Πώς να γίνετε, να νιώθετε και να δείχνετε νεότερος (μέρος 55ο)

Τρώγοντας με στρες: Ο μοιραίος συνδυασμός;

Είναι το να τρως λάθος και με στρες ο μοιραίος συνδυασμός; Η ιατρική αντιγήρανσης είναι εδώ για να σας δώσει ακόμα περισσότερα κι από 30 επιπλέον χρόνια ζωής με υγεία και λειτουργικότητα! Οι σωστές εξετάσεις -ερμηνευμένες με αυστηρότερα κριτήρια που αφορούν τα ιδανικά και όχι τα συνηθισμένα «φυσιολογικά» όρια- θα βρουν τα κρυφά ή φανερά ζητήματα της υγείας σας.

Οι βελτιώσεις στον τρόπο ζωής-σκέψης-διατροφής-άσκησης και τα φυσικά θρεπτικά θεραπευτικά θα σας δώσουν πίσω τα ζωτικά στοιχεία που έλειπαν μέχρι τώρα από την υγεία σας. Τα άλματα αυτά μαζί με τη φυσική εξισορρόπηση των ορμονών σας θα σας προχωρήσουν στην ιδανική υγεία! Πρώτα χρειαζόμαστε τα δύο θεμέλια της υγείας, δηλαδή το αντιστρές και την ορμονικά έξυπνη διατροφή και άσκηση.

Ήδη επισημάνθηκε ότι το στρες επιβουλεύεται την υγεία μας. Γνωρίζατε όμως ότι είστε εφοδιασμένος με ψυχοενισχυτικές ορμόνες αντιστρές που μπορούν να σας ενδυναμώνουν όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα; Αν δεν τις διαθέτετε όταν τις χρειάζεστε, η κατάληξη της ζωής και της υγείας σας θα είναι -ως συνήθως- τραγική. Η ιατρική αντιγήρανσης φροντίζει με φυσικούς τρόπους να αποκαταστήσει μέσα σας την ισορροπία αυτών των ψυχοενισχυτικών ορμονών.

Κάντε ορμονικά έξυπνο αντιστρές! Η καρδιά σας και όλο σας το σώμα θα σας ευγνωμονούν. Στα προηγούμενα άρθρα είδαμε τη σύνδεση μεταξύ της χοληστερίνης, του στρες και της καρδιοπάθειας. Δηλαδή είδαμε ότι όταν οι ερευνητές μάς παρουσιάζουν δεδομένα που δείχνουν μια επιδημιολογική σχέση μεταξύ χοληστερίνης και καρδιοπάθειας στους νεότερους άνδρες (διότι στους άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας και στις γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας η χοληστερόλη δεν είναι παράγων κινδύνου), αυτό που ίσως κοιτάζουν στην πραγματικότητα είναι την καταστροφική δράση του εργασιακού στρες.

Για τα τελευταία σαράντα και επιπλέον χρόνια, η ιατρική επιστήμη κατηγορεί τη χοληστερόλη για εγκλήματα που κατά πάσα πιθανότητα διαπράχθηκαν από τους χρόνιους ψυχικά στρεσογόνους παράγοντες!

Στο προηγούμενο άρθρο αρχίσαμε να μιλάμε για την κρίσιμη μεταγευματική περίοδο. Για όσους αναρωτιούνται τι στο καλό είναι η «μεταγευματική περίοδος», σκεφτείτε την ως εκείνες τις ώρες μετά από ένα γεύμα κατά τις οποίες τα επίπεδα διαφόρων θρεπτικών στοιχείων και ορμονών είναι ανεβασμένα στο αίμα μας. Ανάμεσα σε αυτά τα αυξημένα στο αίμα μας θρεπτικά στοιχεία και ορμόνες είναι και το σάκχαρο και η ινσουλίνη που και τα δύο τους όταν ανέβουν αποτελούν μείζονες αιτίες καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνητότητας. Η μεταγευματική περίοδος μπορεί να αποτελεί μια κρίσιμη φάση για την ανάπτυξη των καρδιαγγειακών, ιδίως όταν τρώμε βιαστικά και με ψυχικό στρες.

Συνεχίζουμε τώρα με περισσότερες πληροφορίες για τη σχέση του στρες ενόσω τρώμε με την υγεία της καρδιάς μας. Η κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων ή/και θερμίδων, και η απουσία σωματικής δραστηριότητας προωθούν τα επίπεδα σακχάρου που θα πρέπει να επανέλθουν στα φυσιολογικά όρια μέσω των δράσεων της ινσουλίνης. Ένας σημαντικός μηχανισμός με τον οποίο η ινσουλίνη βοηθάει να απομακρυνθεί η γλυκόζη από το αίμα είναι η διοχέτευσή της τελευταίας στους μυς, όπου αυτή αποθηκεύεται ως γλυκογόνο.

Αν οι κορυφώσεις στο σάκχαρο (γλυκόζη) αίματος συμβαίνουν τακτικά, τότε τα μυικά κύτταρα τελικά απευαισθητοποιούνται έναντι των ενεργειών της ινσουλίνης. Αντί να καλοδέχονται τη γλυκόζη από το αίμα, οι υποδοχείς ινσουλίνης που βρίσκονται στην εξώτατη μεμβράνη των μυικών κυττάρων αρχίζουν όλο και περισσότερο να αγνοούν τα σήματα της ινσουλίνης. Στην πράξη τα μυικά κύτταρα προβάλλουν αντίσταση στην ινσουλίνη.

Στην αρχή το σώμα αποπειράται να ξεπεράσει αυτό το έλλειμμα ανταπόκρισης με το να μαστιγώσει το πάγκρεας ώστε αυτό να εκκρίνει ακόμη περισσότερη ινσουλίνη. Το πάγκρεας, ωστόσο, τελικά εξαντλείται από το επαχθές έργο της συνεχούς παραγωγής και έκλυσης μεγάλων ποσοτήτων ινσουλίνης. Καθώς η έκκριση ινσουλίνης από το καταπονούμενο πάγκρεας αρχίζει να πέφτει, τα επίπεδα σακχάρου δεν σταματούν να κάνουν αυτό που εξαρχής έκαναν λόγω της ινσουλινοαντίστασης, δηλαδή να ανεβαίνουν. Αν το σενάριο αυτό προχωρήσει αρκετά, παθαίνουμε διαβήτη τύπου 2 (και ό,τι κακό μπορούμε ή δεν μπορούμε να φανταστούμε) και καταντάμε να χρειαζόμαστε αντιδιαβητικά φάρμακα ή ακόμα και ενέσεις ινσουλίνης για να τηρούνται τα επίπεδα σακχάρου υπό έλεγχο, πάντοτε όμως με χειρότερη υγεία.

Μια περαιτέρω αιτία ινσουλινοαντίστασης είναι το ψυχικό στρες ή η οποιαδήποτε άλλη σωματική καταπόνηση. Σε ελεγχόμενα πειράματα, η έγχυση ορμονών του στρες παράγει στον υγιή άνθρωπο μια άμεση -πλην όμως προσωρινή- κατάσταση αντίστασης στην ινσουλίνη. Αν εμφανίζονται υπερβολικά επίπεδα κατεχολαμινών (αδρεναλίνης, νοραδρεναλίνης) και κορτιζόλης κατά τη διάρκεια της μεταγευματικής περιόδου ως αποτέλεσμα ψυχοκοινωνικών ανυπέρβλητων πιέσεων (στρες), τότε μπορεί να αναμένεται ακόμη μεγαλύτερη αύξηση στα επίπεδα σακχάρου αίματος και στην έκκριση ινσουλίνης.

Περισσότερα όμως για τη σχέση του στρες ενόσω τρώμε με την υγεία της καρδιάς μας, με πρακτικά παραδείγματα και συμβουλές αντιμετώπισης στα επόμενα.

(ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι αναγνώστες μπορούν να βρίσκουν προηγούμενα άρθρα της σειράς κλικάροντας στις συνδέσεις – links που ακολουθούν κάτω από το άρθρο ή αναζητώντας τα βάζοντας το όνομα του συγγραφέα στη μηχανή αναζήτησης του zougla.gr)

Ο Φιλήμων Χατζηπαναγιώτου είναι ιατρός Αντιγήρανσης