To Σάββατο συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την δολοφονία-λιντσάρισμα του Μουαμάρ Καντάφι. Ε, και; Ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη δεν έχει τερματιστεί. Κάτι που ως τώρα τα διεθνή Μέσα είχαν φροντίσει με το μεντιακό σκοτάδι να καλύψουν.
Τουλάχιστον 22 άτομα σκοτώθηκαν τις τελευταίες ημέρες, που μαίνονται οι μάχες στην πόλη Μπεν Ουαλίντ, (140 χιλιόμετρα νότια της Τρίπολης) μετέδωσε το κρατικό λιβυκό κανάλι LANA. Περισσότεροι από 200 είναι οι τραυματίες καθώς οι ένοπλοι φιλοκυβερνητικοί μαχητές μάχονται να πέσει το προπύργιο των οπαδών του Καντάφι. Οι φιλοκυβερνητικοί μαχητές προέρχονται από την Αντίπαλη πόλη» Μισράτα. Η χώρα που ο Καντάφι είχε κατορθώσει να ενώσει σε μία οντότητα, βρίσκεται πάλι διαλυμένη, στα χέρια διαφόρων φυλάρχων.
Το τραγελαφικό είναι πως οι φιλοκυβερνητικοί υποστηρίζουν ότι στην Μπεν Ουαλίντ είναι οχυρωμένοι οπαδοί του Καντάφι, ενώ η οπλισμένη πολιτοφυλακή της πόλης το διαψεύδει. Η νέα κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε μετά την δυτική στρατιωτική παρέμβαση, προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση της σε μια χώρα όπου βρίσκονται διάσπαρτα όπλα. Η δολοφονία του αμερικανού πρεσβευτή Κρίστοφερ Στήβενς, στο προξενείο της Βεγγάζης τον περασμένο μήνα, έδειξε πως η κεντρική κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει τους οπλοφόρους. ΑΝ και έχει εξαγγείλει «γενικό αφοπλισμό».
Την ίδια ώρα απόλυτη σύγχυση επικρατεί για την τύχη του πρώην εκπρόσωπου του Καντάφι, Μούσα Ιμπραήμ, οποίος σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, είχε συλληφθεί. Από το γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας είχε ανακοινωθεί το Σάββατο, πως ο Ιμπραήμ είχε συλληφθεί νότια της Τρίπολης. Αλλά ο Νασέρ αλ-Μανά, εκπρόσωπος του πρωθυπουργού, αργότερα είπε πως… «δεν υπάρχουν αποδείξεις για τη σύλληψη».
Ηχογραφημένη δήλωση του Ιμπραήμ, εμφανίστηκε σε ορισμένες διαδικτυακές ιστοσελίδες που διέψευδε την είδηση της σύλληψης. Ο σταθμός ελέγχου από οπλοφόρους έξω από την πόλη Μισράτα, στο δρόμο προς την Τρίπολη, θυμίζει περισσότερο μεθοριακό φυλάκιο στα σύνορα διαφορετικών χωρών. Στην Μισράτα όμως, αμφισβητούν και την ύπαρξη του φυλακίου.
Εκείνοι οι Λίβυοι που ανησυχούν για το μέλλον της χώρας, αναρωτιούνται μήπως ορισμένες λιβυκές πόλεις, όπως η Μισράτα –που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση εναντίον του καθεστώτος Καντάφι-μετατρέπονται σε πόλεις-κράτη, και όχι απλώς επαρχιακά κέντρα.
Ουδείς από όσους δυτικούς πρωταγωνίστησαν στην δημιουργία του σημερινού καθεστώτος, βρίσκουν αποτελεσματική τη νέα κυβέρνηση της χώρας, ικανή να αντικαταστήσει το καθεστώς με την σιδερένια πυγμή, που κρατούσε τη χώρα ενωμένη. Μόνο που δεν το παραδέχονται δημοσίως. Η απουσία αποτελεσματικής κυβέρνησης έχει δημιουργήσει ένα κενό.
Επί 42 χρόνια, ο Καντάφι είχε διατηρήσει μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση με τον ίδιο προσωποποίηση του κράτους. Με τη μέθοδο διαίρει και βασίλευε έπαιζε με τους φυλάρχους των διαφόρων περιοχών, αλλά και πόλεων στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου, ώστε με την καταλυτική παρέμβασή του να επιλύονται οι διαφορές τους…
Η δολοφονία του όμως, πριν ένα χρόνο, και η δαιμονοποίηση των μελών της οικογένειάς του, έκανε την λιβυκή επανάσταση την πλέον περίπλοκη από τις άλλες που υποδαύλισαν οι δυτικοί στον αραβικό κόσμο. Παρά τις επίσημες διαβεβαιώσεις, η ειρήνη δεν έχει επιστρέψει στη Λιβύη. Οι ένοπλες συγκρούσεις συνεχίζοντγαι και άνθρωποι καθημερινά σκοτώνονται. Ένα χρόνο μετά την δολοφονία του Καντάφι, δεν είναι εμφανής η ελπίδα για το μέλλον. Και ο χρόνος δεν αφήνει πολλά περιθώρια. Η Λιβύη βρίσκεται στα πρόθυρα ενός γενικευμένου εμφύλιου πολέμου όπου όλοι θα είναι εναντίον όλων.
Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης
