«Ο Πύργος της Ευτυχίας μου», ένα μέρος – ύμνος στον έρωτα και την ευτυχία έχει μετατραπεί σε θλιβερή σκιά του εαυτού του.
Ένα από τα πιο όμορφα διατηρητέα σπίτια της Βασιλίσσης Όλγας κρύβει μια ιστορία μεγάλης αγάπης γεγονός που φαίνεται και από το όνομα που επέλεξε να του δώσει ο ιδιοκτήτης του.
Στον αριθμό 110 της οδού Βασ. Όλγας στέκεται ακόμα, κρυμμένος πίσω από δεκάδες ψηλά δέντρα και σκεπασμένος σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από έναν τεράστιο κισσό. Το κτίριο αυτό, με το τόσο ρομαντικό όνομα, χτίστηκε το 1890 λόγω του μεγάλου έρωτα του ιδιοκτήτη για την σύζυγό του Ευτυχία.
Σήμερα, τα σκουριασμένα κάγκελα, οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι, που «αχνοφαίνονται» πίσω από την πυκνή βλάστηση καθώς και τα σκουπίδια που είναι πεταμένα μέσα στον χώρο του οικοπέδου συντελούν στην απόλυτη εικόνα εξαθλίωσης ενός κτιρίου που θα μπορούσε να αποτελεί μνημείο της ιστορίας της πόλης, αναφέρει το seleo.gr.
Το Chateau mon bonheur (ο Πύργος της Ευτυχίας μου), γνωστός και ως «Κόκκινοι Πύργοι», όπως και τα άλλα πανέμορφα κτίρια της Βασ. Όλγας, αποτελούσαν την συνοικία των «εξοχών». Ήταν οι Θερινές κατοικίες των ιδιοκτητών τους.
Το Chateau mon bonheur έχει κομψότητα μεσαιωνικού ρυθμού και εξαιρετική αρχιτεκτονική αρμονία ενώ στην έξω «θύρα» υπήρχε η μεγάλη χρυσή επιγραφή “Chateau mon bonheur”.
Χτίστηκε το 1890 από τον Δημήτρη Ιωαννίδη Τσακιρντέκη, σε παραθαλάσσιο οικόπεδο, απέναντι από την εκκλησία της Αναλήψεως και είχε δύο κτίσματα: ένα μέγαρο με δύο πατώματα κι ένα καφενείο με σάλα και δωμάτια ολόγυρα.
Τα σχέδια ήταν του αρχιτέκτονα Φρειδερίκου Σαγιό και κόστισε συνολικά 140.000 γρόσια. Τα κτίρια αυτά, με τις ενετικές επάλξεις και τα συμπαγή κόκκινα τούβλα, χρησιμοποιήθηκαν αργότερα από τα εκπαιδευτήρια Σχοινά σαν οικοτροφείο. Ύστερα από τον πόλεμο εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες και πολύ αργότερα πρόσκοποι.
O Πύργος της Ευτυχίας έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο με υπουργική απόφαση του 1984. Σύμφωνα με την Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων, το κυρίως κτίσμα έχει δεχθεί μεταγενέστερες προσθήκες, αλλά είναι δυνατή η επαναφορά του στην αρχική του μορφή. Το δεύτερο κτίσμα διατηρεί ένα μόνο τμήμα του, δεδομένου ότι από το υπόλοιπο σώζεται μόνο η βάση.
Το οικόπεδο έχει εγκαταλειφθεί εξ’ ολοκλήρου κυρίως μετά την αποχώρηση των προσκόπων.
