Σε απόλυτο αδιέξοδο βρίσκεται η ελληνική ακτοπλοΐα. Με τις πέντε μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου να καταγράφουν ζημιές και συσσωρευμένα χρέη ενός δις. την διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση να μην ευνοεί πώληση πλοίων τους, την αύξηση της τιμής των καυσίμων να μην επιτρέπει θεαματικές μειώσεις στα ναύλα και την ελληνική κρίση να μειώνει εντυπωσιακά την επιβατική κίνηση, τα περιθώρια αντίδρασης των ελληνικών εταιρειών του χώρου είναι εξαιρετικά περιορισμένα.
Η μείωση του λειτουργικού κόστους (κυρίως του διοικητικού προσωπικού), ακόμη και η μείωση της ταχύτητας για την εξοικονόμηση καυσίμων , κινήσεις στις οποίες έχουν προχωρήσει ορισμένες εταιρείες, δεν αρκούν , όχι για να ανατρέψουν, αλλά ούτε καν να βελτιώσουν ελάχιστα την κατάσταση. Ως εκ τούτου ο φόβος μιας «γενικής απόσυρσης» από ζημιογόνες γραμμές εμφανίζεται ως πραγματικός εφιάλτης για την πολιτική ηγεσία του υπ. Ναυτιλίας που είναι πλέον αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο μετά το καλοκαίρι να μην υπάρχουν πλοία για πολλά νησιά. Όχι μόνο της «άγονης γραμμής», αλλά και νησιών που δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν αντιμετωπίσει
ανάλογο κίνδυνο. Είναι χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή το παράδειγμα των νησιών του Σαρωνικού – με τα Μέθανα, την Ύδρα και τις Σπέτσες να έχουν μείνει σχεδόν χωρίς πλοία μέσα στο καλοκαίρι και ν α μην γνωρίζουν τις θα γίνει το φθινόπωρο.
Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο αποκτούν πλέον τεράστια πολιτική σημασία για την τρικομματική κυβέρνηση, που προσπαθεί να εξαντλήσει κάθε περιθώριο εξεύρεσης λύσης ενίσχυσης των εταιρειών μέσω «άγνωστων» ή αναξιοποίητων κοινοτικών κονδυλίων. Μάλιστα ο ίδιος ο υπ. Ναυτιλίας Κωστής Μουσουρούλης, με εφόδιο και την μεγάλη του εμπειρία από την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην Ευρωπαϊκή Ένωση φέρεται να ασχολείται προσωπικά με την κατάρτιση ενός «σχεδίου σωτηρίας» της ελληνικής ακτοπλοΐας.
Portnet.gr
