Η Δήμητρα Στασινοπούλου επιστρέφοντας από ένα πρόσφατο ταξίδι στη Συρία, καταγράφει μ’ ένα συγκινητικό κείμενο και προπαντός με τον φωτογραφικό της φακό την εικόνα της σημερινής Συρίας, στην οποία αποτυπώνεται ο σπουδαίος πολιτισμός της που ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων, και καταλήγει στη σημερινή εμπόλεμη κατάσταση της χώρας.
Το κείμενο είναι αυθόρμητο και βαθιά συγκινητικό και καταγράφει τις πρώτες εντυπώσεις και τα πρώτα συναισθήματα, που στη συνέχεια θα αποτελέσουν στο μέλλον ένα βιβλίο σε ηλεκτρονική μορφή, με όλο τον όγκο των φωτογραφιών που θα το συνοδεύουν.
Ανοίγοντας τον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό από 540 φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης για τις οποίες η διακεκριμένη φωτογράφος θεωρεί ότι δεν ανήκουν μόνο σ’ αυτήν, αλλά σ’ όλους μας και τις οποίες μπορείτε να τις κατεβάσετε ελεύθερα. Ενδεικτικά το zougla.gr δημοσιεύει κάποιες απ’ αυτές. Ας δούμε, όμως, πρώτα τι γράφει η ίδια γι αυτό της το ταξίδι στην πολύπαθη Συρία, τον Ιούνιο του 2023.
dimitrastasinopoulou.smugmug.com
«Ήταν ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ταξίδι και χαίρομαι τόσο πολύ που δεν άκουσα κανέναν και αποφάσισα να το κάνω. Ήξερα ότι θα μου άρεσε η Συρία, αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι θα με συγκινούσε τόσο πολύ ! Από την πρώτη στιγμή αισθάνθηκα ότι ήταν ξεχωριστή. Οι άνθρωποι υπέροχοι (όλοι με ευχαριστούσαν που ήρθα στη χώρα τους!) – τα μνημεία, τα μουσεία, οι αρχαιολογικοί χώροι!!! το φαγητό, αλλά περισσότερο από όλα η μοναδική αίσθηση που έχει ένας Έλληνας εκεί. Ύψιστος πολιτισμός και ύψιστη ευγένεια των εξαιρετικών ανθρώπων που είχα την τύχη να συναντήσω, βοήθησα όσο μπόρεσα κάποιους από αυτούς. Πρέπει να μείνει αυτή η μεγάλη πολιτιστική κοιτίδα στη μνήμη μας και η δική μας μνήμη να γίνει κτήμα όλων. Χίλια χρόνια της ελληνιστικής, ελληνορωμαϊκής και βυζαντινής ιστορίας του τόπου (333 π.Χ.-636 μ.Χ.), αλλά και τόσοι δεσμοί και τις επιρροές μεταξύ ελληνικού και συριακού πολιτισμού από την εποχή του Χαλκού έως σήμερα.
»Το μέγεθος της τραγωδίας αποκτά τις ασύλληπτες διαστάσεις του όταν έρθει κανείς σε επαφή ακόμη και με τα πολιτιστικά μόνο μεγέθη. Η εικόνα του κατεστραμμένου μουσείου της Παλμύρας θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου, απίστευτη αγριότητα, πραγματικά απίστευτη… Η εικόνα του Άσαντ παντού, στην κυριολεξία παντού, κάθε 10 μέτρα και μια αφίσα…Οι έλεγχοι στο αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσαμε για τις μετακινήσεις απίστευτη, την τελευταία μέρα μέτρησα ήταν 19… Μακάρι, να μπορέσουν να ορθοποδήσουν κάποτε, αλλά η καταστροφή της χώρας είναι τόσο μεγάλη που δεν ξέρω αν θα ζω για να το δω – Το Χαλέπι έχει σχεδόν ισοπεδωθεί, και όχι μόνον το Χαλέπι, παρ’ όλα αυτά υπέροχο και σήμερα.
»Τα ίχνη πάντως, έχουν τη δική τους φωνή, το σκέπτομαι πολύ συχνά. Αυτά που αφήνει ο χρόνος επάνω και μέσα μας επίσης. Το πόσο τους σκέφτομαι δεν λέγεται, ειδικά τις τελευταίες μέρες με τους τόσους νεκρούς ανθρώπους στο τραγικό ναυάγιο (πολλοί ήταν από τη Συρία), όλοι φυσικά ήταν άνθρωποι, και σε κανέναν δεν αξίζει αυτό το τέλος, αλλά επειδή τους έζησα τους Σύριους πριν λίγες μέρες και καταλαβαίνω από τι θέλουν να ξεφύγουν, λυπήθηκα ακόμη περισσότερο. Πραγματικά τραγικό…
»”Χαίρε, ω φιλτάτη Συρία! Τι όμορφη χώρα για τον εχθρό!” Με αυτά τα λόγια αποχαιρετά τη Συρία ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ηράκλειος το 636, όταν φτάνει στα σύνορά της νικημένος από τους Άραβες. Τα πιο σωστά λόγια που είχα συνέχεια στο μυαλό μου, σ’ όλο το ταξίδι…»
Δήμητρα Στασινοπούλου
