Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι τα παιδιά των 22 και 25 ετών, ο Παναγιώτης Αργυρός και ο Γεράσιμος Τσάκαλος, θα απομονωθούν από μεγάλο τμήμα της κοινωνίας εξαιτίας της δημοσιογραφικής προπαγάνδας και της πολιτικής σκοπιμότητας.
Δυστυχώς, την ιστορία τη γράφουν πάντα οι νικητές και στη συγκεκριμένη περίπτωση νικητής εμφανίζεται χωρίς να είναι σίγουρο ένα κράτος δέσμιο, κυριολεκτικά υπόδουλο, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ούτε ένας δεν μπήκε στον κόπο να σχολιάσει το γεγονός, ότι οι εκρηκτικοί φάκελοι περιείχαν ποσότητα εκρηκτικού ικανή να τρομάξει μόνο γαλοπούλες και, φυσικά, κανένας δεν διανοήθηκε μέσα στον πανικό της τρομο-υστερίας να παραδεχθεί ότι οι εμπνευστές μίας πράξης, με την οποία προσωπικά δεν συμφωνώ, απευθύνθηκαν σε πρεσβείες χωρών και κυβερνήσεις που συμμετέχουν τούτη την ώρα, η καθεμία με τον τρόπο της, στην εκμετάλλευση και την τρομοκρατία εκατομμυρίων μη προνομιούχων υπάρξεων του πλανήτη.
Κοιτάζοντας τα μάτια και τα πρόσωπα αυτών των παιδιών που οδηγούνται με τρόπο θεαματικό, κουκούλες τζιπ, κακουργήματα και αυτόματα στο πραιτόριο, αισθάνομαι την ανάγκη να φωνάξω ντροπή σας, ρε άθλιοι, που ενώ καταπίνετε τις μίζες, τα μεροκάματα, τις συντάξεις, την ανάσα και τα όνειρα τόσων ανθρώπων, διυλίζετε χωρίς αιδώ με τρόπο χολιγουντιανό, την ανορθόδοξη συμπεριφορά των θυμωμένων εικοσάχρονων.
Αισθάνομαι την ανάγκη να δηλώσω ότι είμαι απέναντί σας, σε απόσταση ασφαλείας από τη μυρωδιά που αποπνέετε.
Στη θέση των αποστολέων της στρακαστρούκας, είχα μία ελπίδα μετά από 56 χρόνια ζωής και καθημερινής σχεδόν επαφής μαζί σας, να δω μερικά έστω «καθωσπρέπει» κτήνη της εξουσίας.
Όπως αυτά που δίκαζαν με φακελάκι, που γιάτρευαν με φακελάκι. Που κυβερνούσαν με φακελάκι, που φρόντιζαν τις αμυντικές μας δαπάνες με φακελάκι, που ρύθμιζαν τα κρατικά ομόλογα με φακελάκι που έφθασαν σε σημείο να «γαμάνε και να δέρνουν» με φακελάκι.
Ντροπή σας.
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος
