*** Φίλες και Φίλοι, θα σάς κάνω μία απρόσμενη ερώτηση..:
Όταν επιβεβαιώνεται μία άποψή σας, χαίρεστε ή λυπάστε;

* Η Επιβεβαίωση είναι -επί τής ουσίας-
μία εξαιρετικά αμφιλεγόμενη και πολύπτυχη έννοια,
η οποία έχει προβεί σε καταπληκτικό μάρκετινγκ τού εαυτού της
και μάς έχει πλασαριστεί ως έχουσα απολύτως θετικό πρόσημο.
Από σπου κι ωσπού; (που λέει κι ο Σταύρος Θεοδωράκης)

* Όταν επιβεβαιώνεται μία άποψή σου, μία εκτίμησή σου, μία πρόβλεψή σου,
είναι πολύ πιθανό να αισθανθείς στενάχωρα·
συχνά,
αυτό δύναται να συμβεί λόγω τού απολύτως ιδιοτελούς κινήτρου
που λέγεται «Φιλοδοξία».

* Για να μπω, λοιπόν, στο σημερινό μας θέμα,
θα πω -με αυτοσαρκαστικό τρόπο-
ότι, ναι, έχω τη φιλοδοξία να γίνω Πρόεδρος τής Ε.Ρ.Τ..

* Μην το γελάτε καθόλου·
εγώ μπορεί να αυτοσαρκάζομαι,
αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι δεν δοκιμάζω τις αληθινές σκέψεις σας για εμένα·
οι αυτοσαρκαστικές τοποθετήσεις σου,
είναι οι μοναδικές με τις οποίες θα συμφωνήσουν οι εχθροί σου.

*** Επανέρχομαι…
Δεν είναι μόνο φιλοδοξία μου,
αλλά και αξίωσή μου να γίνω Πρόεδρος τής Ε.Ρ.Τ..
Ωραίος άντρας είμαι, μπάνικος τύπος είμαι,
έχω καταπληκτική αισθητική (και όχι μόνο στο Ντύσιμο),
ξέρω από Τηλεόραση, είμαι Σκάουτερ,
και -για να συνδέσω όλα αυτά με τον πρόλογο-
επιβεβαιώνομαι σε ό,τι έχω πει-γράψει για την Ε.Ρ.Τ..

* Όταν λοιπόν επιβεβαιώνομαι,
στεναχωριέμαι διότι πιστοποιείται με αδιαμφισβήτητο τρόπο
ότι πρέπει η Κυβέρνηση να με θέσει επικεφαλής τής Δημόσιας Τηλεόρασης.

* Έχω αναφερθεί επανειλημμένα σε αυτήν τη στήλη,
στην απύθμενη έλλειψη χημείας
που παρατηρείται στις δημοσιογραφικές εκπομπές τής Ε.Ρ.Τ.,
αλλά και στο μηδενικό «γκελ» που κάνουν στον κόσμο
οι -ως επί το πλείστον- άχρωμοι φυσιογνωμικώς παρουσιαστές.
Όταν κάνεις «μηδενικό γκελ»,
οι τηλεθεάσεις οδηγούνται στην «ευθεία γραμμή».

* Την προηγούμενη σεζόν είχα γράψει έναν λίβελλο
για την τραγική τηλεοπτική συνύπαρξη τής Κατερίνας Ακριβοπούλου
με την Έλλη Τριανταφύλλου.
Δύο γυναίκες με εκκωφαντική έλλειψη χημείας,
οι οποίες μεταμορφωνόντουσαν κατά τη διάρκεια τής εκπομπής «Δεύτερη Ματιά»
σε αιμοσταγή «κοκόρια»
(δεν είθισται να βλέπεις «γυναίκες-κοκόρια»,
οπότε αυτή ήταν μία αξιοσημείωτη τηλεοπτική εμπειρία
και εν’ γένει μία εμπειρία ζωής).

* Η Ενημέρωση περνούσε σε νιοστή μοίρα,
καθώς οι δύο κυρίες μετέτρεπαν επί καθημερινής βάσεως τον τηλεοπτικό «αέρα»
σε ένα ιδιότυπο «Ελ Πάσο»,
όπου τα πιστόλια είχαν αντικατασταθεί από ένα αέναο νοητό μαλλιοτράβηγμα
το οποίο επίστευες ότι ουδέποτε θα είχε τέλος.

* Όμως, να που το τέλος ήρθε,
και η διοίκηση τής Ε.Ρ.Τ. προέβη σε ετεροχρονισμένη διορθωτική κίνηση.
Η Κατερίνα Ακριβοπούλου έχει ξαναβρεί το χαμόγελό της,
καθώς λείπει από δίπλα της η Έλλη Τριανταφύλλου
(η οποία αποτελεί παρελθόν).
Το δίπολό τους εστέφθη από παταγώδη αποτυχία,
αλλά κατασπαταλήθηκε μία ολόκληρη χρονιά για να γίνει το Αυτονόητο.

* Το Δίπολο είναι αυθεντική τηλεοπτική έννοια,
αλλά πρέπει οι άνθρωποι που το αποτελούν να αλληλογουστάρονται
(σάς παραπέμπω στο πάλαι ποτέ δίδυμο Λυριτζή-Οικονόμου).
Οι κυρίες Ακριβοπούλου και Τριανταφύλλου δεν θέλαν’ να βλέπουν η μία την άλλη·
πώς θα τις έβλεπαν οι τηλεθεατές;
Μιλάμε ότι όσες φορές κι αν το είχα επιχειρήσει,
η αίσθηση που απεκόμιζα ήταν η ίδια·
δεν αντέχονταν.
Πέντε λεπτά παρακολούθησης,
με έκαναν να έχω σχιζοφρενικές τάσεις
και ηρεμούσα μόνο αν έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ
για τον τρόπο αναπαραγωγής τής αμοιβάδας.

*** Οι ευθύνες είναι εξ’ ολοκλήρου στη διοίκηση τής Ε.Ρ.Τ.,
η οποία -κατά πώς φαίνεται-
αδυνατεί να προβεί σε στοιχειώδη μέτρα προστασίας των ίδιων της των προϊόντων.

* Θέλεις να εγκαταστήσεις έναν άνθρωπο σε μία εκπομπή;
Φέρ’ τον ως καλεσμένο κάμποσες φορές, να δεις αν εξοικειώνεται,
να δεις αν κολλάει με το περιβάλλον και μετά δώσ’ του την ευκαιρία.
Μη μού τον πετάς στο στούντιο χωρίς τον παραμικρό ποιοτικό έλεγχο,
διότι μετά τρέχεις να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα.

* Η σκληρή αλήθεια είναι,
ότι και σε επίπεδο σκάουτινγκ και σε επίπεδο επιλογής εκπομπών,
η Δημόσια Τηλεόραση παραμένει καθηλωμένη σε στερεότυπες παθογένειες
και διακρίνεται από παντελή έλλειψη φαντασίας, καινοτομίας και τόλμης.

* Α, παρεμπιπτόντως,
αυτόν τον Νίκο Παναγιωτόπουλο
πόσες φορές θα πρέπει να τον δούμε με διαφορετική συμπαρουσιάστρια,
ώστε κάποια στιγμή να αρχίσει να υποψιάζεται η Ε.Ρ.Τ.
ότι το πρόβλημα δεν είναι στις συμπαρουσιάστριες;

* Ό,τι είναι ο Δημοσθένης Καρμοίρης για την Αθλητικογραφία,
είναι ο Νίκος Παναγιωτόπουλος για την Πολιτική Ενημέρωση.
Πομπώδης, με υφέρποντα αλλά εμφανέστατο ναρκισσισμό,
με «ανθυπο-πορτιέρικη» κορμοστασιά,
την οποία αρέσκεται να τονίζει με αποτυχημένα ντυσίματα·
επέρασε και από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων, και δεν ακούμπησε.

*** Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες και με τις σελίδες
για τις «αστοχίες υλικού» τής Δημόσιας Τηλεόρασης
(εννοείται ότι η αρνητική κριτική μου,
ουδόλως νομιμοποιεί τούς φασίστες που τής έβαλαν «λουκέτο»
και έριξαν «μαύρο» εν’ μέσω Δημοκρατίας).

* Εν’ κατακλείδι,
η κριτική μου έχει ως αφετηρία την αγάπη
και τη γνώση τού κομβικού ρόλου που αξίζει να έχει η Ε.Ρ.Τ.
στη διαμόρφωση τής Παιδείας και τής Κουλτούρας.

* Και επειδή δεν έχω την παραμικρή διάθεση
να επιβεβαιώνομαι κάθε τόσο και λιγάκι,
επειδή δεν έχω την παραμικρή διάθεση να στεναχωριέμαι που επιβεβαιώθηκα,
απαιτώ να μού δοθεί η θέση τού Προέδρου τής Ε.Ρ.Τ.,
ώστε να χαίρομαι κάθε φορά που επιβεβαιώνομαι.

*** Ο Τζορτζ Ουάσινγκτον είχε πει την εξής σοφή ρήση..:
«Για να πετύχεις τις φιλοδοξίες σου,
πείσε τούς άλλους ότι δεν έχεις φιλοδοξίες.».
Αυτή, βεβαίως, η οδηγία, υποθάλπει ρασπουτινισμούς,
οπότε εγώ δηλώνω ευθέως και απεριφράστως τη φιλοδοξία μου.
Σιγά μη γίνω και «Ρασπούτιν» για να πάω στην Ε.Ρ.Τ.·
αν ήταν έτσι, πήγαινα και στον ΑΝΤ1.

* Με αυτό το τελευταίο,
το -ομολογουμένως- καταπληκτικά εμπρηστικό σχόλιο, κλείνω.
Έχετε χαιρετίσματα από το σαρδόνιο χαμόγελό μου!

*** Φεύγω για να σάς λείψω
και θα επιστρέψω για να μη σάς λείπω…

*** Ες σήμερον τα σπουδαία, ες αύριον τα σπουδαιότερα…

*** Τα λέμε αύριο…

Ο Υπο-Κοσμικός