Σε ηλικία 50 ετών «έφυγε» ο γνωστός σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και ιδρυτής του συναυλιακού χώρου Gagarin 205, Νίκος Τριανταφυλλίδης.

Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης έδινε μάχη τα τελευταία χρόνια με την επάρατη νόσο.

Γεννήθηκε στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 9 Σεπτεμβρίου 1966.

Γιος του μεγάλου κωμικού Βασίλη Τριανταφυλλίδη (Χάρρυ Κλυνν) και της χορεύτριας, Χαρίκλειας Μακρή, διακρίθηκε για τις σκηνοθετικές του δουλειές αλλά και για την αγάπη του για τη μουσική, όπως εκφράστηκε μέσα από τις παραγωγές του. 

«Οι γονείς μου ήταν περιπλανώμενοι καλλιτέχνες. Ο πατέρας μου κωμικός, η μητέρα μου χορεύτρια και γεννήθηκα on the road κάπου στο Σικάγο», έλεγε, και κάπως έτσι ζούσε και τη ζωή του.

Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου.

Η πρώτη μικρού μήκους ταινία ήταν το μικρού μήκους ντοκιμαντέρ «Momus: Amongst Women Only», που γυρίστηκε στα πλαίσια της πρακτικής του στο τρίτο τρίμηνο των σπουδών του στο Λονδίνο. Η πτυχιακή του ταινία Dogs Licking My Heart (τα Σκυλιά Γλείφουν Την Καρδιά Μου) με τον τζαζίστα Μπλέιν Ρέινινγκερ και Παναγιώτη Θανασούλη κέρδισε το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 1993. Η ταινία προβλήθηκε και σε διεθνή φεστιβάλ.

Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησε σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι «Δεν Χωράς Πουθενά» του συγκροτήματος Τρύπες. Ακόμη σκηνοθέτησε και ένα μικρού μήκους σουβενίρ από την συναυλία των Τρυπών στο club Marquee του Λονδίνου.

Το video clip για το τραγούδι «Δεν Χωράς Πουθενά»:

Το 1995 ολοκλήρωσε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Ράδιο Μόσχα» με τους Σβετλάνα Πανκράτοβα, Χάρρυ Κλυνν, Blaine L. Reininger, Kώστα Γκουσγκούνη, Απόστολο Σουγκλάκο και τον Ντίνο Ηλιόπουλο. Η υπόθεση αφορά μία Ρωσίδα χορεύτρια που δουλεύει σε ελληνικό καμπαρέ και γίνεται μήλον της έριδος ανάμεσα στο αφεντικό της, έναν πληρωμένο δολοφόνο και έναν βιολιστή χαρτοπαίκτη.
Η ταινία προβλήθηκε στο Πληροφοριακό Τμήμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μερικούς μήνες αργότερα η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία του Υπουργείου Πολιτισμού.

Το «Ράδιο Μόσχα» ταξίδεψε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ.

Το 1996 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γύρισε για λογαριασμό της ΕΤ2 την τηλεταινία «Το Παλτό», μια ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου διηγήματος του Νικολάι Γκόγκολ από τον ίδιο και την Ευγενία Λυρούδια με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βασίλη Διαμαντόπουλο στους ρόλους του πελάτη και του ράφτη αντίστοιχα. Δύο χρόνια αργότερα γυρίζει για λογαριασμό της ΕΤ2, το ντοκιμαντέρ μαμούθ για το συγκρότημα Tuxedomoon με τον τίτλο «No Tears». Τα γυρίσματα έγιναν με αφορμή την επετειακή συναυλία του συγκροτήματος για τα δεκάχρονα τους στο Θέατρο Λυκαβηττού.

Συνεργάστηκε, ακόμη, με τον συγγραφέα Χρήστο Χωμενίδη για το σενάριο της πετυχημένης ταινίας «Μαύρο Γάλα» στην οποία συμμετείχαν οι Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάνια Νασιμπιάν, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μυρτώ Αλικάκη, Θέμις Πάνου, Παναγιώτης Θανασούλης, Άννα Μάσχα, Blaine L. Reininger και ο Κώστας Γκουσγκούνης.

Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στο 40ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δεν απέσπασε καμία διάκριση.

Το 1999, σε ηλικία 70 ετών, ο Αμερικανός μουσικός Σκρίμιν Τζέι Χόκινς επισκέφθηκε την Ελλάδα και έδωσε δύο συναυλίες μετά από πρόσκληση του Νίκου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος και κινηματογράφησε αυτές τις συναυλίες. Όμως, τελείως αναπάντεχα, δύο μήνες μετά, ο Χόκινς πέθανε. Στην ταινία, εκτός από το ντοκουμέντο του ταξιδιού του Χόκινς στην Αθήνα, υπάρχει σπάνιο υλικό από τις παλαιότερες εμφανίσεις του, καθώς και συνεντεύξεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά. H ταινία απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ.

Ακόμη, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία.

Αργότερα, επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή «Αισθηματική Αγωγή» μέσα από την συχνότητα του 902 Αριστερά και στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο» 105,5 FM.

Λάτρης της μουσικής, ο Νίκος Τριανταφυλλίδης ίδρυσε την οπτικοακουστική εταιρεία Astra TV και, το 2002, εγκαινίασε τον συναυλιακό χώρο Gagarin 205, στην οδό Λιοσίων. Το Gagarin θα αποτελέσει τα επόμενα χρόνια τον κεντρικό συναυλιακό χώρο της Αθήνας, ιδιαίτερα μετά το κλείσιμο του χώρου «Ρόδον», και θα φιλοξενήσει πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες της εγχώριας και διεθνούς σκηνής.
Μια από τις τελευταίες καλλιτεχνικές του περιπέτειες ήταν η τηλεοπτική σειρά «Τα Στέκια-Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού», η οποία προβλήθηκε μέσω της ΝΕΡΙΤ, και αποτελεί μια σημαντική καταγραφή της αστικής ζωής στην Αθήνα.

Τον Ιούνιο του 2014 παρουσιάστηκε η ταινία «Οι Αισθηματίες», η οποία σηματοδότησε την επιστροφή του πίσω από την κάμερα.



Το trailer της ταινίας «Οι Αισθηματίες»: 

 
Αυτόν τον καιρό, ετοίμαζε ένα έργο ζωής, ένα ντοκιμαντέρ για τη μεγάλη του αγάπη, τον ΠΑΟΚ.