Τις προσπάθειές τους να σώσουν τους όποιους επιζήσαντες του ναυαγίου του επιβατηγού πλοίου κοντά στη νότια ακτή της Ν. Κορέας εντείνουν σήμερα οι διασώστες.
Σύμφωνα με τις τελευταίες αναφορές, περίπου 300 άτομα εξακολουθούν να αγνοούνται τη στιγμή που το έργο των διασωστών είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς τα ρεύματα εμποδίζουν την πρόσβαση των δυτών στο σημείο του ναυαγίου.
Το πλοίο έστειλε σήμα κινδύνου στις 09.00 τοπική ώρα της Τετάρτης (03.00 ώρα Ελλάδας). Μέχρι στιγμής τα αίτια του δυστυχήματος δεν έχουν γίνει γνωστά, αλλά οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων λένε ότι το «Sewol» προσέκρουσε πιθανώς σε ύφαλο. Οι επιβάτες που διασώθηκαν ανέφεραν ότι το πλήρωμα είχε διατάξει να μη μετακινηθούν από τις θέσεις τους, παρά την πρόσκρουση. «Περιμέναμε 30 έως 40 λεπτά» είπε μια μαθήτρια γυμνασίου. Ο καπετάνιος, ο οποίος είναι ένας από τους επιζώντες, έδωσε κατάθεση στο νοτιοκορεατικό Λιμενικό Σώμα.
Οι μαθητές από ένα σχολείο νότια της Σεούλ πήγαιναν σχολική εκδρομή στο νησί Τζετζού, ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της Νότιας Κορέας, το οποίο οι ντόπιοι αρέσκονται να αποκαλούν και Χαβάη της Ν. Κορέας.
Θρήνος και οδύνη κυρίευσαν τους ανθρώπους που έχασαν τα παιδιά τους, ενώ έκδηλη είναι η οργή τους λόγω της ελλιπούς ενημέρωσης από τις Αρχές. Σύμφωνα με το CNN, πολλά παιδιά έστειλαν μηνύματα μέσω κινητού στους γονείς τους την ώρα που το πλοίο βυθιζόταν. «Μαμά, σου το γράφω στην περίπτωση που δεν θα μπορέσω να σου το πω: Σ’ αγαπώ» αναφέρει ένα μήνυμα. Η μητέρα χωρίς να γνωρίζει τι έχει συμβεί τον ρωτάει: «Γιατί;» και προσθέτει: «Κι εγώ σ’ αγαπώ, παιδί μου».
«Δεν υπάρχει τηλεφωνική σύνδεση και πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Έτσι, στέλνω γραπτό μήνυμα. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι πάνω στο πλοίο, δεν μπορώ να δω τίποτα, είναι εντελώς σκοτεινά. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί άνδρες και γυναίκες, γυναίκες που ουρλιάζουν» αναφέρεται σε μήνυμα επιβάτη. «Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στο πλοίο» γράφει μαθητής σε μήνυμά του προς τη μητέρα του και προσθέτει: «Δεν έχουμε πεθάνει ακόμη, σε παρακαλώ στείλε το μήνυμα παντού».
Ένας άλλος επιβάτης επικοινωνεί με τον αδελφό του, γράφοντάς του ότι βρισκόταν στο πλοίο με προορισμό το νησί Τζετζού: «Το πλοίο χτυπήθηκε από κάτι, έχει ακινητοποιηθεί και η ακτοφυλακή βρίσκεται καθ’ οδόν». Σημειώνεται, ωστόσο, ότι ούτε το CNN ούτε τα ΜΜΕ της Νότιας Κορέας μπορούν να επιβεβαιώσουν την αυθεντικότητα των μηνυμάτων.
Με την οργή των συγγενών των θυμάτων και των αγνοουμένων ήρθε αντιμέτωπος ο πρωθυπουργός της Ν. Κορέας, κατά την επίσκεψή του στον χώρο των ερευνών. Ο πρωθυπουργός Τσουνγκ Χονγκ-Γουόν βρέθηκε στο σημείο για να συμπαρασταθεί στους συγγενείς, οι οποίοι ωστόσο άρχισαν να τον τραβούν από το σακάκι και να του πετούν νερό και μπουκάλια.
Μία μητέρα τού έκοψε τον δρόμο, όταν προσπάθησε να φύγει από το γυμναστήριο. «Μη φεύγετε έτσι, κ. πρωθυπουργέ. Πείτε μας τι σκοπεύετε να κάνετε» ανέφερε. Στην απελπισία των συγγενών προστίθεται η οργή απέναντι στις Αρχές και στα μέσα ενημέρωσης, που κατηγορούνται για αδιακρισία.
Όταν έφθασαν οι διασώστες, ο άνδρας τούς βοήθησε να απεγκλωβίσουν κάποιους από τους μαθητές μέσω ενός σωλήνα του συστήματος πυρόσβεσης που χρησιμοποιήθηκε για να κρεμαστούν και να βγουν από την αίθουσα. Όμως, πολλοί ήταν αδύναμοι για να το καταφέρουν. «Έπρεπε να πιαστούν από τον σωλήνα και να σκαρφαλώσουν στο δάπεδο που είχε γείρει τελείως. Υπήρχαν τόσα παιδιά στον διάδρομο… και αυτό το νερό… δεν μπόρεσα να τους σώσω όλους» διηγήθηκε με λυγμούς.
Η νεκρική σιωπή που βασιλεύει στο γυμναστήριο όπου έχουν συγκεντρωθεί οι οικογένειες των αγνοουμένων του ναυαγίου του νοτιοκορεατικού οχηματαγωγού σπάει όταν ανακοινώνεται η ταυτότητα του έκτου διαπιστωμένου νεκρού: είναι μία μαθήτρια του λυκείου και οι γονείς της βγάζουν μια σπαρακτική κραυγή.
Η ανακοίνωση έγινε τα ξημερώματα της Πέμπτης, έπειτα από μία νύχτα αγωνίας για τους συγγενείς των αγνοουμένων, πολλοί από τους οποίους είναι οι γονείς των μαθητών που επέβαιναν στο πλοίο.
Το γυμναστήριο του νησιού Τζίντο, κοντά στον τόπο του ναυαγίου, μοιάζει με καταυλισμό προσφύγων. Κάνει κρύο, οι άνθρωποι είναι τυλιγμένοι με κουβέρτες και κάποιοι, εξαντλημένοι και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς τις αισθήσεις τους λόγω της πολύωρης αναμονής, βοηθούνται με ορούς.