Ιστορία έγραψε την Κυριακή ο Γιανίκ Σίνερ, καθώς επιβλήθηκε με 3-1 σετ (4-6, 6-4, 6-4, 6-4) του Κάρλος Αλκαράθ, στον τελικό του Wimbledon, που διεξήχθη στο κατάμεστο «All England Lawn Tennis», κατακτώντας για πρώτη φορά το τρόπαιο στο βρετανικό Grand Slam.

Έτσι, με τον σημερινό θρίαμβό του, διέκοψε τη διετή κυριαρχία του Ισπανού στη διοργάνωση και έγινε ο πρώτος Ιταλός, που κερδίζει το τρόπαιο στο φημισμένο τουρνουά.

Αν και έχασε το πρώτο σετ, ο επικεφαλής της παγκόσμιας κατάταξης σταδιακά ανέβασε την απόδοσή του, εκμεταλλεύθηκε τον εκνευρισμό και τα λάθη του μεγάλου αντιπάλου του, φτάνοντας στην κατάκτηση του τέταρτου Grand Slam της καριέρας του.

Παράλληλα, ο 24χρονος τενίστας εδραιώθηκε στην κορυφή του κόσμου, ανοίγοντας την «ψαλίδα» από τον κατά δύο χρόνια νεότερο αντίπαλό του.

H απονομή του τροπαίου στον Ιταλό

Η βράβευση του Αλκαράθ

Ο Σίνερ πέτυχε το πρώτο break του τελικού, και μάλιστα με ανατροπή από το εις βάρος του 40-15 του 5ου game. Προηγήθηκε 4-2, αλλά ο Ισπανός αντέδρασε με δικό του break και τελικά πήρε το πρώτο σετ 6-4, «σπάζοντας» εκ νέου το σερβίς του αντιπάλου του.

Ο Ιταλός έσωσε το πρώτο σετ-μπολ, αλλά στη συνέχεια έκανε διπλό λάθος και ο Αλκαράθ πήρε τον καθοριστικό πόντο με εξωπραγματικό χτύπημα ενώ βρισκόταν σε θέση άμυνας.

Μετά από τέσσερα διαδοχικά χαμένα games, που του κόστισαν το πρώτο σετ, ο Σίνερ ξεκίνησε το δεύτερο με break και στη συνέχεια βρήκε τρόπο να κρατάει το σερβίς του, παρότι ήταν σχεδόν μονίμως υπό πίεση.

Θα μπορούσε μάλιστα να «κλειδώσει» το σετ στο 7ο game, όταν από 40-0 βρέθηκε με πλεονέκτημα, από συνεχόμενα double fault του Αλκαράθ, ο οποίος όμως ανέκτησε την ψυχραιμία του και μείωσε σε 4-3. Στα επόμενα service games ο Ιταλός ήταν πολύ σταθερός και αποφασιστικός και δεν απειλήθηκε ξανά, φτάνοντας στο 6-4 και την ισοφάριση.

Το τρίτο σετ ξεκίνησε με το Νο1 του κόσμου να χάνει διπλό break point και συνεχίστηκε με τους δύο αντιπάλους να κρατούν -άλλοτε εύκολα, άλλοτε πιο δύσκολα- το σερβίς τους ως το 4-4.

Στο κρίσιμο σημείο ο Σίνερ αξιοποίησε την ευκαιρία που του δόθηκε, «έσπασε» το σερβίς του Ισπανού και αμέσως μετά «έκλεισε» το σετ με 6-4, παίρνοντας προβάδισμα για την κατάκτηση του τροπαίου.

Με γρήγορο break στο τέταρτο σετ (στο 3ο γκέιμ), ο Ιταλός εδραίωσε το ψυχολογικό πλεονέκτημα και στρίμωξε στα… σχοινιά τον δις κάτοχο του τίτλου.

Ο Αλκαράθ δεν παράτησε τον τελικό και είχε διπλή ευκαιρία να ισοφαρίσει σε 4-4, αλλά δύο διαδοχικά του λάθη έβγαλαν από τη δύσκολη θέση τον Σίνερ, που κράτησε το σερβίς του και στην δεύτερη του ευκαιρία τελείωσε το σετ με 6-4 και επισφράγισε το θρίαμβό του.

Τα δάκρυα χαράς του Ιταλού, αμέσως μετά τον θρίαμβό του

 

Η αγκαλιά του Σίνερ με την μητέρα του μετά την κατάκτηση του τίτλου

 

Φωτογραφίες και βίντεο πριν την έναρξη του τελικού:

Η άφιξη του πρίγκιπα Γουίλιαμ και της πριγκίπισσας της Ουαλίας, Κέιτ Μίντλετον στο γήπεδο

Η είσοδος των δύο φιναλίστ του Wimbledon

Ο βασιλιάς της Ισπανίας
Στις κερκίδες δεν πέφτει κυριολεκτικά… καρφίτσα

 Η «χρυσή βίβλος» του Wimbledon

Οι νικητές (με εκκίνηση το 1919, μετά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο):

2025 Γιανίκ Σίνερ (Ιταλία)

2024 Κάρλος Αλκαράθ (Ισπανία)

2023 Κάρλος Αλκαράθ (Ισπανία)

2022 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2021 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2020 Δεν διεξήχθη λόγω της πανδημίας

2019 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2018 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2017 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2016 Άντι Μάρεϊ (Βρετανία)

2015 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2014 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2013 Άντι Μάρεϊ (Βρετανία)

2012 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2011 Νόβακ Τζόκοβιτς (Σερβία)

2010 Ραφαέλ Ναδάλ (Ισπανία)

2009 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2008 Ραφαέλ Ναδάλ (Ισπανία)

2007 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2006 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2005 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2004 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2003 Ρότζερ Φέντερερ (Ελβετία)

2002 Λέιτον Χιούιτ (Αυστραλία)

2001 Γκόραν Ιβανίσεβιτς (Κροατία)

2000 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1999 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1998 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1997 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1996 Ρίτσαρντ Κράιτσεκ (Ολλανδία)

1995 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1994 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1993 Πιτ Σάμπρας (ΗΠΑ)

1992 Αντρέ Άγκασι (ΗΠΑ)

1991 Μίκαελ Στιχ (Γερμανία)

1990 Στέφαν Έντμπεργκ (Σουηδία)

1989 Μπόρις Μπέκερ (Γερμανία)

1988 Στέφαν Έντμπεργκ (Σουηδία)

1987 Πατ Κας (Αυστραλία)

1986 Μπόρις Μπέκερ (Γερμανία)

1985 Μπόρις Μπέκερ (Γερμανία)

1984 Τζον ΜακΕνρο (ΗΠΑ)

1983 Τζον ΜακΕνρο (ΗΠΑ)

1982 Τζίμι Κόνορς (ΗΠΑ)

1981 Τζον ΜακΕνρο (ΗΠΑ)

1980 Μπιόρν Μποργκ (Σουηδία)

1979 Μπιόρν Μποργκ (Σουηδία)

1978 Μπιόρν Μποργκ (Σουηδία)

1977 Μπιόρν Μποργκ (Σουηδία)

1976 Μπιόρν Μποργκ (Σουηδία)

1975 Αρθουρ Ας (ΗΠΑ)

1974 Τζίμι Κόνορς (ΗΠΑ)

1973 Γιάν Κόντες (Τσεχοσλοβακία)

1972 Σταν Σμιθ (ΗΠΑ)

1971 Τζον Νιούκομ (Αυστραλία)

1970 Τζον Νιούκομ (Αυστραλία)

1969 Ροντ Λέιβερ (Αυστραλία)

1968 Ροντ Λέιβερ (Αυστραλία)

1967 Τζον Νιούκομ (Αυστραλία)

1966 Μανουέλ Σαντάνα (Ισπανία)

1965 Ρόι Έμερσον (Αυστραλία)

1964 Ρόι Έμερσον (Αυστραλία)

1963 Τσακ ΜακΚίνλεϊ (ΗΠΑ)

1962 Ροντ Λέιβερ (Αυστραλία)

1961 Ροντ Λέιβερ (Αυστραλία)

1960 Νιλ Φρέιζερ (Αυστραλία)

1959 Αλεξ Ολμέδο (Ισπανία)

1958 Ασλεϊ Κούπερ (Αυστραλία)

1957 Λιού Χόουντ (Αυστραλία)

1956 Λιού Χόουντ (Αυστραλία)

1955 Τόνι Τράμπερτ (ΗΠΑ)

1954 Γιάροσλαβ Ντρόμπνι (Τσεχοσλοβακία)

1953 Βικ Σέιξας (ΗΠΑ)

1952 Φρανκ Σέντγκμαν (Αυστραλία)

1951 Ντικ Σάβιτ (ΗΠΑ)

1950 Μπατζ Πάτι (ΗΠΑ)

1949 Τεντ Σρέντερ (ΗΠΑ)

1948 Μπομπ Φάλκενμπεργκ (ΗΠΑ)

1947 Τζακ Κρέιμερ (ΗΠΑ)

1946 Ιβόν Πετρά (Γαλλία)

1945-40 Δεν διεξήχθη

1939 Μπόμπι Ριγκς (ΗΠΑ)

1938 Ντόναλντ Μπατζ (ΗΠΑ)

1937 Ντόναλντ Μπατζ (ΗΠΑ)

1936 Φρεντ Πέρι (Βρετανία)

1935 Φρεντ Πέρι (Βρετανία)

1934 Φρεντ Πέρι (Βρετανία)

1933 Τζακ Κρόφορντ (Αυστραλία)

1932 Έλσγουορθ Βάινς (ΗΠΑ)

1931 Σίντνεϊ Γουντ (ΗΠΑ)

1930 Ουίλιαμ Τίλντεν (ΗΠΑ)

1929 Ανρί Κοσέ (Γαλλία)

1928 Ρενέ Λακόστ (Γαλλία)

1927 Ανρί Κοσέ (Γαλλία)

1926 Ζαν Μποροτρά (Γαλλία)

1925 Ρενέ Λακόστ (Γαλλία)

1924 Ζαν Μποροτρά (Γαλλία)

1923 Ουίλιαμ Τζόνστον (ΗΠΑ)

1922 Τζέραλντ Πάτερσον (Αυστραλία)

1921 Μπιλ Τίντεν (ΗΠΑ)

1920 Μπιλ Τίντεν (ΗΠΑ)

1919 Τζέραλντ Πάτερσον (Αυστραλία)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #Wimbledon #Αλκαράθ #Σινέρ