Τελικά, η ανυποληψία που βασανιστικά έχει αιχμαλωτίσει τον Τύπο (και τους λειτουργούς του) έχει ή όχι αιτία;
Έχει, και μάλιστα δεκάδες… Που, αν τις συνδέσεις, ενδέχεται να αντικρίσεις ένα άθλιο παζλ, το οποίο ελάχιστα μπορεί να προσφέρει καλή υπηρεσία σε ένα δημοκρατικό κοινό.
Το πρόβλημα του Τύπου σήμερα μοιάζει με το ‘αυγό του φιδιού’. Οι απλοί εργαζόμενοι (στην τελευταία λυπητερή βερσιόν αφορά τους εκατοντάδες που έμειναν χωρίς δουλειά από το λουκέτο στον Ελεύθερο Τύπο), φέρουν ελάχιστο μερίδιο ευθύνης, αντιστρόφως ανάλογο με αυτό των στελεχών επιλογής της εργοδοσίας.
Χρειάστηκε –προχθές- να κλείσει μια ιστορική εφημερίδα για να πληροφορηθούμε τα πολιτικά και επιχειρηματικά παιγνίδια που ‘παίχτηκαν, όταν ήρθε η ώρα να περάσει η επιχείρηση των Τραχώνων από την… βαρωνεία της Νέας Δημοκρατίας στα χέρια της επιτυχημένης προέδρου των Ολυμπιακών Αγώνων.
Επρόκειτο για παρασκηνιακό κοκτέϊλ με πολιτική ίντριγκα και επιχειρηματική παρέμβαση, δήθεν για ‘να σωθεί’ μια εφημερίδα ταλαιπωρημένη, στην ουσία κατεστραμμένη.
Χρειάστηκε να πληγωθεί για τα καλά ο εγωϊσμός της Γιάννας Αγγελοπούλου (και το πορτοφόλι του συζύγου της), προκειμένου να πληροφορηθούμε ότι ‘η εφημερίδα δεν στηρίχτηκε από την κυβέρνηση’.
Γελοίο δεν ακούγεται;
Κι όμως, το παράπονο έχει τη λογική του.
Από την στιγμή που άλλοι εκδότες (δυστυχώς δημοσιογράφοι…) εισπράττουν ΤΑ εκατομμύρια από την πίτα της κρατικής διαφήμισης, τα ‘ριγμένα’ αφεντικά έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται…
Άραγε, η συγκλονιστική πραγματικότητα των τελευταίων ημερών θα συγκινήσει την ΕΣΗΕΑ;
Μεταξύ μας, ποια ΕΣΗΕΑ;
Όταν επί σειρά ετών η διοίκηση του συνδικαλιστικού οργάνου των δημοσιογράφων ‘κλείνει τα μάτια’ στα ‘όργια’ των εργοδοτών (ή αντιδρά σπασμωδικά για το θεαθήναι…), τι μπορεί να περιμένει ο υποψήφιος άνεργος συνάδελφος;
Όταν οι εκδότες χρωστάνε ασφαλιστικές εισφορές και τέλος αγγελιοσήμου ετών και γνωρίζουν ότι δεν θα προσκληθούν από τον εισαγγελέα, για ποια λειτουργία του Τύπου μπορούμε να μιλάμε;
Όταν διευθυντές εφημερίδων κολακεύουν –χωρίς λόγο;- ισχυρούς πολιτικούς και επιχειρηματίες καθημερινά, για ποια εντιμότητα των ΜΜΕ μπορούμε να συζητάμε;
Απορεί ο ανυποψίαστος πολίτης:
Αφού ο τάδε εκδότης δεν τα βγάζει πέρα με πωλήσεις που στοιχειοθετούν αστεία κυκλοφορία, τότε γιατί επιμένει να ταλαιπωρεί το αναγνωστικό κοινό μειώνοντας την περιουσία του;
Χμ! Το συμπέρασμα είναι πλέον σαφές και δεν χρειάζεται να αναλύσεις τετραγωνικές ρίζες. Το Μέσο εξυπηρετεί την οικονομική φιλοδοξία του αφεντικού ή τα συμφέροντα ενός ισχυρού επιχειρηματία.
Βεβαίως, ύποπτοι δεν είναι μόνο όσοι παραμένουν στον χώρο της ενημέρωσης, αν και δεν πείθουν για τις αγαθές τους προθέσεις.
Αυτή την ώρα, η πρώτη –κατά μέσο όρο– εφημερίδα σε κυκλοφορία (‘Πρώτο Θέμα») αποτυγχάνει να γράψει κέρδη (κλείνοντας με ζημία την χρήση του 2008).
Αυτή την ώρα, η ιστορικότερη εφημερίδα της Αθήνας (‘Το Βήμα’ στην καθημερινή του έκδοση) καταρρέει. Όχι γιατί –συνολικά- είναι κακή εφημερίδα, όχι.
Οι αιτίες βρίσκονται αλλού: από τις γκάφες με ψεύτικα ρεπορτάζ, έως την αρθρογραφία συγκεκριμένων προβεβλημένων στελεχών, οι οποίοι στηρίζονται με πάθος από τον εργοδότη -αλλά τι να το κάνεις, έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Ο πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών(!) έχει ξεχάσει απλήρωτους τους εργαζόμενους στην εφημερίδα του επί εξάμηνο. Κι όμως, μεγάλο κομμάτι δημοσίευσης ισολογισμών σε αυτόν πήγε.
Ισχυρός εργοδότης με εφημερίδα, κανάλι και ραδιόφωνο, γράφει κανονικά την 24ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ, διατηρώντας μία απίστευτη παράδοση υπονόμευσης του συνδικαλιστικού φορέα των εργαζομένων.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: και γιατί δεν αντιδρά η ΕΣΗΕΑ;
Πώς να το κάνει, όταν τα μέλη της διοίκησης δεν μπορούν ως όργανο να χαράξουν επιθετική (αντί αμυντική) πολιτική;
Πώς να μπορέσει η Ακαδημίας 20 να ορθώσει ανάστημα, όταν έχει –από καιρό- χάσει το συνδικαλιστικό της κύρος; Εδώ δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει το καταστατικό και να εκκαθαρίσει το Μητρώο, το οποίο υποφέρει από διάφορους παρατρεχάμενους και…δημοσιολόγους, από διαφημιστές, από εστιάτορες και λοιπούς συμπαθείς πλουσίους του κλάδου…
Συνηθίζει ο πρόεδρος Σόμπολος να φωνάζει «Περνάει δύσκολες ώρες ο κλάδος».
Σύμφωνοι. Όμως ποιες πρωτοβουλίες μπορείς να επιβάλεις, ώστε ν’ αλλάξει το κλίμα και ο εργαζόμενος να νιώσει πρώτα δημοσιογράφος και όχι ‘σκλάβος’, διεκπεραιωτής, δημοσιοϋπαλληλάκος;
Πάει καιρός που τα διαφημιστικά σποτ των εφημερίδων του Σαββατοκύριακου δεν αποφασίζουν να προβάλουν ένα ΘΕΜΑ κοινού ενδιαφέροντος, μια ΕΡΕΥΝΑ που θα αφορά τους αναγνώστες. Ένα ΣΧΟΛΙΟ σε βάρος του πλήθους των ανεπάγγελτων πολιτικών.
Αυτό που προέχει είναι μια σειρά από δώρα (μαζί βέβαια με το περιτύλιγμα…), που αφορούν ντιβιντί με εξαιρετική δράση, σιντί τραγουδισταράδων, πολυτελή τζιπ και διάφορα ακόμη χρήσιμα αξεσουάρ για την πλάζ.
