Μελέτη δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ο χυμός βατόμουρου καταπολεμά τα βακτήρια σε μοριακό επίπεδο
Ομάδα ερευνητών του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου του Worcester μελέτησαν πρόσφατα τους μοριακούς μηχανισμούς οι οποίοι είναι η βάση της δραστικότητας του χυμού βατόμουρου ενάντια στις ουρολοιμώξεις.
Η γνώση αυτή μελλοντικά θα βοηθήσει στην ανακάλυψη νεότερων αντιβιοτικών για την καταπολέμηση των ουρολοιμώξεων, καθώς και υλικών για επεμβατικές πράξεις στο ουροποιητικό που θα εμποδίζουν την πρόκληση λοίμωξης.
Η ερευνητική ομάδα, της οποίας ηγείται ο καθηγητής χημικής μηχανικής Terri Camesano, επικεντρώθηκε στη μελέτη λοιμώξεων που προκαλούνται από κολοβακτηρίδια, που είναι τα πιο συχνά παθογόνα βακτήρια.
Τα στελέχη του κολοβακτηριδίου που προκαλούν ουρολοιμώξεις επικαλύπτονται από προεξοχές σαν τριχίδια, γνωστές σαν «ινίδια», με τη βοήθεια των οποίων το βακτήριο προσκολλάται στα κύτταρα του ουροποιητικού συστήματος.
Προηγούμενες έρευνες που είχαν γίνει από τον Camesano είχαν δείξει ότι ο χυμός βατόμουρου κάνει τα ινίδια να τυλίγονται προς το εσωτερικό τους, εμποδίζοντας έτσι την προσκόλλησή τους στα κύτταρα του ουροποιητικού.
Στη νέα αυτή μελέτη η ομάδα του Camesano υπολόγισε τις μηχανικές δυνάμεις που προκαλούν την προσκόλληση των παθογόνων στελεχών του κολοβακτηριδίου μέσω των ινιδίων, όπως και τον τρόπο με τον οποίο ο χυμός βατόμουρου ελαττώνει την ισχύ των δυνάμεων αυτών. Είναι, όπως λέει ο ίδιος, μία μελέτη που δεν ερευνά τις κλινικές επιπτώσεις αλλά μόνο τους μηχανικούς παράγοντες σε μοριακό επίπεδο που προκαλούν ουρολοιμώξεις.
Η ομάδα του Camesano ανέπτυξε μία μέθοδο που προκαλεί την προσκόλληση ενός μόνο στελέχους κολοβακτηριδίου σε μία συσκευή που ονομάζεται μικροσκόπιο ατομικής ισχύος (atomic force microscope). H συσκευή αυτή εμβαπτίζεται σε διάλυμα που περιέχει επιθηλιακά κύτταρα του ανθρώπινου ουροποιητικού συστήματος.
Τα ινίδια του κολοβακτηριδίου προσκολλώνται σε αντίστοιχες δομές-υποδοχείς στην επιφάνεια των επιθηλιακών κυττάρων. Στη συνέχεια η συσκευή απομακρύνεται από τα επιθηλιακά κύτταρα και υπολογίζεται η δύναμη που απαιτείται για να αποσπαστεί το κολοβακτηρίδιο από τα κύτταρα στα οποία είχε προσκολληθεί.
Ο αριθμός των ινιδίων που έχει στην επιφάνειά του το κολοβακτηρίδιο είναι κατά προσέγγιση γνωστός και φάνηκε ότι η δύναμη που απαιτήθηκε για την απόσπαση του βακτηρίου ήταν ανάλογη με τον αριθμό των ινιδίων. Έτσι οι ερευνητές κατέληξαν ότι κάθε ινίδιο προσκολλάται σε έναν υποδοχέα στην επιφάνεια του επιθηλιακού κυττάρου.
Η επιμέλεια έγινε από τον Χ.Κυράτσα, Χειρουργό Ουρολόγο-Ανδρολόγο, συνεργάτη του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
