«Κάποια στιγμή, πρόσφατα, συνειδητοποίησα πόσο συχνά, πόσο επίμονα, πόσο εύκολα και, τελικά, πόσο στερεότυπα επαναλαμβάνεται παντού –εκπομπές, περιοδικά, εφημερίδες, συζητήσεις στο σπίτι ή αλλού, ακόμη και σε μερικές από τις δικές μου τις παρέες– μια κουβέντα. Ότι, δηλαδή, οι έφηβοι δε μιλάνε, γιατί δεν έχουν τίποτε να πουν.
» Η κουβέντα αυτή εμφανίζεται στη συζήτηση σαν να είναι, τάχα, αυταπόδεικτη, αν όχι και αυτονόητη.
» Καθώς συνειδητοποιούσα αυτή τη διάσταση του λόγου, της κουβέντας και –γιατί όχι– των φαντασιώσεων και των ιδεολογιών της παρούσας στιγμής, κάτι κλότσησε μέσα μου».
Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία αυτού του βιβλίου, που παρουσιάζει τον έφηβο λόγο –κείμενα και σχέδια μαθητών λυκείου– ακαλλώπιστο, όπως αναβλύζει αληθινός με τις πιο ποικίλες αφορμές: ποιήματα, ειδήσεις, ταινίες, επισκέψεις, κείμενα… Σκέψεις και αισθήματα των παιδιών αυτών, που «δε μιλάνε, γιατί δεν έχουν τίποτε να πουν». «Kαι όμως μιλάνε» – αρκεί να βρεθούν σε συνθήκες κατάλληλες.
«Και όμως μιλάνε – έφηβος λόγος» του Νίκου Σιδέρη από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
