Στις 3 Φεβρουαρίου του 1908 ιδρύθηκε ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών (ΠΟΑ), που το 1924 μετονομάστηκε σε Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος. Μία ομάδα αθλητών με επικεφαλής τον Γιώργο Καλαφάτη ίδρυσαν τον σύλλογο που έμελλε να λάμψει στην Ελλάδα και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον ελληνικό αθλητισμό.
Η ομάδα είχε ονομαστεί Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος (1910), Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (1918) και Παναθηναϊκός Ποδοσφαιρικός Αγωνιστικός Όμιλος (1922) για να καταλήξει από το 1924 και μετά στην σημερινή του μορφή.
Με σήμα το τριφύλλι, που σχεδίασε ο διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης, Γιώργος Χατζόπουλος και χρώματα το πράσινο και το άσπρο, ο Παναθηναϊκός έχει να επιδείξει μία τεράστια τροπαιοθήκη.
Στο ποδόσφαιρο μετρά 20 πρωταθλήματα, 18 Κύπελλα και 4 Σούπερ Καπ, έχοντας 4 νταμπλ. Πάντως, μεγαλύτερη στιγμή ήταν η συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971.
Στο μπάσκετ έχει να επιδείξει 6 πρωταθλήματα Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό, 34 πρωταθλήματα Ελλάδας και 15 Κύπελλα, ενώ πολλές είναι οι διακρίσεις στο βόλεϊ και τα υπόλοιπα αθλήματα.
Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «107 Χρόνια Ένδοξης Ιστορίας»:
«Σαν σήμερα, 3 Φεβρουαρίου του 1908, ιδρύθηκε ο μεγαλύτερος ελληνικός αθλητικός σύλλογος
Η ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ*
“…σε μία γωνιά από τις πολλές «ελεύθερες» που υπήρχαν στο Πολύγωνο, ο Γιώργος Καλαφάτης συγκέντρωσε τους φίλους του. Είχε φοβερή πειθώ. Και αύρα. Στο πλευρό του, ο αδελφός του Αλέξανδρος και ο Δημήτρης Δουκάκης. Ήταν 3 Φεβρουαρίου 1908. Η πρώτη ημέρα της ανατριχίλας…”
Εκείνη την ημέρα στο Πολύγωνο, που ήταν τόπος συνάντησης της νεολαίας της εποχής, συγκεντρώθηκε η «παρέα των Καλαφάτηδων». Ήταν όλοι εκεί. Οι φίλοι οι καλοί και πραγματικοί. Για να ακούσουν τον 18χρονο Καλαφάτη κι αυτά που είχε να τους πει. Και, εν τέλει, να θέσουν τις βάσεις για τη δημιουργία του νέου Συλλόγου, «…της ομάδος που δεν άργησε να γίνη η λατρεία όλων των Αθηναίων φίλων και μη του Ποδοσφαίρου και του Αθλητισμού» (Λουκάς Πανουργιάς, 1955).
Ο χρόνος για να σκεφτούν και να αποφασίσουν δεν ήταν πολύς. Όλοι λες και είχαν στο μυαλό τους το όραμα του Καλαφάτη. Συμφώνησαν αμέσως: “Πάμε…”
“Οι νεαροί δημιουργοί του Παναθηναϊκού μας δεν βασανίσθηκαν μ’ατελείωτες συζητήσεις, ούτε και απησχόλησε η νομική πλευρά του ζητήματος. Εκείνο που γι’αυτούς είχε σημασία ήταν πως θα βάπτιζαν την ομάδα τους, την ομάδα της Αθήνας μας. Όλοι τους -αν και τόσο μικροί- εφλέγοντο από την ίδια μεγάλη πίστι και πεποίθησι. Ότι και τ’όνομα της ομάδος τους θα πρέπει να είναι αθηναϊκό. Να μιλάη στην καρδιά του κάθε Αθηναίου και της κάθε Ατθίδας. Έτσι έδωσαν τ’όνομα στην ομάδα τους ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΘΗΝΩΝ” (Λ. Πανουργιάς, 1955).
Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του ΠΟΑ, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων, στο επίσημο έντυπό του για τους Συλλόγους που ανήκουν στις τάξεις του (περιλαμβάνονται στα μητρώα) και τη δραστηριότητά τους, προλογίζει για τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών:
“
* Απόσπασμα από την συλλεκτική έκδοση 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα, 2008) των Σήφη Βοτζάκη και Βαγγέλη Μελέκογλου.»
