Χρόνια τώρα η δυσωδία του βόθρου των σκανδάλων πνίγει τη χώρα. Εξεταστικές επί εξεταστικών, καταγγελίες επί καταγγελιών, δίκες επί δικών. Και τα λαμόγια μονίμως την βγάζουν καθαρή.
Κάτι ο νόμος περί ευθύνης (ανευθυνότητας) Υπουργών. Κάτι η συντεχνιακή αδελφοσύνη των βουλευτών. Κάτι τα «κονέ» με τους μεγαλοκαρχαρίες του χρήματος και των ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης), ουδείς εκ των δακτυλοδεικτούμενων, πλήρωσε.
Χρόνια τώρα, η χώρα βουρλίζεται και βουρκίζεται μέσα στο βοθρολύματα του βούρκου της Ευρωζώνης και των Τραπεζών. Με τα βουλιμικά, αδίστακτα, χρυσοκωλόπαιδά τους, ρήμαξαν την οικονομία, εν ονόματι του νεοφιλελεύθερου δόγματος της ασύδοτης, αδίστακτης, «αυτορρυθμιζόμενης» αγοράς. Μιας αγοράς που έγινε, με τη συναίνεση των διαπλεκομένων πολιτικών, ο άρχων του παγκοσμιοποιημένου τίποτα και βορά των αετονύχηδων του χρήματος.
Off shore εταιρίες «πολιτικών», που μπερδεύουν το νομότυπο με το ηθικό. Πολιτικατζήδων, που είδαν την πολιτική ως μέσο πλουτισμού και εξουσίας και όχι θεραπαινίδα του λαού
Εταιρίες ρασοφόρων (rasadel, η κερδοσκοπική εταιρία των καλογέρων) του διαβολικού χρήματος, Εφραίμηδων και των συν αυτοίς, που είδαν την καλογερική ως μέσον θησαυρισμού επί της γης. Πλούτος ευφραίνει καρδίαν Εφραίμ. Τι θέλει αυτό το κακόσχημο παπαδαριό, με το ράσο του καλόγερου που το αρνήθηκε, κι αντί να σώσει την ψυχή του, εμπορεύεται τα άγια των αγίων; Δεν αναφέρομαι συνολικά στους παπάδες, που με το λιγδιασμένο ράσο, αχθοφόροι της ζωής κι αυτοί, προσπαθούν να επιβιώσουν της ανάλγητης νεοφιλελεύθερης πολιτικής των κατά καιρούς στουρναριών και ανίκανων κυβερνητών.
Δομημένα, κουμπάροι, νταβατζήδες, Ζήμενς, βατοπέδια και ρουσσοπαίδια, διάφορα και ποικιλώνυμα, βατοπαιδία πνευματικά, αναψυκτηριούχοι, φιλάνθρωποι Μαικήνες, αναξιοπαθούντων Ινδών. Επιχειρηματίες-πολιτικοί, με κότερα, πλήθος διαμερισμάτων. Δούκες της Βιστωνίδος, που παραχωρούν μέρος του λιμναίου δουκάτου τους, στον αναιδή Εφραίμ-καλόγερο, πνευματικό πατέρα πλείστων όσων τρανών (πρώην, νυν και αεί). Χριστός κι εωσφοράκος!
Ο κήρυκας του «σεμνά και ταπεινά», αφού κατήγγειλε «τους πέντε νταβατζήδες», ανέχθηκε και εν πολλοίς κάλυψε, το νταβατζηλίκι των γνωστών, διαβοήτων υπουργών του και πολλαπλασίασε το ήδη εκσυγχρονισμένο χρέος της χώρας, βλέποντας, καπετάνιος της συμφοράς, το καράβι να οδηγείται στα βράχια, μ’ αυτόν καπετάνιο, σαν έτοιμος από καιρό, και «κάμνοντας όμοια με ηθοποιό που όταν τελειώση η παράστασις, αλλάζει φορεσιά και φεύγει» (Κ. Καβάφης), εγκατέλειψε πρώτος το πλοίο.
Και οι Τροϊκανοί σφουγγοκωλάριοι του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ποιας ευρωπαϊκής και ποιας ένωσης. Συνδικάτο μαφιόζων της νεοφιλελεύθερης, ασύδοτης, ανάλγητης αγοράς είναι), σηκώνουν επιτιμητικά το δάχτυλο, μαζί με την χοντρόπετση Μερκέλλα (που κάνει το Παγώνι, για τις κατοχικές αποζημιώσεις) και δείχνουν την «αναξιόπιστη» Ελλάδα και τους Έλληνες, που στον ιδρώτα της βιοπάλης τους, τα κερδοσκοπικά κοράκια των αγορών, οσμίστηκαν καινούργια κέρδη, για τις σαπιοκοιλιές τους και τα σάπια τους μυαλά.
Και διατάσσουν οι αρχοντόκωλοι Τροϊκανοί, που έφερε ο Γιωργάκης για να μας σώσουν, με το διάγγελμά του από το Καστελόριζο:
Οι μισθοσυντήρητοι, οι εργάτες, οι μικροέμποροι και οι μικροεπαγγελματίες, οι συνταξιούχοι, που όταν βγει η σύνταξη, η διεύθυνσή τους θα είναι: οδός Αναπαύσεως, Παράδεισος. Όλοι αυτοί που οικίζουν το κενό αυτής της χώρας, την οποία οιακίζει (κυβερνά, οίαξ: το τιμόνι, το δοιάκι), η διαφθορά και η διαπλοκή των ισχυρών.
Όλοι αυτοί, παρίες μέσα στην ίδια τους τη χώρα, διατάσσουν τα τσιμπουκογλάνια, ντόπια και ξένα, της Ευρωζώνης της Μέρκελ, θα πληρώσουν, από το υστέρημά τους:
Τα Bonus των χρυσοκολώπαιδων των ασύδοτων αγορών.
Τα κλεμμένα των αδηφάγων και ασυστόλων κώλων της ξεκαπίστρωτης μαφίας των μεγαλοτραπεζιτών και των σφουγγοκωλαρίων τους πολιτικατζήδων.
Τις ζουμερές απολαβές των διαφόρων διοικητών των ΔΕΚΟ και άλλων χρυσοκανθάρων.
Τη φοροκλοπή των μεγαλογιατρών και των φακελάκηδων γιατρών του ΕΣΥ και άλλων φακελάκηδων. «Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι». (Ισοκράτης)
Και συ λαέ βασανισμένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε, θα τα ανέχεσαι όλα αυτά;
Θα ανέχεσαι να σου κλέβουν το ψωμί και τη σύνταξη;
Να σε περιφρονούν και να σε θεωρούν μια ψήφο μέσα στην κάλπη, με αντάλλαγμα ανεκπλήρωτες, προεκλογικές, υποσχέσεις;
Να σε ταπεινώνουν; Να σε λοιδορούν οι χρυσοκάνθαροι, οι λιμασμένοι για χρήμα και εξουσία; Ντόπιοι και ξένοι;
Θα σιωπάς φοβισμένος πως:
«χέσαιτο γαρ ει μαχαίσετο: έτσι και μαχότανε σίγουρα θα χεζότανε»; (Αριστοφάνους Ιππής).
Φτάνει πια! Δεν πάει άλλο!
Γίνε Δήμος που την πόλη δυναμώνει. Δήμος (σ.σ. ο Λαός) την πόλιν κρατύνει. (Αισχύλος)
Γίνε πολίτης-οπλίτης της Δημοκρατίας σου, που απαιτεί και διακηρύσσει, με τη φωνή του Περικλή των Αθηναίων, ανά του αιώνας:
«Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στο νόμο: μέτεστι δε κατά μεν τους νόμους… πάσι το ίσον)»
«Χάσαμε μέρος της Εθνικής μας κυριαρχίας λόγω της οικονομικής κρίσης» ομολογεί ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο μικρός, κακή τη τύχη Πρωθυπουργός της Ελλάδος, αγνοώντας τον Παλαμά που βροντοφωνάζει μαζί με τους Έλληνες (όχι τους νεοελληναράδες):
«Η Μεγαλοσύνη (σ.σ. και η εθνική κυριαρχία) των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα»
Για τους Έλληνες, προφανώς όχι για τους νεοελληναράδες και τους τυφλούς ανίκανους Κυβερνήτες των, «εις οιωνός άριστος. Αμύνεσθαι περί πάτρης». Και όχι περί «πάρτης» και αρπαχτής.
Δώστε το, να το καταλάβουν οι παγκοσμιοποιημένοι της νεοφιλελεύθερης πια Ευρώπης, που έπαψε να είναι Ευρώπη του διαφωτισμού και των κοινωνικών κατακτήσεων.
Δώστε τους να το καταλάβουν, όσοι ακόμη είστε Έλληνες Πατριώτες (όχι ελληναράδες πατριδέμποροι) ότι οι Έλληνες, αμυνόμενοι, «Χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν».
e-mail: impious@otenet.gr
