαστε την οδύνη τους
ξέρουμε ότι για μία ακόμη φορά η συνείδησή μας βγήκε νικήτρια!
ΥστερόΓιωργο..:
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση,
με τη «Νέα Δημοκρατία» τού Κούλη Μητσοτάκη
να έχει πλέον την πολυπόθητη εξουσία στα χέρια της,
έχουμε να δούμε απίστευτα πράγματα
και να βιώσουμε εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις.
Άλλωστε, ο κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο, Μαρινάκης,
είχε προβεί τον Ιούνιο τού 2018 σε εύγλωττη προαναγγελία..:
«Η Χούντα πέφτει. Είναι θέμα μηνών… Δεν έχουμε κανένα θέμα.».
…
Κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο.
Το κόμμα τής (τότε) Αξιωματικής Αντιπολίτευσης
αρνείται να τηρήσει τις δέουσες επιφυλάξεις
και στηρίζει σε κάθε ευκαιρία έναν κατηγορούμενο για πρεζεμπόριο,
προκαταβάλλοντας και προκαταλαμβάνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι είναι αθώος
(μπορεί και να είναι, αλλά μπορεί και όχι).
Η (τότε) Κυβέρνηση αρνείται να αθωώσει προκαταβολικώς
έναν κατηγορούμενο για πρεζεμπόριο.
Ο κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο
χαρακτηρίζει τη δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση ως «Χούντα».
Ο κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο
χαρακτηρίζει -εμμέσως πλην σαφώς- τη δίωξη που υφίσταται ως «πολιτική»
και θεωρεί πως όταν πέσουν η Χούντα και οι κατευθυνόμενοι λειτουργοί της
δεν θα έχει κανένα θέμα
(δύο αρνήσεις ισούνται με μία κατάφαση, αλλά ας μην το κάνουμε… θέμα).
Ο κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο
επιδίδεται σε χορηγίες προς το κόμμα τής (τότε) Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ο κατηγορούμενος για πρεζεμπόριο, Μαρινάκης,
ο οποίος λογοκρίνει μέχρι και τα 18χρονα
που τού κάνουν κριτική στο «Facebook» για τη διοίκησή του στον Ολυμπιακό,
δημοσιεύει μία ημέρα πριν από τις Εθνικές Εκλογές λίβελλο κατά τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»
και μανιφέστο υπέρ τής… Δημοκρατίας
(θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό).
Και όμως,
μία πολυάριθμη μάζα θεωρεί φυσιολογικό να δίνει εξουσία σε αυτό το κόμμα
και να καθιστά ως πολιτικό ρυθμιστή έναν κατηγορούμενο για πρεζεμπόριο
που αρέσκεται να ακούει μόνο τον αντίλαλό του.
Οπότε, δεν θα μού προκληθεί η ελάχιστη έκπληξη,
αν την επόμενη φορά δω κάποιον σαν τον τύπο τής φωτογραφίας,
να ψάχνει στα σκουπίδια φορώντας μπλούζα που θα λέει
«Ο “ΣΥ.ΡΙΖ.Α.” κατέστρεψε την Ελλάδα.».
Συμπληρωματική Σημείωση:
Θεωρώ απίθανο (στο όριο τού «no bet»)
να εξαντλήσει η «Νέα Δημοκρατία» τού Κούλη Μητσοτάκη την τετραετία της.
Όταν η Αναλγησία και η Αναισχύνη κάνουν παρέλαση,
η Δημοκρατία ΔΕΝ στέκεται «προσοχή».
Ζήτω η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
