Ζούμε την εβδομάδα που, όπως λέγεται, από φίλους και εχθρούς, θα κρίνει, κατά κάποιο τρόπο, το μέλλον της χώρας μας…
Με μαθηματική & νομοτελειακή ακρίβεια η στιγμή της σύγκρουσης θεωρείται βέβαιη… Το αποτέλεσμα, απλά, αυτής της σύγκρουσης, δεν είναι γνωστό, και το αναμένουμε…
Οι προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού, του κ. Αλέξη Τσίπρα, αν και, ιδιαίτερα, προσεκτικές σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματός του, είναι τελείως αντίθετες με τις θέσεις που εκφράζει το σύνολο των δανειστών, αλλά και πολλοί που, δορυφορικά, βρίσκονται πλησίον της «αρένας των εξελίξεων»…
Αυτή η ειδοποιός διαφορά, μοιραία, θα τροχιοδρομήσει μια μετωπική σύγκρουση στο έκτακτο Eurogroup της Τετάρτης. Πρόκειται, βέβαια, για μία, απόλυτα, αναμενόμενη εξέλιξη, την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Και οι δύο πλευρές θα υποστηρίξουν, δυναμικά, τις σκληρές γραμμές τους. Θα ακολουθήσει το γνωστό «μαγείρεμα» στη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης και η κατάληξη θα συντελεστεί στο Eurogroup της 16ης Φεβρουαρίου, όπου και τα αποτελέσματα της “σύγκρουσης” θα γίνουν, οπτικά και αισθητικά, εμφανή.
Εκεί και τότε θα φανεί αν υπάρχει πεδίο συμφωνίας ή οδηγούμαστε στην απόλυτη ρήξη, με ολέθριες συνέπειες τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Γερμανία… αλλά και για τη συνοχή της ευρωζώνης και του ευρώ! Τα κοράκια καραδοκούν… στα κλαριά του «δένδρου του όλεθρου»…
Το πλέον δύσκολο σημείο αυτής της αντιπαράθεσης πάντως δε θα είναι οι παροχές που διεκδικεί να νομοθετήσει ο κος Τσίπρας. Ούτε καν το δημοσιονομικό κενό και το πολυσυζητημένο θέμα του χρέους.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα θα είναι η τελείως διαφορετική ιδεολογική προσέγγιση, η οπτική και ο στρατηγικός σχεδιασμός της κυβέρνησης Τσίπρα από εκείνη που επικρατεί σήμερα στην υπόλοιπη Ε.Ε..
Η αριστερόστροφη ελληνική κυβέρνηση, δεσμευμένη από τις προεκλογικές της εξαγγελίες, και πιστή στην ιδεολογία της, στο δημόσιο και στην κρατική παρέμβαση, προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να περάσει το σχέδιό της, για αντιστροφή της λιτότητας και να καταστήσει την τρόικα «persona non grata». Αντίθετα η υπόλοιπη Ε.Ε. υποστηρίζει και προωθεί την ελεύθερη αγορά και στοχεύει, δυναμικά στη δραστική μείωση του κράτους, με κάθε τρόπο, και με ατμομηχανή την “μισητή”, για τους Έλληνες, τρόικα, έστω και υπό άλλην ονομασία…
Αυτή η, «ουσιαστικά και πραγματικά» δομική διαφορά είναι το μεγαλύτερο και το πιό αξεπέραστο πρόβλημα. Μιλάμε… για διαφορετικούς κόσμους. Κόσμους που το γεφύρωμα μεταξύ τους φαντάζει ως διαπλανητικό ταξίδι σε άλλους γαλαξίες, μέσω «διαστημικής σκουληκότρυπας»… γιατί διαπερνά το σύνολο της πολιτικής δραστηριότητας.
Και η διαφορά αυτή είναι τόσο γιγαντιαία, που «ίσως» οδηγήσει σε ρήξη αφού δε γεφυρώνεται με συμφωνίες για τα επιμέρους, ακόμη κι αν οι δύο πλευρές κάνουν υποχωρήσεις. Αυτή την εξέλιξη, όλοι μας την απευχόμαστε…!!! Ιδωμεν, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι… και όπως ο λαός μας λέει…«Κοντός ψαλμός…»
