Απ’ έξω Ρουβάς κι από μέσα… κουβάς

Το «πλυντήριο» στον Λιγνάδη καλά κρατεί…

19 Μαΐου 1997.

Η 78η επέτειος μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων,

η ημέρα που ο Ελληνισμός θρηνεί για τούς 353.000 νεκρούς

που άφησαν πίσω τους τα στίφη των Νεο-Οθωμανών σφαγέων,

γίνεται αντικείμενο αναίσχυντης μαρκετίστικης καπηλείας

και αμαυρώνεται από τον τότε ανερχόμενο ποπ τραγουδιστή Σάκη Ρουβά,

ο οποίος έχει το θράσος να αναλάβει αυτόκλητος «Πρέσβης τής Ειρήνης»

και να δώσει συναυλία στα «Κατεχόμενα» τής Κύπρου

μαζί με τον -επίσης νεαρό- Τούρκο ομότεχνό του, Μπουράτ Κουτ.

 

Η ανελλήνιστη και ανιστόρητη πρωτοβουλία τού Ρουβά

γίνεται δεκτή με εντονότατες αποδοκιμασίες,

τα γιαούρτια και οι ντομάτες κατά τη διάρκεια τής συναυλίας πάνε σύννεφο,

ο απόηχος εξελίσσεται για ένα μικρό διάστημα σε τροχοπέδη για την τότε καλπάζουσα άνοδό του. 

 

Όμως, 

σε μία εποχή όπου κυριαρχούσανε η κίβδηλη ευμάρεια, 

η επιδεικτικότητα και η άνευ φραγμών κι ορίων καλοπέραση,

η Εθνική Αμνημοσύνη ήρθε να γίνει σύμμαχος τού ανερχόμενου ειδώλου·

τι να πει η Γενοκτονία

σε έναν λιγούρη και κομπλεξικό λαουτζίκο που ψοφάει για άρτον και θεάματα,

τι να πουν οι 353.000 σφαγιασθέντες 

σε έναν ξεπεσμένο και φανφαρόνο λαουτζίκο που ψοφάει για κουτσομπολιό.

 

Είναι Οκτώβριος τού 1998,

όταν ο πανέμορφος και σέξι Ρουβάς επανέρχεται για πάντα στο προσκήνιο

φορώντας στην πίστα την περιβόητη μακριά μαύρη φούστα διά χειρός Βαλεντίνο.

Ξεσπά σάλος για τα αμφίφυλα μηνύματα που εκπέμπονται

από την προκλητική ενδυματολογική επιλογή,

οπότε -αντανακλαστικώς- αποδυναμώνεται και κατευνάζεται ο προηγούμενος σάλος.

Η ασεβής συναυλία που απετέλεσε ύβρι για την Κύπρο, για τον Πόντο και εν γένει για την Ελλάδα,

παραπέμπεται στις καλένδες τής Ιστορίας διότι εδώ τα πράγματα είναι… σοβαρά:

«Ο Ρουβάς φοράει φούστα.».

…

 

Έκτοτε, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους·

η ιαχή-σύμβολο τής Νεοελληνικής Ελαφρότητας, η μακρόσυρτη κραυγή «Μύκονοοοοοοος»,

βρίσκει τώρα το έτερον ήμισύ της

στο πρόσωπο αυτού τού νεαρού άντρα που φέρει την αγορίστικη φρεσκάδα

και δείχνει να είναι η ελληνική απάντηση στον «Ντόριαν Γκρέϊ».

Απ’ άκρου εις άκρον στην επικράτεια τής εγχώριας «Show-Biz» ακούγεται πλέον η ιαχή «Σάκηηηηηηη».

…

 

Είναι άγραφος νόμος τού Μάρκετινγκ:

«Αν σε γουστάρουν οι γυναίκες, θα σε γουστάρουν όλοι.».

Είναι άγραφος νόμος τού Μάρκετινγκ:

«Αν σε γουστάρουν οι γυναίκες, έχεις κερδίσει το παιχνίδι.».

 

Οι γυναίκες κάθε ηλικίας γουστάρουν τρελά τον Σάκη, αφιονίζονται με τον Σάκη.

Οι γυναίκες κάθε ηλικίας αυτοπροσδιορίζονται πια υπερηφάνως ως «Ρουβίτσες».

Από τα κορίτσια τής προεφηβικής ηλικίας μέχρι τις ώριμες κυρίες,

από τις 8χρονες μέχρι τις 88χρονες,

όλες έχουν λόγο να θέλουν διακαώς τον Σάκη

καθώς φαντάζει -λόγω τού φυζίκ του και τής ελκυστικής αύρας του-

ως ο ιδανικός γκόμενος, ως ο ιδανικός σύζυγος, ως ο ιδανικός γυιος, ως ο ιδανικός γαμπρός.

 

Είναι πασίδηλο· ο Σάκης έχει «άστρο».

Το επώνυμό του φτάνει να αποτελεί περιττολογία στις μιντιακές αναφορές,

καθώς καταφέρνει να σβήσει από τον χάρτη τον προγενέστερο συνονόματό του,

τον υδραυλικό που πρωταγωνιστούσε στο πετυχημένο σίριαλ «Λαβ σόρρυ».

Ένας είναι ο «Σάκης».

…

 

Διαφωνώ με την εύκολη -και επί τής ουσίας, ανόητη- δημοφιλή ισοπέδωση

που χρησιμοποιούν συχνά οι ορκισμένοι επικριτές του:

«Έλα, μωρέ, τι περιμένεις από τον “Θα σού φτιάξω μακαρόνια με κιμά για να φας…”.»·

η πορεία τού Ρουβά δεν είναι μόνο αυτό το πετυχημένο χαζοχαρούμενο hit,

αλλά συμπεριλαμβάνει υπέροχα τραγούδια, εξαιρετικά σημαντικές συνεργασίες,

πλήθος από αξιοζήλευτες καλλιτεχνικές εμπειρίες,

αναρίθμητες στιγμές δόξας και αποθέωσης.  

Και βεβαίως, πάνω από όλα αυτά,

έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που αναμφιβόλως διαθέτει «άστρο»,

έχουμε να κάνουμε με έναν «Σταρ». 

 

Ως εκ τούτου,

ναι μεν η καλλιτεχνική βελτίωση τού Ρουβά

ουδέποτε έφτασε σε ανάλογα επίπεδα με τη «χρηματιστηριακή» αξία του,

αλλά οι κάθε λογής «πόρτες» ήταν πια ορθάνοιχτες για πάρτη του.

 

Ο Σάκης έγινε το «Αγαπημένο Παιδί τού Συστήματος»,

ο Σάκης έγινε το αγαπημένο παιδί των πανίσχυρων οικογενειών

που έχουν στην τσέπη τους τα κλειδιά τής χώρας

και ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις με ένα νεύμα τους.

Όμως, ουδόλως τυχαία -καθώς δεν διαθέτει το απαραίτητο υπόβαθρο-

όταν καλείται να πάρει θέση σε οποιοδήποτε φλέγον κοινωνικό ή πολιτικό ζήτημα,

τα θαλασσώνει διότι είναι δέσμιος των πατρώνων του και των προσωπικών σχέσεών του.

 

Όλοι θυμόμαστε τον Ρουβά να εμφανίζεται ως το κεντρικό πρόσωπο

στο σποτ τού 2015 όπου προωθούταν το «Ναι» στο περίφημο «Δημοψήφισμα»·

άτομα σαν αυτόν και σαν τη θλιβερή Σαράφογλου

προσπαθούσαν λυσσωδώς και παντί τρόπω να έπειθαν τον Ελληνικό Λαό

ότι «Όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι υπέρ τού “Ναι”.».

Εν τέλει,

το «ΟΧΙ» -ανεξάρτητα από τη μετέπειτα μετατροπή του σε «Ναι»-

είχε επιτύχει συντριπτική επικράτηση με 61,31%.

…

 

Και μπορεί μεν εκείνη η μάχη να μην εστέφθη με το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα,

αλλά -κατά διασκευήν τής περίφημης ατάκας τής Βάσιας Τριφύλλη-

«Οι φιλίες δεν χαλάνε για ένα δημοψήφισμα, ρε μαλάκα…».

 

Έτσι,

ο Ρουβάς παρέμεινε και παραμένει έως και σήμερα

πιστός στους πάτρωνές του και στους φίλους του,

οι οποίοι τον επιβραβεύουν πλουσιοπάροχα

για την συγκινητική προσήλωση και την απροκάλυπτη στήριξη στα συμφέροντά τους.

 

«Τα συμφέροντα των πατρώνων και των φίλων μου, είναι και δικά μου συμφέροντα…»,

φροντίζει σε κάθε ευκαιρία να διατυμπανίζει με τον τρόπο του ο Σα-Κούλης 

και να εξαργυρώνει αυτήν τη στάση του με αμοιβές πολλών μηδενικών·

επί παραδείγματι,

η πρόσφατη συναυλία που έδωσε την παραμονή τής Πρωτοχρονιάς

υπό τας ευλογίας τού δημάρχου τής Αθήνας, Κώστα Μπακογιάννη,

ήταν ένα απολύτως αχρείαστο «happening»

που διεξήχθη -άκουσον, άκουσον- χωρίς την παρουσία θεατών

(λόγω των απαγορευτικών μέτρων λόγω τής Πανδημίας)

και εκόστισε συνολικώς 211.000 ευρά.

Μία συναυλία όπου -επί τής ουσίας- ο μοναδικός κερδισμένος ήταν ο Ρουβάς.

…

 

Στο ίδιο μήκος κύματος, αλλά με εκκωφαντική πλέον την απουσία ενσυναίσθησης,

ήρθαν οι πρόσφατες δηλώσεις που έκανε -από τηλεοράσεως-

για τον προφυλακισμένο φίλο του, Δημήτρη Λιγνάδη,

(ο οποίος -να θυμίσω ότι- διώκεται για βιασμούς ανηλίκων).

 

Ιδού τα αποτρόπαια λόγια που εξεστόμισε για τη συγκεκριμένη υπόθεση ο Ρουβάς:

«Εγώ, όταν έσκασε αυτή η “βόμβα” που έσκασε, έπεσα απ’ τα σύννεφα.

Εγώ τον Δημήτρη πραγματικά τον αγάπησα

και ό,τι συναίσθημα έχω για τον Δημήτρη είναι θαυμασμού, αγάπης, και…,

έτσι έζησα εγώ δίπλα στον Δημήτρη.

Αυτή είναι η κατάθεση η δική μου, αυτό (είναι) το βίωμά μου απ’ τον Δημήτρη.

Με βοήθησε πάρα πολύ, με προχώρησε,

με βοήθησε να ανακαλύψω καλλιτεχνικά

όλο αυτό που λεγότανε “Διόνυσος” μέσα στις “Βάκχες”· 

όλη αυτή η περίοδος τής ζωής μου ήταν συγκλονιστική.

Όταν, λοιπόν, έσκασε αυτή η “βόμβα”, έπεσα απ’ τα σύννεφα, τρόμαξα, φοβήθηκα,

ένιωσα παρά πολύ μεγάλη λύπη και στεναχώρια για τον άνθρωπο αυτόν,

ο οποίος εκείνη τη στιγμή καταλάβαινα ότι βρίσκεται σε μία κόλαση.

Οπότε, πραγματικά λυπήθηκα.

Είναι σαν το πιο αγαπημένο σου πρόσωπο

-εσένα, ας πούμε- το υπερβάλλω λίγο για να αντιληφθείς τι λέω…-

το πιο αγαπημένο σου πρόσωπο, ξαφνικά να μάθεις ότι έχει… (κάνει κάτι τέτοιο).

Άκουσε τώρα… Άκουσε…

Θέλω να ’μαι απόλυτα ξεκάθαρος και με την αλήθεια τη δική μου να σταθώ σ’ αυτό το πράγμα.

Εγώ, το πρόσωπο που γνώρισα, είν’ αυτό που σάς περιγράφω.

Ό,τι άλλο συμβαίνει ή έχει συμβεί, δεν το γνωρίζω, 

αλλά περιμένω να αποδειχτεί 

αν αυτό το πράγμα είναι όπως το περιγράφει η μία πλευρά ή η άλλη.

Δεν μπορώ δηλαδή εγώ να κάνω τον δικαστή… Καταλαβαίνεις;

Εγώ μέσα μου κρατάω αυτό που έζησα με τον  Δημήτρη.

Και επίσης, ακόμα κι αν συμβαίνει αυτό που λέτε εσείς,

αυτό που λέτε (εννοεί, που λένε) τα θύματα και τα λοιπά,

βεβαίως, υπάρχει μεγάλη στεναχώρια και λύπη για αυτό το πράγμα· 

είναι μια τραγωδία για τα θύματα

και είναι και μια τραγωδία για τούς ανθρώπους οι οποίοι προφανώς πάσχουν από κάτι.

Δηλαδή, όπως τούς ναρκομανείς ανθρώπους

-οι οποίοι κάνουνε χρήση ουσιών και είναι εξαρτημένοι από αυτές τις ουσίες-

τούς αγκαλιάζουμε και τούς φροντίζουμε με κάποιο τρόπο

η Κοινωνία, εμείς οι άνθρωποι, οι γύρω άνθρωποι,

νομίζω, κι αυτό είναι μία παθολογία,

η οποία κι αυτή χρήζει κάποιας θεραπείας, κάποιας βοήθειας.

Σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι-

γι’ αυτούς τούς ανθρώπους, λοιπόν,

νομίζω η αντιμετώπιση των υπόλοιπων ανθρώπων πρέπει να ’ν’ αυτή.

Και επίσης, να προστατεύουμε ανθρώπους,

οι οποίοι μπορεί να πέσουν θύματα, να εκτεθούν σε τέτοιες συμπεριφορές.

Δηλαδή, πρέπει να αγαπήσουμε όλους τούς ανθρώπους· 

και αυτούς οι οποίοι μπορεί να εκτεθούν σε τέτοιες συμπεριφορές,

και τούς ανθρώπους οι οποίοι πάσχουνε

και τα οποία αίτια αυτής τής παθολογίας πρέπει να τα διερευνήσουμε στην κοινωνία μας.

Πρέπει να δούμε από πού προέρχεται αυτό το πράγμα, πώς προκύπτει,

από πού ξεκινάει, από ποια παιδικά χρόνια,

από ποιον τρόπο που φτάνει ένας άνθρωπος να κάνει ένα έγκλημα… 

Οπότε, θέλω να ’μαι τελείως ξεκάθαρος..:

Ο Δημήτρης Λιγνάδης που εγώ γνωρίζω,

είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ, αγάπησα και πέρασα καταπληκτικά μαζί του.

Αυτό που αυτή τη στιγμή συμβαίνει σε αυτόν τον άνθρωπο,

πραγματικά συμπάσχω και λυπάμαι γι’ αυτό που τού συμβαίνει.

Φαντάζομαι ότι όλοι μας βάζουμε το χεράκι μας για να μάς συμβεί ό,τι μάς συμβαίνει στη ζωή·

δεν είναι τίποτα εντελώς τυχαίο.

Όμως, δεν μπορώ να τον κρίνω κιόλας· δεν μπορώ να πω «Α, τον βιαστή, τον “έτσι”…».

Πρέπει εμείς να σεβόμαστε τις ίδιες τις αποφάσεις τις δικές μας.

Ποιες είναι οι αποφάσεις οι δικές μας;

Ότι ζούμε σε μία δημοκρατία, με κάποιους θεσμούς

(αναφέρεται στη Δικαιοσύνη και στις επικείμενες δίκες τού Λιγνάδη),

κι έχουμε εμπιστοσύνη σ’ αυτούς.».

…

 

ΦΡΙΚΤΟ. ΦΡΙΚΤΟΣ.

ΑΗΔΙΑ. ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟΣ.

Ιεραποστολικές προτροπές τής συμφοράς.

Ψυχολογικές αναλύσεις τής συμφοράς.

Κοινωνιολογικές αναλύσεις τής συμφοράς.

Ρουβάς τής Συμφοράς.

 

Απ’ έξω Ρουβάς κι από μέσα… κουβάς.

Ένας άνθρωπος που στα 50 του έτη 

-και παρά τις πλούσιες προσλαμβάνουσες παραστάσεις του,

αλλά και τις αναρίθμητες περίοπτες γνωριμίες του-

εξακολουθεί να μιλάει κάκιστα Ελληνικά

και αδυνατεί να προβεί σε δευτερογενή ανάγνωση των γεγονότων

(στοιχεία που είναι πασιφανή στην αυτολεξεί παράθεση των τοποθετήσεών του),

προσωποποιεί με τον πλέον αποκρουστικό τρόπο την οπορτουνιστική αντίληψη

«Μακριά από τον κώλο μου, κι όπου να ’ναι…».

 

Ο όρος «Ισαποστασία σε βαθμό κακουργήματος» είναι άκρως επιεικής

για να περιγράψει τις αποκρουστικές τοποθετήσεις τού Ρουβά·

εδώ είχαμε απροκάλυπτο «ξέπλυμα», εδώ είχαμε ανερυθρίαστο «πλυντήριο»,

όπου τα θύματα περνάνε σε έσχατο πλάνο, περνάνε σε έσχατη μοίρα,

διότι είχαν την ατυχία να μην έχουν στον ήλιο μοίρα.

 

Αντί ο Ρουβάς να αφιερώσει χρόνο στα -φερόμενα ως- θύματα,

αντί να εκφράσει την αντίθεσή του προς τον -φερόμενο ως- θύτη,

επιδίδεται σε θλιβερή και οχετώδη «αγιογραφία» τού Λιγνάδη, 

ενώ για τούς καταγγέλλοντες ψελλίζει μόνο κάποιες ελάχιστες λέξεις 

(και δη, εντελώς γενικόλογα κι αόριστα). 

 

Τώρα πια,

το πάλαι ποτέ συμπαθητικό αμήχανο χασκόγελο τού Ρουβά

μετατρέπεται σε ένα άκρως αντιπαθητικό χαρακτηριστικό που αποτελεί πειστήριο τής μωρίας του.

Τώρα πια,

η πάλαι ποτέ ευγενική συμπεριφορά τού Ρουβά

σχηματοποιείται στις πραγματικές διαστάσεις της

και μετατρέπεται σε καλλωπισμένη υποτακτικότητα

που εξιδανικευόταν όλα αυτά τα χρόνια από τη Μαζική Αναγνώριση.

…

 

Εγώ δεν θα πω ότι ο Ρουβάς κακώς είπε αυτά που είπε·

τουναντίον,

θα πω ότι καλώς είπε αυτά που είπε, 

διότι εξέφρασε με ευθύτητα την προσωπική αλήθεια του

και ενημερωθήκαμε κι εμείς για τις μύχιες σκέψεις του.

 

Συνελόντι ειπείν,

το μείζον πρόβλημα είναι ότι ο Ρουβάς αισθάνεται αυτά που είπε,

το μείζον πρόβλημα είναι, 

ότι ο Ρουβάς προβαίνει σε μία συναισθηματική και αξιακή ιεράρχηση των πραγμάτων,

η οποία έρχεται σε χαώδη αντίθεση με το «Κοινό Περί Δικαίου Αίσθημα».

 

Ναι, όταν σε συνδέουν με έναν άνθρωπο σχέσεις φιλίας,

είναι αναμφιβόλως εξαιρετικά δύσκολο να σβήσεις τις καλές στιγμές που ζήσατε μαζί

και να αποκηρύξεις αυτοστιγμεί τούς ψυχικούς δεσμούς και τα κοινά βιώματά σας·

όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία σαθρή νοοτροπία,

όπου φτάνουν να αμφισβητούνται και -εν τέλει- να δικαιολογούνται τα πάντα.

…

 

Τι μάς είπε ο Ρουβάς;

Μάς είπε ότι ο Λιγνάδης ζει μια «κόλαση» και μια «τραγωδία».

ΝΤΡΑΠΗΚΕ ΚΙ Η ΝΤΡΟΠΗ.

 

Τι μάς είπε ο Ρουβάς προκειμένου να δικαιολογήσει τον Λιγνάδη;

Μάς είπε ότι έστω κι αν ισχύουν οι καταγγελίες περί βιασμών,

ο Λιγνάδης ζει μία τραγωδία διότι προφανώς πάσχει από κάτι

και οφείλουμε ως Κοινωνία -όπως πράττουμε και με τούς ναρκομανείς-

να αγκαλιάσουμε τον καημενούλη τον βιαστή,

να τον φροντίσουμε, να τού προσφέρουμε θεραπεία και βοήθεια,

να ανατρέξουμε στην παιδική ηλικία του και στα αίτια που τον οδήγησαν στα εγκλήματά του,

να αγαπήσουμε τον βιαστή.

 

Και βεβαίως, από αυτό το παραλήρημα κίβδηλης ουμανιστικής σφαιρικότητας,

δεν θα ημπορούσε να απουσιάζει η «Κορωνίδα τής Ισαποστασίας»,

που δεν είναι άλλη από την άκρως ύποπτη οπτική «Ας αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να αποφασίσει…»

(ουδόλως συμπτωματικά,

η Ισαποστασία τάσσεται πάντοτε υπέρ τού Θύτη και ουδέποτε υπέρ τού Θύματος).

 

Επιμύθιο:

Το Σύστημα -προκειμένου να διατηρεί την ισχύ του και τον ελιτισμό του-

ουδέποτε εδίστασε και ουδέποτε θα διστάσει να επιδίδεται σε ανθρωποθυσίες·

οι «αδύναμοι κρίκοι», οι «τελευταίοι τροχοί τής αμάξης»,

οι ευρισκόμενοι στις χαμηλές θέσεις τής κοινωνικής διαστρωμάτωσης,

προορίζονται για να συνειδητοποιούν επί καθημερινής βάσεως

ότι η Δικαιοσύνη συστήνεται ως «τυφλή»

ώστε να έχει άλλοθι για τις μεροληπτικές (εκ)πτώσεις της.

 

Για το εγχώριο διεφθαρμένο Σύστημα,

για τούς «κλειδοκράτορες» που ανοίγουν και κλείνουν τις «πόρτες» κατά το δοκούν,

ισχύει εν προκειμένω η ακόλουθη αντίληψη:

«Ο Λιγνάδης είναι ο “Ένας από Εμάς”,

είναι περίοπτο μέλος τής κάστας μας, είναι δικός μας.

Εντάξει, αν ισχύουν οι κατηγορίες που τον οδήγησαν στην προφυλάκιση,

ο Δημήτρης είχε το πάθος να γαμάει ανήλικα, αλλά τον αγαπάμε με τα πάθη του.».

…

 

Ο Σάκης Ρουβάς, το «Αγαπημένο Παιδί τού Συστήματος»,

ήρθε με τις θλιβερές και αποπροσανατολιστικές πομφόλυγές του

να εκτελέσει το σχέδιο αποσυμπίεσης που διαχρονικώς μετέρχεται το Σύστημα,

είτε πρόκειται για τον Λιγνάδη, είτε πρόκειται -επί παραδείγματι- για τον Εσκομπάρ.

 

Ναι, όπως ο Ρουβάς μάς είπε ότι αγαπάει τον Λιγνάδη,

έτσι έχουν υπάρξει και άνθρωποι που αγαπούσαν τον Εσκομπάρ·

25.000 καθυστερημένα όντα είχαν παραβρεθεί στην κηδεία του

και υπερπολλαπλάσια τον αντιμετώπιζαν ως λαϊκό ήρωα

μόνο και μόνο επειδή τούς έδινε δουλείτσα

(πού και πού, μάλιστα, έφτιαχνε καμιά εκκλησίτσα ή κανά σχολείο·

εκεί ήταν που η συναισθηματική χειραγώγηση τής Μάζας έφτανε στο ζενίθ,

αλλά τα απανταχού ούγκανα αρνούνται να αντιληφθούν

ότι οι εκκλησίες και τα σχολεία που φτιάχνονται με χρήματα από πρεζεμπόριο

δεν έχουν την παραμικρή αξία και λειτουργούν μόνο ως άλλοθι νομιμοποποίησης τού Εγκλήματος).

…

 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, λοιπόν,

κλείνω ετούτο το πόνημα

με ένα ερωτηματολόγιο προς τον -πάλαι ποτέ φουστοφόρο- τραγουδιστή·

ερωτηματολόγιο που προκύπτει από τις «ιεραποστολικές» νουθεσίες του

και τις αγαπησιάρικες προτροπές που απηύθυνε στο Πανελλήνιο…

 

Σάκη Ρουβά,

με δεδομένο ότι είσαι πατέρας τεσσάρων παιδιών,

αν ένα παιδί έρθει και μάς πει  

«Μπαμπά, ένας κύριος πήγε σήμερα να μού κάνει κακά πράγματα…», 

προτείνεις να τού απαντήσουμε «Παιδί μου, ας αφήσουμε τη Δικαιοσύνη να αποφασίσει…»;

 

Σάκη Ρουβά,

αν ένα παιδί έρθει και μάς πει  

«Μπαμπά, ένας κύριος πήγε σήμερα να μού κάνει κακά πράγματα…»,

προτείνεις να τού απαντήσουμε 

«Παιδί μου,

θα περιμένω να αποδειχτεί αν αυτό το πράγμα είναι όπως το περιγράφεις εσύ

ή όπως θα το περιγράψει η άλλη πλευρά.

Δεν μπορώ να κάνω εγώ τον δικαστή.»;

 

Σάκη Ρουβά,

αν ένα παιδί έρθει και μάς πει  

«Μπαμπά, ένας κύριος πήγε σήμερα να μού κάνει κακά πράγματα…», 

προτείνεις να τού απαντήσουμε 

«Παιδί μου,

πρέπει να αγαπήσουμε τον κύριο που πήγε σήμερα να σού κάνει κακά πράγματα,

διότι είναι άνθρωπος που πάσχει

και τα οποία αίτια αυτής τής παθολογίας του πρέπει να τα διερευνήσουμε στην κοινωνία μας.

Πρέπει να δούμε από πού προέρχεται αυτό το πράγμα, πώς προκύπτει,

από πού ξεκινάει, από ποια παιδικά χρόνια,

από ποιον τρόπο που φτάνει ένας άνθρωπος να κάνει ένα έγκλημα…»;

 

Σάκη Ρουβά,

με δεδομένο ότι -προκειμένου να δικαιολογήσεις την πιθανή εμπλοκή τού φίλου σου- 

μάς προέτρεψες να αγαπάμε μεταξύ άλλων και τούς βιαστές, 

μάς προτρέπεις, επί παραδείγματι,

να αγαπάμε τούς βιαστές -και κατόπιν, ΚΑΙ δολοφόνους- τής Ελένης Τοπαλούδη;

 

Σάκη Ρουβά,

επειδή και οι γυναικοκτόνοι ίσως πάσχουν από κάτι,

μάς προτρέπεις να αγαπάμε ΚΑΙ τούς γυναικοκτόνους;

 

Σάκη Ρουβά,

εν γένει μάς προτρέπεις να αγαπάμε τον κάθε βιαστή ανηλίκων και ενηλίκων;

 

Σάκη Ρουβά,

εν γένει μάς προτρέπεις να αγαπάμε τον κάθε κακοποιητή και τον κάθε δολοφόνο;

… 

 

Σάκη Ρουβά,

πόση ξευτίλα προτίθεσαι να υποστείς

προκειμένου να (υπο)στηρίξεις το Σύστημα που σε (υπο)στηρίζει;

 

Σάκη Ρουβά,

όταν είπες αυτά που είπες

-όντας παιδί των γονιών σου και όντας γονιός τεσσάρων παιδιών-

δεν ντράπηκες τα θύματα και τούς γονείς των θυμάτων; 

 

Σάκη Ρουβά, ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ.

 

Ο Υπο-Κοσμικός

(Twitter: @Ypokosmikos
https://twitter.com/Ypokosmikos)