Σε ένα τελικό ποδοσφαιρικού Κυπέλλου που θύμισε έντονα ντέρμπι υδατοσφαίρισης, ο Ολυμπιακός κατάφερε λίγο πριν τα μεσάνυχτα να ολοκληρώσει μια γόνιμη περίοδο (νταμπλ), και πλέον να ετοιμάσει τη φιέστα του στο «Καραϊσκάκη», εντούτοις ουδείς μπορεί σήμερα να μιλήσει σοβαρά για τον αγώνα. Άγριο ψυχογράφημα ήταν και να συγχαρούμε τον τηλεσκηνοθέτη του «Alpha», ο οποίος έδειξε κατ’ επανάληψη το «χαμένο χρώμα» από το πρόσωπο του «ερυθρού» ηγέτη Κόκκαλη ή νωρίτερα τις αστείες κινήσεις του προπονητή Ερνέστο Βαλβέρδε, ή την ένταση του ήρωα Μπάγεβιτς και θα το εξηγήσω παρακάτω.
Το αν άξιζε να πάρει το τρόπαιο ο Ολυμπιακός είναι ένα θέμα προς συζήτηση. Το ότι βρέθηκε τρεις φορές σε δυσμενή θέση και στο τέλος επικράτησε στη… μακροσκελή διαδικασία των πέναλτι ήταν άθλος. Όμως, έχοντας σαφώς πληρέστερους ποδοσφαιριστές από την ΑΕΚ, είναι γεγονός ότι αδικήθηκε (και ταλαιπωρήθηκε) από τις αρχικές επιλογές του προπονητή του.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης, άνθρωπος έξυπνος, οφείλει να διατηρήσει χωρίς πολλή…ζύμωση στη δύναμη της ομάδας του τον Άγγλο πιτσιρικά Ματ Ντάρμπισαϊρ. Ο παίκτης της Μπλάκμπερν, κατάφερε να κρατήσει «όρθια» την ομάδα του με δύο αριστουργηματικά γκολ, όταν όλα έδειχναν χαμένα για τον πρωταθλητή.
Το ίδιο θετικό σχόλιο δεν μπορεί να ισχύσει αυτή την ώρα για τον Βαλβέρδε, και ας έχει κατακτήσει το νταμπλ. Ο Ισπανός υπέπεσε σε γκάφα ολκής, άφησε στον Άγγλο στον πάγκο ολόκληρο το πρώτο μέρος, χαράζοντας τακτική με ένα κυνηγό (τον Ντιόγο ανάμεσα στις «συμπληγάδες» Μαϊστόροβιτς και Κυργιάκο!!!) Ο Ντάρμπισαϊρ απέδειξε ότι είναι ένας ντελικάτος κυνηγός περιοχής. Έπαιξε λίγο, τα έδωσε όλα, έφυγε ματωμένος. Τι άλλο;
Ο Μπάγεβιτς, γνωρίζοντας τις αδυναμίες της ομάδας του έναντι του Ολυμπιακού, ρίσκαρε, ζήτησε επιθετικό θάρρος με το ξεκίνημα, αιφνιδίασε και περίμενε να συνεχίσει τη ρέντα του ως προπονητής των Κυπέλλων εν Ελλάδι (60-40 κατοχή υπέρ της ΑΕΚ μέτρησαν στα πρώτα 45’ τα κομπιούτερ…) Με το που βρέθηκε να παίζει ο Ολυμπιακός με δύο κυνηγούς, άρχισαν τα προβλήματα για την ΑΕΚ.
Ωστόσο, όταν ο Σκόκο στο 90ό λεπτό πέτυχε το ωραιότερο γκολ του αγώνα (3-2) και η ΑΕΚ κρατούσε το Κύπελλο στη ‘μισή’ αγκαλιά της, συνέβησαν κάποια γεγονότα από πικάντικα έως γελοία, που δεν αρμόζουν σε επαγγελματίες του χώρου. Ο Κυριάκος πανηγύρισε τόσο έξαλλα, που έμοιαζε με ‘τραμπούκο’ έξω από περίεργο νυχτερινό κέντρο. Απειλήθηκαν επεισόδια πλάι στο χώρο των επισήμων (!) και για πέντε περίπου λεπτά επικράτησε χάος.
Όταν το ματς ξανάρχισε, η άμυνα της ΑΕΚ ήταν τόσο χαλαρή, που ο Ντάρμπισαϊρ βρήκε τον τρόπο να ισοφαρίσει (96’) για να πάει η αναμέτρηση στην παράταση, διάστημα που τα πικάντικα στοιχεία ξανάκαναν την εμφάνισή τους. Στο 102΄ο Γκαλέτι με διαγώνιο σουτ έδωσε προβάδισμα στον Ολυμπιακό και ταυτόχρονα επιδόθηκε σε επίδειξη απίθανου στριπτιζ βγάζοντας φανέλα και… εσώρουχο (για να αποβληθεί δικαίως έτσι ημίγυμνος από τον διαιτητή Κάκο). Το ότι μετά από δύο λεπτά πήγε στα αποδυτήρια με κόκκινη και ο Αβραάμ Παπαδόπουλος ήταν ενέργεια επιπόλαια (του παίκτη) και εκεί φάνηκε πόσο απείθαρχος είναι ο Ολυμπιακός.
Ο κορυφαίος του αγώνα Σκόκο (108’) με ένα εξαιρετικής τεχνικής αριστερό βολέ έγραψε το 4-4 στην κλειστή γωνία του Νικοπολίδη, όμως, αυτή τη φορά δεν προσπέρασε διαδοχικά με υπέροχο σλάλομ τους Άντζα-Αβραάμ (όπως στο 90’) αλλά τον άτυχο Ισπανό Όσκαρ τον οποίο ο συμπατριώτης του κόουτς είχε χρίσει δεξιό οπισθοφύλακα!
Στα πέναλτι (περιγράφονται αναλυτικά στη συνέχεια) είναι αλήθεια ότι υπήρξε αγωνία και μπόλικη ατραξιόν για τους θεατές, αλλά όχι και για τους δύο προπονητές. Η μπάλα στήθηκε στη βούλα 34 φορές! Και ο Νικοπολίδης (!) ήταν αυτός που είπε ‘την τελευταία λέξη’. Το πόσο έτοιμος ήταν να γιορτάσει τη μεγαλειώδη επιτυχία της μεγάλης καριέρας του, η ψυχούλα του, αυτός το γνώριζε καλύτερα όλων…
Ο 77ος τελικός Κυπέλλου Ελλάδας, θα μείνεις την Ιστορία ως μια σκληρή και αμφίρροπη μάχη, με πλούσιο θέαμα και μεγάλο αριθμό στοιχείων για τους στατιστικολόγους. Εντούτοις, για τον Κόκκαλη (θα το επαναλάβω) και την ‘κουστωδία’ που διοικεί την ΑΕΚ αποτέλεσε μια εξαιρετική ευκαιρία ενόψει αποφάσεών τους για το μέλλον. Για παράδειγμα, υπήρξαν ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές – φιγουρατζήδες, οι οποίοι υστέρησαν (Μπελούτσι, Γκαλέτι), αλλά και απείθαρχοι (Κυργιάκος-Αβραάμ Παπαδόπουλος) ή μέτριοι (Πελετιέρι, Όσκαρ, Αλεξόπουλος). Άραγε σε αυτούς θα στηριχθεί το πλάνο της Ευρώπης που περιμένει τις δύο ιστορικές μας ομάδες;
Εξαιρετικής ακρίβειας όλες οι υποδείξεις του διαιτητή Τάσου Κάκου. Υποψία οφσάιντ στο πρώτο από τα έξι γκολ του 90λέπτου (Μπλάνκο) χρεώνεται στον επόπτη Μποζαντζίδη. Όσο για τους κορυφαίους του αγώνα; Ήταν οι Ντάρμπισαϊρ, Τοροσίδης, Ντουντού και Σκόκο, Καφές, Μαϊστόροβιτς.
