Ο Γιάνης (και όχι Γιάννης αφού έτσι θέλει) Βαρουφάκης, τείνει να γίνει ο πιο συμπαθής υπουργός των οικονομικών, ever!
Εκτός των γνωστών …βολεμένων της προηγούμενης κατάστασης, αναφέρομαι και σε πολιτικούς και σε επιχειρηματίες και σε δημοσιογράφους, στην πλειοψηφία του ο ελληνικός λαός, ένιωσε μεγάλη περηφάνια για την αντιμετώπιση απέναντι στον «πολύ» Ντάισεμπλουμ.
Το περασμένο διάστημα οι πολιτικοί μας, που σημειωτέον πάντα εκείνοι πήγαιναν έξω να μιλήσουν με όλους αυτούς τους τεχνοκράτες της καταστροφής,  συμφωνούσαν στις επιταγές τους κι ας έλεγαν ότι έκαναν σκληρή διαπραγμάτευση και έβαζαν κόκκινες γραμμές.
Μια γεύση απ το  τι σημαίνει διαπραγμάτευση πήραμε το βράδυ της Παρασκευής!
Στην ουσία όλα τώρα αρχίζουν και χρειάζεται βέβαια ψυχραιμία απ όλες τις πλευρές.
Ναι, έχουμε δεινοπαθήσει τα τελευταία πέντε χρόνια. Ναι, μαθημένοι στον ραγιαδισμό, υπομείναμε κάθε σκληρό μέτρο που μας επέβαλλαν.
Ναι, δεν αντέξαμε άλλο και αντιδράσαμε αποκαθηλώνοντας ένα σύστημα διεφθαρμένο.
Όμως στην Ευρώπη, της οποίας είμαστε μέλος, υπάρχουν τυπικοί και άτυποι κανόνες.
Θέλω να πιστεύω πως οι όποιες κινήσεις της νέας κυβέρνησης είναι μελετημένες και έχουν από πίσω τους κάποιο … υπόβαθρο! Καταλαβαίνει ο καθένας τι εννοώ.
Θα ήταν τρελό να πιστεύει κανείς ότι ο Τσίπρας ως άλλος Πατριάρχης της Ορθοδοξίας σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα του Μαξίμου!
Η αλήθεια όμως είναι πως εδώ και λίγες μέρες, ο κόσμος πέρα από τις δικαιολογημένες ανησυχίες του για το μέλλον και την κατάληξη της κόντρας με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, βγάζει έναν στεναγμό ανακούφισης και περηφάνιας!
Δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος σερφάρισμα στα social media για να αντιληφθεί το κλίμα. Βγείτε στους δρόμους και δείτε τις συνομιλίες των ανθρώπων.
Κάποιος είπε πως « έχω να νιώσω έτσι από τότε που άκουσα το Βυθίσατε το Χόρα», άλλος «επιτέλους, κάποιος έπρεπε να τους τα πει, οι προηγούμενοι ήταν όλο γελάκια και χαβαλέ και στο τέλος εμείς πληρώναμε τον λογαριασμό»!
Που θα βγει αυτό; Ποιος να ξέρει!
Εκείνο που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι με το ξεκίνημα της νέας διακυβέρνησης, υπάρχει διαπραγμάτευση, και αμφισβήτηση.
Και επιτέλους, κάποιος που λέει στα ίσια σε όλους αυτούς τους τεχνοκράτες των μνημονίων και των αριθμών, ότι έκαναν λάθος. Ότι το πρόγραμμα δεν βγαίνει.
Είναι σαφές πως το παιχνίδι εδώ και αρκετά χρόνια το κάνουν οι περίφημες αγορές. Οι οποίες όμως με τις πλάτες των κυβερνήσεων, ανασταίνουν ή θάβουν λαούς, ανάλογα με τα συμφέροντα. Το πρόβλημα της Ευρώπης, είναι καθαρά πολιτικό και όχι οικονομικό.
Σίγουρα τις επόμενες εβδομάδες θα δούμε δηλώσεις επί δηλώσεων και κυρίως παρεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων. ΗΠΑ και Ρωσίας.
Στον πόλεμο αυτό η μικρή Ελλάδα, αποφάσισε να παίξει σημαντικό ρόλο. Πιθανά λένε κάποιοι το μέλλον αυτής της Ευρώπης όπως την ξέρουμε να εξαρτάται από την Ελλάδα.
Αν είναι το τέλος να σημάνει και το τέλος των δεινών του ελληνικού λαού, τότε ας είναι. Γιατί  όπως είπε και ο σοφός: «Καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μια αθλιότητα δίχως τέλος»!!
Ζαφείρης Σπυριδάκης