Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, ένα υψηλό ποσοστό επιζώντων από καρκίνο των όρχεων μπορεί να υποφέρουν από υπογοναδισμό. Πιο συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι το 38% των 491 συμμετεχόντων στη μελέτη είχαν υπογοναδισμό. Σε σύγκριση μάλιστα με τους επιζώντες που είχαν φυσιολογικά επίπεδα τεστοστερόνης, οι επιζώντες με υπογοναδισμό είχαν περισσότερα χρόνια προβλήματα υγείας συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, του διαβήτη, της στυτικής δυσλειτουργίας, του άγχους και της κατάθλιψης.
Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ιντιανάπολις επισήμαναν ότι πρόκειται για την πρώτη τόσο μεγάλη μελέτη που διεξάγεται σε επιζώντες από καρκίνο των όρχεων οι οποίοι έλαβαν χημειοθεραπεία.
Τόνισαν επίσης ότι πολλοί επιζώντες ενδέχεται να ζουν πάνω από 50 χρόνια μετά τη διάγνωση τους με καρκίνο των όρχεων, όταν αυτή γίνεται σε μικρή ηλικία και τα ποσοστά επιτυχίας της θεραπείας είναι υψηλά. Τα ευρήματα αυτά λοιπόν υπογραμμίζουν τη σημασία της εξέτασης των ασθενών που επέζησαν μετά τη θεραπεία για τον καρκίνο των όρχεων για σημεία ή συμπτώματα υπογοναδισμού.
Η χαμηλή τεστοστερόνη μπορεί να υπάρχει ήδη κατά τη διάγνωση του καρκίνου των όρχεων ή να αναπτυχθεί στην πορεία ως παρενέργεια του χειρουργείου ή της χημειοθεραπείας. Αν και είναι γνωστό ότι η χαμηλή τεστοστερόνη μπορεί να εμφανιστεί σε ένα σημαντικό ποσοστό επιζώντων από καρκίνο των όρχεων, η νέα αυτή μελέτη διερευνά επίσης τη σχέση του υπογοναδισμού με μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία των ασθενών.
Ο μέσος όρος παρακολούθησης των συμμετεχόντων ήταν τα 38 έτη και η διάγνωση του υπογοναδισμού έμπαινε όταν οι τιμές της τεστοστερόνης ορού ήταν ίσες οι μικρότερες των 3.0 ng/mL ή όταν υπήρχε ανάγκη θεραπείας υποκατάστασης με τεστοστερόνη.
Όπως προαναφέρθηκε από τους 491 επιζώντες το 38% είχε χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης ή λάμβανε θεραπεία υποκατάστασης. Το κατά πόσο ένας ασθενής ήταν υπέρβαρος ή παχύσαρκος συνδεόταν με αυξημένη πιθανότητα υπογοναδισμού σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι ερευνητές επίσης βρήκαν μια γενετική ανωμαλία στο γονίδιο που ρυθμίζει τη σφαιρίνη που δεσμευθεί τις ορμόνες του φύλλου, κάτι που ίσως αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης χαμηλής τεστοστερόνης.
Οι επιζώντες που είχαν τα υψηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης ήταν και αυτοί που είχαν την πιο έντονη φυσική δραστηριότητα ενώ αυτοί που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα τεστοστερόνης ήταν πιο πιθανό να παίρνουν φάρμακα για την υπέρταση, τη δυσλιπιδαιμία, τη στυτική δυσλειτουργία, το διαβήτη, το άγχος ή την κατάθλιψη.
Οι ερευνητές θα συνεχίζουν να παρακολουθούν αυτούς τους ασθενείς και να επεκτείνουν την προοπτική τους μελέτη στους 1600 επιζώντες που έχουν εισαχθεί μέχρι σήμερα. Τονίζουν ότι η αναγνώριση και η θεραπεία του υπογοναδισμού μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ασθενών καθώς και να μειώσει τα ποσοστά προβλημάτων, όπως είναι το μεταβολικό σύνδρομο, ο διαβήτης, η δυσλιπιδαιμία και τα πρώιμα καρδιαγγειακά προβλήματα.
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Κ.Κωνσταντινίδης, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, Πρόεδρος του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
