Ταξιδεύει πλέον για τον τελικό του προορισμό ο παλαίμαχος δεινός χειριστής της μαχητικής δημοσιογραφίας Ηλίας Δημητρακόπουλος, πλήρης ημερών αλλά και επαγγελματικών επιτυχιών.
Ο θάνατος του Ηλία Δημητρακόπουλου αποτελεί πλήγμα και για την ιστοσελίδα «www.styx.gr», της οποίας υπήρξε στενός συνεργάτης με συνεχείς ανταποκρίσεις από τις ΗΠΑ, αλλά και την αποστολή βιβλίων και περιοδικών. Με μια ματιά στο αρχείο βρίσκεις τις αποκαλυπτικές ανταποκρίσεις του Ηλία Δημητρακόπουλου, για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, την ανάμειξη του Κίσιντζερ στο Κυπριακό, τη χρηματοδότηση Νίξον από τη χούντα, αποκαλύψεις για την πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή και άλλα πολλά.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που είχε μάθει καλά ο Ηλίας Δημητρακόπουλος, είναι η αξία των ανθρώπινων σχέσεων.
Γεννημένος στην Αθήνα την 1η Δεκεμβρίου του 1928, έγινε ο νεότερος φυλακισμένος των φυλακών Αβέρωφ από τις κατοχικές δυνάμεις το ‘43, ο νεότερος πολιτικός συντάκτης της «Καθημερινής» του Γεωργίου Βλάχου στα ’50 και τελικά ένας από τους διασημότερους (και ισχυρότερους) δημοσιογράφους της χώρας.
Κατάφερε να φέρει πίσω τον Μακάριο από την εξορία του στις Σεϋχέλλες, συνετέλεσε στην εκλογική ήττα του Καραμανλή το ’63 και έγραψε το βιβλίο «Η Απειλή Δικτατορίας», στο οποίο 18 σημαντικά πολιτικά πρόσωπα των ΗΠΑ μιλούσαν για το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας και προειδοποιούσαν για μια επερχόμενη χούντα. Ήταν το πρώτο βιβλίο που απαγόρευσε και έστειλε στην πυρά ο Παπαδόπουλος.
Μετά την επικράτηση της δικτατορίας το 1967, καταφεύγει στη Δανία και στη συνέχεια στις ΗΠΑ, όπου θα αναπτύξει σημαντική αντιδικτατορική δράση.
Ανταποκριτής της «Χέραλντ Τρίμπιουν», με θητεία στις ΗΠΑ, ο Δημητρακόπουλος γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στην Ουάσινγκτον. Όταν ο Κίσιντζερ έρχεται στην Αθήνα, παραθέτει γεύμα προς τιμήν του στη «Μεγάλη Βρετανία». «Ήταν μαζί η πρώτη σύζυγός του και τα δύο παιδιά του» θυμάται ο Δημητρακόπουλος.
Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, θα περάσει την πόρτα του Αρείου Πάγου για να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά εναντίον του Κίσιντζερ, όπου ζητεί «άσκηση ποινικής δίωξης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος». Στην αγωγή περιλαμβάνεται και η κατηγορία για απόπειρα απαγωγής και δολοφονίας του δημοσιογράφου.
Το φθινόπωρο του 1968 αποκαλύπτει ότι η Χούντα χρηματοδότησε μέσω του Τομ Πάππας με 549.000 δολάρια την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον, από κονδύλια που έστελνε η CIA στην ΚΥΠ για την αντικομμουνιστική εκστρατεία.
Ο Δημητρακόπουλος ενοχλεί την κυβέρνηση Νίξον. Η CIA και το FBI τον θεωρούν επικίνδυνο για την ασφάλεια των ΗΠΑ.
«Η αγωνία μου ήταν ότι η δικτατορία θα κρατούσε 40 χρόνια, σαν του Σαλαζάρ. Και ήξερα ότι η μάχη ήταν στη Ουάσινγκτον, όχι στην Ευρώπη» είχε αναφέρει ο δημοσιογράφος.
Αφορμή για να αποδράσει από την Ελλάδα στάθηκε η προσωπική πρόσκλησή του από τον Ου Θαντ, τότε γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, προκειμένου να εκπροσωπήσει τον ελληνικό Τύπο στο 6ο Διεθνές Συνέδριο του Οργανισμού στη Βαρσοβία της Πολωνίας.
Κατόπιν, μέσω Δανίας κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου είχε γίνει πολιτικός σύμβουλος του γερουσιαστή και υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μαγκόβερν, και προσπάθησε να συντονίσει τον αντιδικτατορικό αγώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες ερχόμενος σε επαφή με πολλούς Αμερικανούς πολιτικούς, όπως ο Τεντ Κέννεντυ, ο Φουλμπράιτ κ.ά.
Ο Δημητρακόπουλος είχε υψηλές διασυνδέσεις στο αμερικανικό κατεστημένο (Κογκρέσο) και γνώριζε πώς να τις κινητοποιεί ώστε να επιτυγχάνει αποτελέσματα. Αυτό, βέβαια, δεν άρεσε στις αμερικανικές κυβερνήσεις.
Έτσι, στη διάρκεια της δικτατορίας, ο Δημητρακόπουλος κινητοποίησε αυτές τις σχέσεις για να βάλει εμπόδια στην πολιτική που ακολουθούσαν ο Νίξον και ο Κίσιντζερ, και αυτός είναι ο λόγος που θέλησαν «να τον βγάλουν από τη μέση».
Παρόντες ήταν ο γερουσιαστής Μαγκόβερν, ο βραβευμένος με Πούλιτζερ προσωπικός του φίλος Σέιμουρ Χερς, ο Κρίστοφερ Χίτσενς κ.ά.
Πολέμησε τη CIA και τον Κίσιντζερ
Επί 27 έτη, με πείσμα και συνεχείς δικαστικούς αγώνες, ο Δημητρακόπουλος είχε συγκεντρώσει ένα προς ένα τα έγγραφα που σχετίζονται με τον ίδιο, τον Κίσιντζερ και τη CIA. Η «The Company» θα παραδεχτεί ότι αδίκησε τον Δημητρακόπουλο το 1984.
Με συνήγορό του τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Ηλίας Δημητρακόπουλος προσπάθησε να ενεργοποιήσει την ελληνική δικαιοσύνη, με σκοπό να βρεθεί ο Κίσιντζερ κατηγορούμενος στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.
«Το 1967, ο Καραμανλής ήθελε μια άλλη χούντα, που θα του έδινε την ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς το “εμπόδιο” της αντιπολίτευσης. Αλλά οι Αμερικανοί προτίμησαν τον πιο έμπιστό τους πράκτορα Γ. Παπαδόπουλο». Μια καλά κρυμμένη ιστορία μάς θυμίζουν τα στοιχεία που μας έστειλε από την Ουάσινγκτον ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος.
Εκτός από τον ρόλο του Καραμανλή την εποχή εκείνη, βγαίνει στο φως η «ελληνική διασύνδεση» στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ που αποκάλυψε ο ερευνητής δημοσιογράφος, ο οποίος όμως επί δέκα χρόνια ήταν στο στόχαστρο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.
Πολλοί οι επιφανείς Έλληνες που χρηματοδοτούσαν παράνομα τον Νίξον
Στις 17 Ιουνίου 1972, πέντε άτομα συνελήφθησαν για τη διάρρηξη του αρχηγείου της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού Κόμματος, στο συγκρότημα Γουότεργκεϊτ της Ουάσινγκτον.
Χρειάστηκαν να περάσουν πάρα πολλά χρόνια και αφού το περιβόητο «σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ» το είχαν αποκαλύψει οι δημοσιογράφοι Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπερνστάιν από τις στήλες της «Ουάσιγκτον Ποστ» και την παραίτηση του τότε προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, να έρθει η απάντηση στο «γιατί έγινε αυτή η διάρρηξη».
Σαν «έκρηξη» ήρθε η αποκάλυψη για τα αίτια της διάρρηξης των γραφείων της Εθνικής Επιτροπής του Δημοκρατικού κόμματος, 14 χρόνια αργότερα, όταν ο Δημητρακόπουλος αποκάλυπτε την ύπαρξη «ελληνικής διασύνδεσης». Οι διαρρήκτες έψαχναν να βρουν τα στοιχεία που είχε στείλει ο Δημητρακόπουλος στο Δημοκρατικό Κόμμα και αποδείκνυαν την παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον από έναν Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία με διασυνδέσεις τόσο στη CIA όσο και στη χούντα των συνταγματαρχών.
Πρόκειται για τον Τομ Πάππας, όπως γράψαμε και στις 19/04/2008: «Η χούντα, ο «ελληνικός σύνδεσμος» και το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ» ότι στην «Boston Sunday Globe» της Κυριακής 25 Μαΐου 1986, ο Thomas Oliphant έγραφε:
«… Ο Δημητρακόπουλος ήταν η αυθεντική πηγή για τις κατηγορίες που προέρχονται από το 1968, ότι ο Πάππας είχε διοχετεύσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, χρήματα που προέρχονταν από τις μυστικές υπηρεσίες της χούντας (οι οποίες με τη σειρά τους χρηματοδοτούνταν από την αμερικανική CIA) για την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον. Οι κατηγορίες αυτές είχαν αποκρουστεί εκείνη την εποχή, αλλά καινούργια στοιχεία είχαν κάνει την εμφάνισή τους στο βιβλίο του δημοσιογράφου Seymour Hersh για τον Κίσιντζερ πριν από τέσσερα χρόνια (1982). Ο Χερς ανέφερε ότι σε κεκλεισμένων θυρών κατάθεση το 1976 ο πρεσβευτής του Νίξον στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας είχε πει σε ερευνητική επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων ότι ο Πάππας τού είχε πει ότι είχε λειτουργήσει ”ως αγωγός” για τη χρηματοδότηση».
Τηλεγράφημα του Ασοσιέιτεντ Πρες που δημοσιεύεται στην St. Louis Post στις 25 Μαΐου 1986, κάτω από τον τίτλο «Οι εφημερίδες στηρίζουν τη θεωρία για την υπόθεση Γουότεργκεϊτ», περιγράφει:
«Οι δημόσιοι κατήγοροι για την υπόθεση Γουότεργκεϊτ, όταν ολοκλήρωσαν την ανακριτική τους εργασία πριν από δώδεκα χρόνια, αποφάνθηκαν ότι ο Ελληνοαμερικανός της επιτροπής για την επανεκλογή του Ρίτσαρντ Νίξον είχε παραβιάσει τον ομοσπονδιακό νόμο αποδεχόμενος ξένες εισφορές ύψους 15.000 δολαρίων. Οι εισαγγελείς, όμως, αποφάσισαν να μην του απαγγείλουν κατηγορίες λόγω της προχωρημένης ηλικίας του. Τα στοιχεία δείχνουν ακόμα πως ο ίδιος άνθρωπος, ο Τομ Πάππας είχε δώσει ”δάνειο” στα τέλη του 1972 50.000 δολάρια στον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης John Mitchel, προφανώς για να αποπληρώσει τα έξοδα από την αγορά διαμερίσματος».
—–
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Δημητρακόπουλος διέμενε σε οίκο ευγηρίας στην Ουάσινγκτον, απ’ όπου είχε επιστρέψει πριν από μερικούς μήνες για να ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του πίσω στην πατρίδα.
Εδώ και λίγο καιρό ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζέιμς Μπάρον είχε αναλάβει να γράψει τη βιογραφία του, η οποία πρόκειται να εκδοθεί στις ΗΠΑ.
—–
YΓ. Ο Τομ Πάππας αναφέρει ως «παραδεδεγμένα «περιουσιακό» στοιχείο της CIA» ο Christopher Hitchens σε άρθρο του στο ΝΑΤΙΟΝ (31-5-86)
ΥΓ 2. Ο Χίτσενς γράφει ακόμα ότι με την κατάθεσή του στην επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων το 1976, ο Χένρι Τάσκα (που είχε διατελέσει πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα 1970-74- επί χούντας ) επιβεβαίωσε ότι το 1968, χρήματα από το δικτατορικό καθεστώς δόθηκαν για την προεκλογική εκστρατεία των Νίξον – Άγκνιου. Πηγή των χρημάτων ήταν ο Μιχαήλ Ρουφογάλης της ΚΥΠ. «Ένα περιουσιακό στοιχείο της CIA ανακύκλωνε χρήματα ενός αποκρουστικού καθεστώτος που προσπαθούσε να επηρεάσει τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές…».
Διαβάστε επίσης:
Πόσοι θυμούνται σήμερα τον Αττίλα; Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 20 Ιουλίου 2015
