Η «Αοριστολογία» σημαίνει τον εκφερόμενο λόγο που χαρακτηρίζεται από Ασάφεια,
οπότε πρόκειται για συνθήκη που πρέπει να απουσιάζει παντελώς από τα δελτία ειδήσεων
(καθώς στη συγκεκριμένη τηλεοπτική τυπολογία
άπαντες οι σταθμοί κορυφώνουν την όποια σοβαρότητα και εγκυρότητά τους).
Κι όμως,
πέρα από τον κυριολεκτικό θρίαμβο που ενίοτε διάγει στις «Ναυαρχίδες τής Ενημέρωσης»,
υπάρχει και η μεταφορική παρουσία της,
καθώς ο Αόριστος αντικαθιστά την Προστακτική
και η «Γλωσσική Ηχορύπανση» ανάγεται σε θεσμική διαδικασία.
Η Μάρα Ζαχαρέα είναι αναμφισβητήτως πετυχημένη παρουσιάστρια
και διαθέτει την αρμόζουσα σοβαρότητα που απαιτεί η δημοσιολογική ιδιότητά της,
όμως υπέπεσε στο σεσημασμένο ολίσθημα
όπου έσονται εις σάρκαν μίαν ο Χρόνος και η Έγκλιση.
Έτσι, στο χθεσινό ρεπορτάζ τού «Star» για τις ιστορικές εξελίξεις στη Γάζα,
ακούσαμε κι από έγκυρα χείλη αυτό το αδιαλείπτως επαναλαμβανόμενο τερατούργημα:
«(απευθύνεται στον απεσταλμένο ρεπόρτερ)
Γιάννη, ζήσατε σήμερα ιστορικές στιγμές, με την απελευθέρωση των είκοσι ζωντανών ομήρων.
Μετέφερέ μας το κλίμα…».
Ναι, ναι, ξέρω, οι αμόρφωτοι και τσαπατσούληδες Νεοέλληνες θα ξεστομίσουν αμέσως
«’Ντάξ’, μωρέ, τώρα… (το «να ’ούμε» είναι προαιρετικό)
Βρήκες κι εσύ ένα λάθος, και κάθεσαι και κάνεις ολόκληρη ανάρτηση, να ’ούμε…
(εδώ το «να ’ούμε» γίνεται υποχρεωτικό για να καθίσταται εντυπωσιακός ο επίλογος).».
Πρώτον,
δεν είναι ένα το λάθος που γίνεται στα δελτία ειδήσεων
και εν γένει στις ενημερωτικές εκπομπές.
Δεύτερον,
το γεγονός ότι είναι αναρίθμητα τα λάθη που γίνονται στα δελτία ειδήσεων
και εν γένει στις ενημερωτικές εκπομπές,
ξεκινάει από αυτήν τη σαθρή νοοτροπία που ορίζει ότι
«Έλα, μωρέ, τώρα, για ένα λαθάκι θα κάνουμε έτσι;».
Τρίτον,
τα λάθη που μένουν ατιμώρητα στην Ενημέρωση,
αυξάνουν γεωμετρικώς τα λάθη που (θα) γίνονται στην Ψυχαγωγία.
Τέταρτον (και σημαντικότερον),
η Ελληνική Γλώσσα έχει κανόνες και οφείλουμε να τούς τηρούμε.
Πέμπτον (και τελευταίον),
η Ελληνική Γλώσσα πλάστηκε από ευφυείς ανθρώπους
και -τουλάχιστον, μιλώντας προσωπικώς-
αρνούμαι να την παραδώσω στους ανελλήνιστους βλάκες
(η «Επαναληπτικότητα τής Βλακείας» εκμεταλλεύεται τη Μαζική Ανοχή
και αποκτά καθεστωτικά χαρακτηριστικά στο Συλλογικό Υποσυνείδητο,
οδηγώντας ακόμη και τούς ειδήμονες σε παρεκτροπές·
όπως συνέβη -εν προκειμένω- με τη Μάρα Ζαχαρέα).
Εν όσω ετοιμάζω το παρόν πόνημα, λοιπόν,
παρακολουθώ στο «Ε.Ρ.Τ. News» την εκπομπή «Στο Κέντρο» τού Γιώργου Κουβαρά,
όπου φιλοξενούνται δύο συμπαθέστατοι άνθρωποι και εξαιρετικοί συνομιλητές,
ο Γιάννης Ξανθούλης και ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Σε κάποια στιγμή, λοιπόν,
ο πολιτικός στρέφεται με στόμφο στον λογοτέχνη και τού απευθύνει την προτροπή
«Περιέγραψέ μας, ρε Γιάννη…».
Πού είναι ο Βάγκνερ, πού είναι ο Πουτσίνι,
πού είναι το «μετάφερέ μας», πού είναι το «περίγραψέ μας».
Ψάξτε, ψάξτε, σε αυτήν εδώ τη στήλη θα βρείτε ό,τι δεν βρίσκετε αλλού…
(δείτε και -κυρίως- ακούστε το βίντεο με τούς σολοικισμούς)
«Μετέφερέ μας…» η Ζαχαρέα, «Περιέγραψέ μας…» ο Κακλαμάνης,
«Σώστε με…» η Ελληνική Γλώσσα,
«Μη φοβάσαι, μωρό μου…» λέω εγώ απευθυνόμενος στην Ελληνική Γλώσσα.
Και για να κλείσουμε με συναίσθημα,
τιμώ κάθε αναγνώστρια και κάθε αναγνώστη
που -μετά την ανωτέρω φράση μου-
ετοιμάζεστε να προστρέξετε στο «YouTube»
για να ακούσετε το ομότιτλο μνημειώδες άσμα τού Διονύση Τσακνή.
Το Συναίσθημα υπερβαίνει τη Γνώση, η Γνώση εξυψώνει το Συναίσθημα.
Ακούτε, ρε..;
Ο Δάσκαλος
Twitter (νυν «Χ»): https://x.com/TopDaskalos
Gmail: TopDaskalos@gmail.com
