Οι επτά διεθνείς εταίροι του έργου του πειραματικού πυρηνικού αντιδραστήρα ITER ανακοίνωσαν σήμερα ότι κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με το χρονοδιάγραμμα και τις ρυθμίσεις για τη χρηματοδότηση του έργου, που εδρεύει στο Κανταράς.

Η ευρωπαϊκή Κοινότητα της ατομικής Ενέργειας (Euratom), η Κίνα, η Ινδία, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ρωσία και οι ΗΠΑ έχουν επικυρώσει το «σενάριο αναφοράς» (base-line) που θα χρησιμεύσει ως οδικός χάρτης για αυτό το τεράστιο έργο που βασίζεται στην θερμοπυρηνική σύντηξη, και το οποίο πρέπει να εισέλθει στη φάση της κατασκευής από το φετινό καλοκαίρι.

Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση, η Ευρώπη, η οποία δεν είχε καμία εντολή κατά την τελευταία συνεδρίαση του συμβουλίου του ITER στην Κίνα τον Ιούνιο, έχει δεσμευτεί να χορηγήσει ένα ποσό πλαφόν 6,6 δις ευρώ, δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή συμμετοχή στο έργο είναι περίπου 45%.

Ως προς το χρονοδιάγραμμα, σύμφωνα με όσα είχαν συμφωνηθεί τον Ιούνιο, η ημερομηνία για τη λήψη ενός πρώτου πλάσματος (πρώτη προσπάθεια σύντηξης ατόμων υδρογόνου) έχει καθοριστεί για το Νοέμβριο του 2019, ενώ είχε αρχικά προγραμματιστεί για το 2018.

«Μπαίνουμε σε μια καθοριστική φάση του σχεδίου ITER, τώρα έχουμε πλέον μια πολύ σταθερή βάση για την πρόοδο του προγράμματος», δήλωσε ο Yevgeni Velihov, πρόεδρος του Συμβουλίου ITER.

Οι επτά εταίροι, που πραγματοποιούν έκτακτη σύνοδο από την Τρίτη, έχουν εγκρίνει επίσης την αντικατάσταση του πρώην διευθυντή του οργανισμού Κανάμε Ικέντα από τον καθηγητή Osamu Motozima, η οποία τίθεται σε ισχύ από σήμερα.

Οι ανάγκες χρηματοδότησης του σχεδίου ITER από τις αρχές του 2010 αναθεωρήθηκαν προς τα πάνω και το χρονοδιάγραμμα του επιμηκύνθηκε.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε στις 20 Ιουλίου ότι πρότεινε στις κυβερνήσεις της ΕΕ να καλύψουν το επιπλέον κόστος της χρηματοδότησης που της αναλογεί με αχρησιμοποίητα κονδύλια του κοινοτικού προϋπολογισμού. Η πρόταση αυτή πρέπει να εγκριθεί από τις κυβερνήσεις και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Έργο φαραωνικό διάρκειας 35 ετών, το ITER έχει ως στόχο να καταστήσει την θερμοπυρηνική σύντηξη μια πηγή ενέργειας σχεδόν απεριόριστη και “καθαρότερη” από τη σχάση των πυρήνων των βαρέων ατόμων, που γίνεται τώρα στους πυρηνικούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας, και είναι πηγή ραδιενεργών αποβλήτων που θα παραμείνουν έτσι για χιλιάδες χρόνια.