Ζαφείρης Σπυριδάκης
Τον Νάσο τον Πουλακίδα, τον γνώρισα πριν από 20 ακριβώς χρόνια, στα όμορφα χρόνια του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας στη Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ρεπόρτερ της τηλεόρασης εγώ, πιτσιρικάς και «ψαρωμένος» , εφημεριδάς εκείνος μαζί με «ιερά τέρατα» του ναυτιλιακού, τον Γιώργο τον Κόμη, τον Γιάννη τον Φύτρα, τον Νίκο τον Πηγαδά, τον Θανάση τον Λαμπρόπουλο και άλλους.
Φαίνεται είναι η φύση του συγκεκριμένου ρεπορτάζ , που αναιρεί όλα αυτά που ακούμε κατά καιρούς για τους μεγαλοδημοσιογράφους και ιδιαίτερα τους παλιούς, ότι έχουν τουπέ, ύφος απέναντι στα νέα παιδιά και αλαζονεία!
Οι άνθρωποι που προανέφερα ήταν και είναι σεμνοί, ταγμένοι στο ρεπορτάζ, έδωσαν ψυχή στη θαλασσινή είδηση και προπαντός, βοήθησαν τα νέα παιδιά.
Ανάμεσα σ αυτούς, συγκαταλέγεται και ο Νάσος ο Πουλακίδας, με τον οποίο δεν αργήσαμε να «δέσουμε» και να πάρω και από εκείνον, μαθήματα δημοσιογραφίας και δεοντολογίας.
Δεν τον θυμάμαι ποτέ να έρθει σε σύγκρουση με συναδέλφους του. Να βαρυγκωμά για κάποιο ρεπορτάζ. Πάντα με το χαμόγελο, εκτός από τις μέρες εκείνες που η αγαπημένη του ομάδα ο Παναθηναϊκός, έχανε! Ε, η πλάκα επιβαλλόταν!
Σήμερα ο Νάσος, «κρεμάει» την πένα του! Μετά από χρόνια στον δρόμο του ρεπορτάζ, ήρθε ο καιρός να συνταξιοδοτηθεί. Τελευταία του δουλειά, το δημοτικό ραδιόφωνο του Πειραιά, το οποίο ως διευθυντής έζησε πάλι μέρες της αρχής του. Όταν βγήκε στον αέρα ως το πρώτο ιδιωτικό ραδιόφωνο της Ελλάδας.
Είναι καιρός να ξεκουραστεί και να απολαύσει μια όμορφη ζωή με την οικογένειά του, μακριά από τις σκοτούρες της δουλειάς και το καθημερινό άγχος.
Εμείς οι νεότεροι, του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα προσέφερε στον χώρο, αλλά κυρίως για όσα μας δίδαξε με το ήθος του, την εργατικότητα και την επαγγελματικότητά του.
Νάσο μου, δεν ξέρω τι λένε σ αυτές τις περιπτώσεις, όταν κάποιος συνταξιοδοτείται, αλλά εγώ σου εύχομαι ολόψυχα να απολαύσεις για πολλά πολλά χρόνια ακόμα μια όμορφη ζωή με τους ανθρώπους που αγαπάς κοντά σου.
Σ ευχαριστώ για όλα!
