Μαθητές ιδιωτικών δημοτικών σχολείων της Θεσσαλονίκης μετατρέπονται, για μικρό χρονικό διάστημα, σε εφευρέτες, καθώς κατασκευάζουν και προγραμματίζουν δικές τους συσκευές, όπως ρομπότ που εκτελούν συγκεκριμένες αποστολές και «κυκλοφορούν» στις αίθουσες και τους διαδρόμους των σχολείων τους, προκαλώντας γενικό ενθουσιασμό.
Οι μικροί μαθητές συμμετέχουν στο εργαστήρι βιωματικής μάθησης και καλούνται – μέσω της ρομποτικής – να ολοκληρώσουν ορισμένα σενάρια, για παράδειγμα ρομπότ που πρέπει να φέρουν σε πέρας κάποια επικίνδυνη αποστολή στις πυραμίδες του φαραώ, που κάνουν ανακύκλωση σκουπιδιών, καθώς και άλλα που χορεύουν, τρέχουν σε ράλι, ζωγραφίζουν ή απλώς αναζητούν την έξοδο ενός λαβύρινθου.
Πρόκειται για ένα καινοτόμο εκπαιδευτικό σύστημα, που υλοποιεί η Robotixlab, μία νέα επιχείρηση έρευνας και ανάπτυξης της ρομποτικής, με εφαρμογές σε διάφορους τομείς. Η εκπαιδευτική ρομποτική και το εργαστήριο είναι σχεδιασμένα για ηλικίες από 10 ετών και πάνω, απευθύνεται σε αγόρια και κορίτσια, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και σε φοιτητές πολυτεχνικών σχολών, πληροφορικής κ.ά., καθώς μπορεί να προσαρμόσει το εκπαιδευτικό υλικό στις ανάγκες των αντίστοιχων επιπέδων.
Ενθουσιασμένα τα παιδιά
Σύμφωνα με τον υπεύθυνο του εκπαιδευτικού σχεδιασμού της Robotixlab, μηχανικό ρομποτικής Αντώνη Κάνουρα, η εκπαιδευτική φιλοσοφία βασίζεται στη βιωματική μάθηση μέσω της κατασκευής. «Οι συμμετέχοντες στα εργαστήρια κατασκευάζουν και προγραμματίζουν ρομπότ βάσει θεματικών σεναρίων, ενώ μπορούν να συμμετέχουν και σε διαγωνισμούς» δήλωσε ο κ. Κάνουρας.
Το εργαστήρι ρομποτικής υλοποιείται για τέταρτη συνεχή χρονιά σε ιδιωτικά δημοτικά και γυμνάσια, με μεγάλη επιτυχία και ενθουσιώδη συμμετοχή των μικρών μαθητών. Πριν ξεκινήσει το κυρίως κομμάτι της κατασκευής και του προγραμματισμού, οι εφευρέτες μυούνται στη θεωρία της ρομποτικής, με παραδείγματα, επίδειξη ρομπότ, προβολή βίντεο, παιχνίδια ερωτήσεων, συζήτηση και εργασίες.
Στη συνέχεια χωρίζονται σε ομάδες, επιλέγουν το θεματικό σενάριο που επιθυμούν, «βαφτίζουν» το ρομπότ, σχεδιάζουν και ρίχνονται στην τεχνική της κατασκευής, όπου καλούνται να μεταφέρουν τη θεωρία στην πράξη.
Περίπου 1.000 εξαρτήματα, άξονες, γρανάζια, μοτέρ, ηχειάκια, λαμπάκια, καλώδια, μικροελεγκτές, αισθητήρες ήχου, φωτός, απόστασης, αφής και άλλα υλικά έχει στη διάθεσή της η κάθε ομάδα, ώστε να κατασκευάσει το ρομπότ της. Η σύνθεση των εξαρτημάτων γίνεται πάνω σε μία ειδική πλατφόρμα λέγκο (τουβλάκια), ικανή να τα υποδεχθεί. Η μορφή του ρομπότ καθορίζεται από τους μαθητές αλλά κι από τις δυνατότητες που αποφάσισαν να αποδώσουν στο κατασκεύασμά τους.
Αμέσως μετά ακολουθεί ο προγραμματισμός. Κάθε ρομποτάκι διαθέτει έναν μίνι ηλεκτρονικό εγκέφαλο, τον οποίο οι εφευρέτες θα εμπλουτίσουν (μέσω USB) με λογισμικό πρόγραμμα ηλεκτρονικών υπολογιστών, ειδικά διαμορφωμένο για την ηλικία τους. Οι μαθητές χρησιμοποιούν εικονίδια, τα οποία ουσιαστικά αποτελούν εντολές που βάζουν σε μια λογική σειρά και δημιουργούν διαγράμματα ροής. Αυτό το πρόγραμμα λογικής χρησιμοποιεί το ρομπότ, ώστε να σκεφτεί και να εκτελέσει την αποστολή του.
