«Πάντα κάτι λείπει» μου είπε με ένα βλέμμα απόγνωσης και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της. Η Μαργαρίτα ετοιμαζόταν να παντρευτεί το Χρήστο, ο οποίος είναι καλό παιδί και την αγαπάει και την προσέχει… ωστόσο μετά από τρία ολόκληρα χρόνια δεν ένιωθε ερωτευμένη… Και τότε της έκανα τη δύσκολη εκείνη ερώτηση που δεν περίμενε να ακούσει: «Άραγε ήσουν ποτέ ερωτευμένη;…».

Ο έρωτας είναι μια ιστορία περίπλοκη και έχει σίγουρα τις ρίζες του στην παιδική μας ηλικία. Ο τρόπος που ερωτευόμαστε και κυρίως τα άτομα που ερωτευόμαστε έχουν να κάνουν με τη σχέση μας με τους γονείς μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Οι παράφοροι έρωτες που μας τυραννούν και μας κάνουν να κλαίμε μερόνυχτα γιατί το αντικείμενο του πόθου μας δεν είναι έτσι όπως το θέλουμε ή δεν μας θέλει το ίδιο όπως εμείς είναι σίγουρα μια γνώριμη κατάσταση στους περισσότερους από εμάς και είναι ωραίο να τους έχεις στο βιογραφικό σου, αρκεί να ξέρεις ότι έχουν ημερομηνία λήξης. Και βέβαια αρκεί να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να κάνει συνέχεια τα ίδια λάθη και να δίνεται συνεχώς σε «λάθος» άτομα που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αγαπήσουν, τουλάχιστον με τον τρόπο που έχεις μάθει εσύ να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Ο έρωτας για πολλούς είναι μια εξιδανίκευση του άλλου. Κρατάς τα καλά χαρακτηριστικά του, δεν βλέπεις τα κακά χαρακτηριστικά του και στο μυαλό σου πλάθεις ιστορίες για love for ever και happy end, ενώ βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ή δεν θέλει να είναι δίπλα σου έτσι όπως τον θες. Και εδώ κάπου έρχεται η εντελώς λάθος αντίληψη ότι ερωτεύεσαι όσους σε φτύνουν και τους άντρες που κρύβουν ένα μυστήριο και που δεν μπορείς να τους αποκωδικοποιήσεις και αυτούς που είναι «αλάνια», γιατί δυστυχώς τα καλά παιδιά τα βαριέσαι και δεν έχουν να σου δώσουν το excitement που σου δίνουν οι «του άντρα του πολλά βαρύ μη του μιλάτε το πρωί» τύποι. Σωστά;;;

Λάθος, κυρίες μου. Και επειδή συνεχώς ακούω για τέτοιου είδους ιστορίες γυναικών, που παντρεύονται επειδή τελικά πλησιάζουν ή -ακόμα χειρότερα- έχουν περάσει τα 30 και συμβιβάζονται με ένα καλό παιδί που ήρθε να γιατρέψει τις πληγές ενός έρωτα αλλά ποτέ δεν τον ερωτεύτηκαν, ήρθε η ώρα να βάλουμε λίγο τα πράγματα σε μια σειρά. Λίγο η πίεση από την οικογένεια, λίγο οι προσωπικές ανασφάλειες, λίγο το «αφού τον βρήκαμε τώρα, ας μείνουμε μαζί του», λίγο η χαμηλή αυτοεκτίμηση, λίγο οι φοβίες μας μη μείνουμε μόνες, λίγο οι φίλες που έχουν ήδη αρχίσει και μπαίνουν στο κλαμπ των παντρεμένων, είναι μερικοί από τους λόγους που μπορεί να πάρεις την απόφαση να παντρευτείς κάποιον για τον οποίο νιώθεις μεν αγάπη αλλά όχι έρωτα.

Διαβάστε περισσότερα στο govastileto.gr