Θάνος Ξυδόπουλος
Η κατανάλωση λιπαρών ψαριών μείωσε τον λιπόφιλο δείκτη σε άτομα με διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης ή στεφανιαία νόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας.
Ο λιπόφιλος δείκτης θεωρείται δείκτης ρευστότητας της κυτταρικής μεμβράνης -ένας χαμηλός δείκτης υποδηλώνει καλύτερη ρευστότητα.
Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nutrition, Metabolism & Cardiovascular Diseases, ένας χαμηλός λιπόφιλος δείκτης συσχετίστηκε περαιτέρω με μεγαλύτερο μέσο μέγεθος σωματιδίων HDL και υψηλότερη συγκέντρωση μεγάλων σωματιδίων HDL, γεγονός που υποδηλώνει καρδιαγγειακό όφελος.
Ο λιπόφιλος δείκτης έχει εισαχθεί για να περιγράψει τη ρευστότητα της μεμβράνης, η οποία μπορεί να τροποποιήσει τη λειτουργία των κυττάρων και των πρωτεϊνών που συνδέονται με τη μεμβράνη. Το μήκος και ο κορεσμός των λιπαρών οξέων στις μεμβράνες επηρεάζει τη ρευστότητα της μεμβράνης. Λιπαρά οξέα σε λιπίδια ορού ή μεμβράνες ερυθροκυττάρων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό του λιπόφιλου δείκτη.
Προηγούμενες μελέτες έχουν προτείνει ότι τα μακράς αλυσίδας ωμέγα-3 λιπαρά οξέα στα ψάρια έχουν ευεργετική επίδραση στον καρδιαγγειακό κίνδυνο, ωστόσο, χρειάζεται ακόμη περισσότερη έρευνα για τους μηχανισμούς. Το έλαιο καμελίνας, από την άλλη πλευρά, είναι πλούσιο σε άλφα-λινολενικό οξύ, το οποίο είναι ένα απαραίτητο ωμέγα-3 λιπαρό οξύ αλλά η σχέση του με τη ρευστότητα της κυτταρικής μεμβράνης δεν είναι γνωστή.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από δύο τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές για να μελετήσουν τις επιδράσεις της πρόσληψης ελαίου ψαριού και καμελίνας στον λιπόφιλο δείκτη. Η πρώτη μελέτη περιελάμβανε 79 άνδρες και γυναίκες με μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη. Η δεύτερη μελέτη περιελάμβανε 33 άνδρες και γυναίκες με καρδιαγγειακή νόσο.
Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε τέσσερις ομάδες για μια παρέμβαση 12 εβδομάδων: την ομάδα με έλαιο καμελίνας, την ομάδα λιπαρών ψαριών, την ομάδα άπαχου ψαριού και την ομάδα ελέγχου στην πρώτη μελέτη. Στη δεύτερη μελέτη, τα άτομα χωρίστηκαν τυχαία στην ομάδα των λιπαρών ψαριών, των άπαχων ψαριών και στην ομάδα ελέγχου για μια παρέμβαση 8 εβδομάδων. Ο λιπόφιλος δείκτης υπολογίστηκε με βάση τα λιπαρά οξέα της μεμβράνης των ερυθροκυττάρων στην πρώτη μελέτη και τα λιπαρά οξέα φωσφολιπιδίων ορού στη δεύτερη μελέτη.
Και στις δύο μελέτες, η κατανάλωση τεσσάρων γευμάτων λιπαρών ψαριών την εβδομάδα μείωσε τον λιπόφιλο δείκτη, ο οποίος υποδηλώνει καλύτερη ρευστότητα της κυτταρικής μεμβράνης.
Η καλύτερη ρευστότητα της μεμβράνης έχει συσχετιστεί με χαμηλότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Η καλύτερη ρευστότητα της μεμβράνης, όπως μετρήθηκε με τον λιπόφιλο δείκτη, συσχετίστηκε επίσης με μεγαλύτερα σωματίδια HDL, τα οποία έχουν επίσης συσχετιστεί με χαμηλότερο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Η κατανάλωση άπαχου ψαριού ή ελαίου καμελίνας δεν επηρέασε τον λιπόφιλο δείκτη.
