Ιδού, λοιπόν, που μόνο…η μερίδα των ΜΜΕ δεν ευθύνεται για την μέτρια απόδοση του πρωταθλητή Ολυμπιακού. Όπως καταγράφηκε, ο Νικοπολίδης προς το τέλος της αναμέτρησης με την Καβάλα ήταν αυτός που γλίτωσε την πειραϊκή ομάδα από τα χειρότερα σε τετ α τετ του Σουλτανίδη.
Δηλαδή ενός ποδοσφαιριστή που ούτε στα καλύτερα όνειρά του δεν μπορεί να αγγίξει τον μισθό του Ντούντου, του Ντιόγκο και του Γκαλέτι (αλλά αρκείται σε ό,τι του βάλει «στην παλάμη», ο Μάκης Ψωμιάδης, και λέει και «ευχαριστώ»).
Ο Ολυμπιακός, ελάχιστα μετά την σβουριχτή «καρπαζιά» που δέχτηκε στο Ηράκλειο με αφορμή τα γενέθλια του Εργοτέλη, μπορεί να απέφυγε αυτή τη φορά το κάζο, όμως δεν έπεισε. Και δεν έπεισε επειδή του λείπει ένας χαρισματικός παίκτης κέντρου να μοιράσει πάσες (εκεί που μειονεκτούν όλες σχεδόν οι πρωτοκλασάτες ομάδες) ή να βοηθήσει το σύνολο να απαλλαγεί από το άγχος.
Το ότι προς τη λήξη του αγώνα οι πιστοί της «Θ7» θυμήθηκαν εν χορώ τον Ερνέστο Βαλβέρδε, ήταν μια πράξη που δεν τιμά τον πρόεδρό τους ούτε καν τον σημερινό προπονητή Κετσμπάγια. Ολίγη υπομονή ποτέ δεν έβλαψε στο ποδόσφαιρο. Και, εν τέλει, τι θα μπορούσε να κερδίσει ο Ολυμπιακός στον επόμενο κρίσιμο αγώνα, αν η ομάδα παραμείνει σε αναστατωμένη και χωρίς την σωστή ψυχολογία; Μη ξεχνάμε, την πρωταθλήτρια Ολλανδίας θα αντιμετωπίσει, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει…
