Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ
Για να κατανοήσετε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί κατασκευαστές, κάντε μια βόλτα στη γραμμή συναρμολόγησης στο εργοστάσιο Alene Candles, στο New Albany του Οχάιο.
Εκεί στέκονται οι εργαζόμενοι εκατέρωθεν μιας αργής μεταφορικής ταινίας και τραβάνε τα φιτίλια με μια λυγισμένη πένσα με βελόνα, ισιώνοντας και κεντράροντάς τα προτού τα κεριά προχωρήσουν στο καπάκι, στην επισήμανση και στη συσκευασία για αποστολή.
Το ίσιωμα των φιτιλιών είναι εξαιρετικά βαρετό, και το να βρίσκεις αρκετούς ανθρώπους πρόθυμους να το κάνουν γίνεται όλο και πιο δύσκολο.
Αυτό που αποδεικνύεται ακόμη πιο δύσκολο: η κατασκευή ενός ρομπότ που μπορεί να κάνει τη δουλειά. Δεν είναι ότι τα μηχανήματα είναι φθηνότερα ή κάνουν τη δουλειά γρηγορότερα ή καλύτερα. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι είναι καλύτεροι από τα ρομπότ σε εργασίες όπως το ίσιωμα των φιτιλιών και η τοποθέτηση καπακιών σε κεριά.
Αλλά η Alene ήδη παλεύει να βρει εργαζομένους για μερικές από τις πιο βασικές δουλειές της σε αρχικό επίπεδο, και αναμένει ότι το πρόβλημα θα επιδεινωθεί καθώς τάσεις όπως η ευεξία και η αρωματοθεραπεία τροφοδοτούν τη ζήτηση για κεριά.
«Εξετάσαμε πόσοι άνθρωποι θα χρειαζόμασταν στο εργοστάσιο αν κλιμακώσουμε τον τρόπο που λειτουργούσαμε», δήλωσε ο Ρόντνεϊ Χαρλ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Alene. «Είπαμε, πώς στο καλό θα έχουμε, όχι 600 με 800 άτομα, αλλά 1.200 ή 1.500 στην πιο πολυσύχναστη εποχή του χρόνου;».
Οι εταιρείες της Βόρειας Αμερικής αγόρασαν ρομπότ με ρυθμό ρεκόρ το 2022, σύμφωνα με στοιχεία από την Association for Advancing Automation, έναν εμπορικό όμιλο. Αλλά σε αντίθεση με προηγούμενες εκρήξεις αυτοματισμού, όταν οι εταιρείες επικεντρώνονταν στη μείωση του κόστους εργασίας τους και στον ανταγωνισμό με άλλους στο εξωτερικό, η τρέχουσα αύξηση της ανάπτυξης ρομπότ οφείλεται εξίσου στις ελλείψεις εργατικού δυναμικού και στην πεποίθηση ότι η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού θα μπορούσε να εμποδίσει την ανάπτυξη.
Η ανάγκη της Alene για μια μηχανή ισιώματος φιτιλιού, τώρα στον τέταρτο χρόνο της, συνεχίζει να βρίσκει εμπόδια.
Το 2020, η Alene ζήτησε από μερικές δεκάδες εταιρείες μηχανικών να προτείνουν λύσεις αυτοματισμού, στη συνέχεια πλήρωσε τρεις από τις εταιρείες για την κατασκευή πρωτοτύπων και επένδυσε πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια σε ένα από αυτά. Έχει βάλει το νέο μηχάνημα σε μια γραμμή και προσπαθεί να λύσει τις στροφές. Αλλά το μηχάνημα, μια περίπλοκη κατασκευή με πολλούς σταθμούς, δεν αποδίδει τόσο καλά όσο αναμενόταν και έχει ήδη κοστίσει πολύ περισσότερο από όσο φανταζόταν ποτέ η Alene, είπε ο Χαρλ.
Μεταξύ των προκλήσεων: Οι απλές κινήσεις των εργαζομένων σε αυτό που η Alene αποκαλεί Ζώνη 2 της γραμμής συναρμολόγησής της είναι απίστευτα ακριβείς. Απαιτείται οπτική κρίση για να προσδιοριστεί εάν ένα φιτίλι είναι εκτός κέντρου προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά.
Μερικά κεριά έχουν λεπτά φιτίλια που μπορούν να βυθιστούν στο καυτό κερί και αυτά πρέπει να ψαρεύονται καθώς κρυώνει το κερί. Και σε αντίθεση με τα ρομπότ, οι άνθρωποι μπορούν να σκουπίσουν γρήγορα τη συσσώρευση κεριού από τα εργαλεία τους με ένα πανί.
Στον ανταγωνιστικό κλάδο των κεριών, με ετήσιες πωλήσεις περίπου 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι νέες εξελίξεις φυλάσσονται ως κυβερνητικά μυστικά.
Όταν ο διευθύνων σύμβουλος της Yankee Candle πρωταγωνίστησε σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής εκπομπής “Undercover Boss” το 2012, στο οποίο οι ηγέτες των επιχειρήσεων μεταμφιεσμένοι αναλαμβάνουν θέσεις εργασίας στις εταιρείες τους, ο Χαρλ και οι συνεργάτες του πάγωσαν τις σκηνές του εργοστασίου και μελέτησαν κάθε καρέ, είπε.
Αυτή η διαδικασία μπορεί να περιλαμβάνει χρόνια δαπάνης χρημάτων χωρίς ανταπόδοση. Όσο περισσότερο συνεχίζονται αυτές οι προσπάθειες, τόσο περισσότερες εταιρείες παλεύουν με το αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσουν. Όμως το κόστος καθιστά πιο δύσκολη την επιστροφή, σύμφωνα με τον Χαρλ.
Τελικά, πιθανότατα θα υπάρξουν νέες τεχνολογίες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά πιο εύκολα από την προσέγγιση που ακολουθεί τώρα η Alene. «Αλλά θα θέλαμε να μην περιμένουμε τόσο πολύ και δεν μπορούμε να περιμένουμε την τέλεια λύση. Πρέπει να εξελισσόμαστε συνεχώς», είπε ο Χαρλ.
Ο φόβος ότι η αυτοματοποίηση σημαίνει το τέλος των θέσεων εργασίας δεν έχει επιβεβαιωθεί, δήλωσε η Τζούλι Σαχ, καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και επικεφαλής της ομάδας διαδραστικής ρομποτικής του σχολείου.
Ένας λόγος είναι ότι η υιοθεσία ήταν αργή και άνιση, με μόνο το 11,1% των εργοστασίων παραγωγής να αναφέρουν ότι χρησιμοποίησαν ρομπότ το 2019, σύμφωνα με στοιχεία από το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ. Όταν οι εταιρείες υιοθετούν με επιτυχία την αυτοματοποίηση, καταλήγουν να προσθέτουν εργαζομένους καθώς γίνονται πιο παραγωγικοί και συμπληρώνουν περισσότερες παραγγελίες, είπε η Σαχ. Και η έλλειψη ευελιξίας των μηχανών έχει συχνά οδηγήσει σε αυτό που η Σαχ αποκαλεί «αυτοματισμό μηδενικού αθροίσματος» όπου τα κέρδη στην παραγωγικότητα ακυρώνονται από την ανάγκη των ανθρώπων να επισκευάσουν ή να επαναπρογραμματίσουν τα ρομπότ και να αντισταθμίσουν τα μειονεκτήματά τους.
Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι, όπως τα ρομπότ, η γενετική τεχνητή νοημοσύνη είναι πιο πιθανό να αλλάξει μερικά από τα καθήκοντα που κάνουν οι άνθρωποι – μερικές φορές δραστικά – και όχι να αντικαταστήσουν πλήρως τους ανθρώπινους εργαζόμενους.
Οι ΗΠΑ ενδέχεται να έχουν 2,1 εκατομμύρια ακάλυπτες θέσεις εργασίας στον τομέα της μεταποίησης έως το 2030, συμπεριλαμβανομένων των αρχικών και ειδικευμένων εργαζομένων, σύμφωνα με μια έκθεση του 2021 της Deloitte και του Manufacturing Institute. Σχεδόν το 15% του εργατικού δυναμικού του Οχάιο εργάστηκε σε μεταποιητικές επιχειρήσεις το 2022.
«Δεν νομίζω ότι θα επηρεάσει τις δουλειές μας», είπε η 62χρονη Κάρολιν Χάρτ σχετικά με την ώθηση της εταιρείας στον αυτοματισμό. Η Χαρτ εργάζεται στη γραμμή συναρμολόγησης της Alene για σχεδόν 10 χρόνια, και επί του παρόντος ισιώνει φιτίλια. Οι μηχανές κάνουν λάθη, είπε, «και χρειάζεστε ακόμα ανθρώπους να παρέμβουν».
Περίπου 250 εργαζόμενοι όλο το χρόνο φτιάχνουν κεριά στο εργοστάσιο της Alene’s New Albany. Αυτός ο αριθμός υπερδιπλασιάζεται κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής, που συμπληρώνεται με προσωρινά εργαζόμενους.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, από τον Αύγουστο έως τον Νοέμβριο, η Alene παράγει πάνω από 500.000 κεριά την ημέρα στα εργοστάσιά της στο New Albany και στο Milford.
Επί του παρόντος, ένας συνδυασμός ανθρώπων και μηχανών προετοιμάζει και γεμίζει γυάλινα βάζα με μείγμα σόγιας-παραφίνης πριν τα εγκιβωτίσει για αποστολή στα καταστήματα. Τα κεριά βγαίνουν σε ένα ουράνιο τόξο χρωμάτων – λεβάντα, τιρκουάζ, κίτρινο λεμονιού και πολλά άλλα.
Η Alene έχει ήδη αυτοματοποιήσει ορισμένα μέρη της διαδικασίας, συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής φιτιλιών, αλλά το ίσιωμα είναι ένα θέμα.
Η Alene έχει αυξήσει την αμοιβή για το ίσιωμα φιτιλιών ταχύτερα από ό,τι για άλλες θέσεις εργασίας. Η δουλειά πληρώνει έναν αρχικό μισθό από 16 έως 17 δολάρια την ώρα, περίπου 1,50 δολάρια περισσότερο από άλλους ρόλους κατασκευής κεριών, με πρόσθετη αμοιβή για υπερωρίες.
Αυτό βοήθησε, αλλά δεν θα λύσει το πρόβλημα μακροπρόθεσμα, ειδικά όταν και άλλες τοπικές επιχειρήσεις αυξάνουν τα ποσοστά αμοιβής.
«Αν κάνουμε 50% περισσότερα κεριά, χρειαζόμαστε 50% περισσότερα ισιωτές», είπε ο Χαρλ. «Θα μπορούσαμε να πληρώνουμε τους ανθρώπους 100 δολάρια την ώρα για να καλύψουν τη δουλειά. Σε ένα εργοστάσιο κεριών, αυτό δεν είναι εφικτό».
Σύμφωνα με τον Χαρλ, όσα πόστα εργαζομένων αυτοματοποιήθηκαν οι εργαζόμενοι μετατέθηκαν σε άλλα και δεν απολύθηκαν. Ωστόσο μόλις συνταξιοδοτηθούν, οι θέσεις εργασίας τους δεν θα ανανεωθούν.
