Ενώ οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην Τουρκία κατατάσσουν το Ισραήλ ως τον δεύτερο σημαντικότερο εχθρό μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρατηρείται «εξαιρετική πύκνωση στις επαφές Αθήνας -Τελ Αβίβ», όπως ομολογούν διπλωματικοί κύκλοι στην ελληνική πρωτεύουσα.
Στο πλαίσιο αυτής της «πύκνωσης» εντάσσεται και η επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα του Υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, Avigdor Liberman, υπερσυντηρητικού πολιτικού αλλά βασικού «συνεταίρου» του Benjamin Netanyahu στην παρούσα κυβέρνηση.
Ο κ. Liberman θα συνομιλήσει με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία (Πρόεδρο Δημοκρατίας), η δε επίσκεψή του έρχεται να ολοκληρώσει έναν κύκλο επαφών, ορατών και αοράτων που ξεκίνησε με τον κ. Netanyahu στην Αθήνα προ μηνών. Στο μεσοδιάστημα επισκέφθηκε το Ισραήλ και ο Υπουργός Επενδύσεων, Χάρης Παμπούκης, ο οποίος είχε συνομιλίες επιχειρηματικού περιεχομένου, χωρίς ωστόσο να έχουν γίνει γνωστές όλες οι λεπτομέρειες.
Το σημαντικότερο διακύβευμα βεβαίως σε αυτές τις συναντήσεις στην Αθήνα που θα πραγματοποιηθούν από τις 12 έως τις 14 Ιανουαρίου αφορά τους υδρογονάνθρακες που έχουν εντοπιστεί ανατολικά – βορειοανατολικά της Κύπρου στην θέση «Λεβιάθαν».
Ο καθορισμός των Ζωνών Αποκλειστική Εκμετάλλευσης έχουν καθοριστεί μεταξύ Λευκωσίας και Τελ Αβίβ και οι επί μέρους συμφωνίες για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος είτε έχουν υπογραφεί είτε ,ορισμένες από αυτές, βρίσκονται σε στάδιο ολοκλήρωσης.
Το ζήτημα της μεταφοράς του φυσικού αερίου αποτελεί μείζον ζήτημα. Σε αυτό το πλαίσιο η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού (Λεβιάθαν, Κρήτη, Πελοπόννησος – Ιταλία) βρίσκεται στο επίκεντρο συνομιλιών.
Πέραν τούτου, ο καθορισμός και από την Αθήνα (το απέφευγε μετ’ επιμονής η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή, παρά τις πιέσεις που ασκούσε ο τότε πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος), της ελληνικής Ζώνης Οικονομικής Εκμετάλλευσης η οποία εφάπτεται νοτίως του Καστελόριζου της Κυπριακής, συναντά βεβαίως τις αντιρρήσεις της Άγκυρας, η οποία αποκλείεται έτσι από τον «συνεταιρισμό Ισραήλ – Κύπρου – Ελλάδας».
Προφανώς αυτό το σημείο είναι και το σημαντικότερο κατά τις επίσημες και ανεπίσημες διαβουλεύσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας που διεξάγονται αυτόν τον καιρό και που αφορούν μία συνολική ρύθμιση των εκκρεμοτήτων στο Αιγαίο.
Το «αγκάθι» σε αυτές τις διαπραγματεύσεις που ορισμένοι τις βλέπουν και ως «τελικές», είναι ακριβώς ο καθορισμός ή όχι της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου.
