Αρκετοί όροι, που χρησιμοποιούνται καθημερινά στις συναλλαγές των πολιτών με τα πιστωτικά ιδρύματα, κρίνονται ως παράνομοι και καταχρηστικοί. Το ανώτατο δικαστήριο έκανε δεκτή την εισήγηση του κ. Ν. Λεοντή επί αντιθέτων αναιρέσεων της Εθνικής Τράπεζας και της ΕΚΠΟΙΖΩ κατά της 3499/2008 απόφασης του Εφετείου Αθηνών. Την τράπεζα εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κκ. Κ. Παναγόπουλος και Δ. Τσικρικάς, ενώ την πλευρά της ΕΚΠΟΙΖΩ οι κκ. Γ. Μεντής και Γ. Δέλλιος.
Ειδικότερα, το Α1 Τμήμα του Αρείου Πάγου με την υπ΄ αριθμ. 652/2010 απόφασή του έκρινε ως παράνομη και καταχρηστική:
* Την επιβολή εξόδων για τις αναλήψεις μετρητών από την ίδια τράπεζα μέσω πιστωτικής κάρτας που κλιμακώνονται ανάλογα με το ποσό της ανάληψης.
* Την επιβολή εξόδων αδράνειας (0,60 ή 1,00 ευρώ ανά μήνα) σε καταθετικούς λογαριασμούς που παραμένουν ακίνητοι για διάστημα μεγαλύτερο των 18 μηνών.
* Την επιβολή επιβάρυνσης στον δανειολήπτη 50 ευρώ για τη χορήγηση από την τράπεζα βεβαίωσης οφειλών.
* Τον περιορισμό της ευθύνης της τράπεζας σε περίπτωση παράνομης χρήσης του απολεσθέντος ή κλαπέντος βιβλιαρίου καταθέσεων.
* Την επιβολή εξόδων τήρησης και παρακολούθησης στους λογαριασμούς καταθέσεων.
Αντιθέτως, κρίθηκαν νόμιμοι οι εξής τρεις όροι:
1) Η επιβάρυνση του καταναλωτή που χρησιμοποιεί την πιστωτική κάρτα ως μέσο πίστωσης με τόκους αναδρομικά από την ημέρα διεξαγωγής της συναλλαγής και όχι με την πάροδο της προθεσμίας πληρωμής που αναγράφεται στον μηνιαίο λογαριασμό που του αποστέλλεται (γεγονός που συνεπάγεται την επιβάρυνση του καταναλωτή με τόκους κατά μέσο όρο 35 ημερών).
2) Η καταστρατήγηση της διαφάνειας του κυμαινόμενου επιτοκίου στις πιστωτικές κάρτες, με τη δυνατότητα της τράπεζας να αυξάνει το επιτόκιό της όχι ισόποσα με την αύξηση του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά με μεγαλύτερη αναπροσαρμογή (αύξηση).
3) Η μονομερής από την τράπεζα διαμόρφωση του επιτοκίου καταθέσεων, δίχως αναφορά σε εύλογα κριτήρια.
Υπενθυμίζεται ότι, προ πέντε ημερών, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έθεσε οριστικό τέλος σε πλειάδα άλλων παράνομων όρων που έθεταν τα τραπεζικά ιδρύματα στα δάνεια και στις πιστωτικές κάρτες.
