Την ημέρα που τα αμερικανικά πλοία επιφανείας στην ανατολική Μεσόγειο εκτόξευαν τους πυραύλους Kρουζ κατά στόχων του καθεστώτος Άσαντ, ως αντίποινα για τα χημικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν κατά αντικαθεστωτικών, στα υπόγεια του Λευκού Οίκου οι αρμόδιοι επιτελείς και ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έπαιρναν την τελική απόφαση για την αποχώρηση των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων από τη βάση Ιντσιρλίκ στη νοτιοανατολική Τουρκία. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Είχαν, βεβαίως, προηγηθεί όλες οι συζητήσεις στο Βερολίνο για την αποχώρηση της γερμανικής αεροπορικής μονάδας και της επιμελητείας της από την ίδια βάση. Οι Γερμανοί είχαν να επιλέξουν ανάμεσα στην Ιορδανία και την Κύπρο για τη μεταφορά της αεροπορικής τους δύναμης. Τελικά, επέλεξαν την Ιορδανία. 

​Οι Αμερικανοί προχώρησαν σε ένα παράτολμο εγχείρημα Οι Αμερικανοί προχώρησαν σε ένα παράτολμο εγχείρημα. Τη μεταφορά των υπηρεσιών της βάσης του Ιντσιρλίκ, καθώς και των στρατιωτικών μονάδων που εδρεύουν εκεί, στη βορειοδυτική Συρία, και μάλιστα πολύ κοντά στα σύνορα Συρίας-Ιράκ με επίκεντρο το αεροδρόμιο της πόλης Tabqa, μόλις 110 χιλιόμετρα από τη Ράκκα, όπου εδρεύει ο ISIS. 

Tην ώρα που οι Αμερικανοί γερουσιαστές, δημοσιογράφοι και όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονταν στην επιχείρηση τιμωρίας του καθεστώτος Άσαντ επί του συριακού εδάφους, το αμερικανικό ΓΕΕΘΑ αποφάσιζε να «τιμωρήσει» καίρια την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και να απαλλάξει τις ΗΠΑ από τις επιπτώσεις στην αμερικανική στρατηγική στην περιοχή από τις συνεχείς τουρκικές αντιρρήσεις και τα προσκόμματα που η Άγκυρα εφεύρισκε κατά καιρούς για να μπλοκάρει την ομαλή λειτουργία του Ιντσιρλίκ ως βραχίονα αιχμής της αμερικανικής δραστηριότητας στο θέατρο πολέμου της Μεσοποταμίας. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το αμερικανικό σχέδιο, του οποίου η σταδιακή υλοποίηση άρχισε περί τα μέσα Απριλίου και μάλιστα με εξαιρετικά εντατικούς ρυθμούς (24hour shifts, όπως λένε χαρακτηριστικά τα εξειδικευμένα μέσα ενημέρωσης που εδρεύουν στην Εγγύς Ανατολή), συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε τέσσερα μέτωπα. 

1. Την αναβάθμιση του αεροδρομίου της πόλης Tabqa σε μείζον διοικητικό και επιμελητειακό κέντρο με μεγάλη δύναμη πυρός και μεγάλη εμβέλεια δράσης. 
2. Την ανακατασκευή δύο μικρών πρώην αγροτικού προσανατολισμού αεροδρομίων στην περιοχή Qamishli σε κανονικές στρατιωτικές μονάδες υποδοχής πολεμικών αεροσκαφών. 
3. Τη δημιουργία αεροδρομίου στρατιωτικών προδιαγραφών στον θύλακα Κομπάνι, μόλις τρία χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία στα νότια της Ούρφα (Έδεσσα). 
4. Την προετοιμασία για στρατιωτικές επιχειρήσεις του αεροδρομίου Hajar, στην επαρχεία Rmelan. 

Οι τρεις στρατηγικές επιλογές 

Γιατί όμως οι Αμερικανοί ρισκάρουν, και μάλιστα σε συνθήκες πολέμου, τη μετεγκατάσταση μιας τεράστιας και πολύ καλά οργανωμένης στρατιωτικής βάσης για τα δεδομένα της περιοχής, όπως αυτή του Ιντσιρλίκ, με εναλλακτική την κατασκευή και τον εξοπλισμό πέντε νέων αεροδρομίων σε ένα κατά τεκμήριο εχθρικό έδαφος; 

​Γιατί όμως οι Αμερικανοί ρισκάρουν, και μάλιστα σε συνθήκες πολέμου, τη μετεγκατάσταση μιας τεράστιας και πολύ καλά οργανωμένης στρατιωτικής βάσης για τα δεδομένα της περιοχής, όπως αυτή του Ιντσιρλίκ, με εναλλακτική την κατασκευή και τον εξοπλισμό πέντε νέων αεροδρομίων σε ένα κατά τεκμήριο εχθρικό έδαφος; Οι απαντήσεις είναι οι εξής: 

Α. Η Συρία μετά τη λήξη του πολέμου θα διαμελιστεί. 
Β. Η Ρωσία διαθέτει ήδη δύο στρατηγεία, το ένα στην Ταρσό (Tarsus) με ναυτικές διευκολύνσεις και περιορισμένη εμβέλεια και το άλλο στη Λαττάκεια, όπου έχει εγκατασταθεί και η μείζονα εκστρατευτική δύναμη των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Από τη Λαττάκεια, οι ρωσικές δυνάμεις ελέγχουν πλήρως το τμήμα της Συρίας που τις ενδιαφέρει. Δηλαδή, το δυτικό κομμάτι και τα εδάφη που εκ των πραγμάτων θα συνενωθούν υπό το καθεστώς της Δαμασκού με ή χωρίς τον Άσαντ. Επί της ουσίας, πρόκειται για το αλεβίτικο τμήμα της πρώην Συρίας, που θα αποτελέσει ένα από τα μεταπολεμικά κράτη της διαμελισμένης χώρας. 
Γ. Οι Αμερικανοί αντιπαρατίθενται στην de facto ρωσική παρουσία, θέτοντας υπό έλεγχο το βορειοανατολικό κομμάτι της χώρας, όπου την πλειονότητα αποτελούν οι σουνίτες. 
Δ. Η αεροπορική κάλυψη της βορειοανατολικής Συρίας είναι απαγορευτική για την ασφαλή πτητική δυνατότητα του Ιράν προς τη Δαμασκό. Πρόκειται για ένα βασικότατο στρατηγικό δεδομένο για την ασφάλεια των αμερικανικών συμφερόντων (και των ισραηλινών) στην Εγγύς Ανατολή. 
Ε. Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τον χάρτη, αντιλαμβάνεται πως η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στη βορειοανατολική Συρία αποτελεί ζώνη ταμπόν-αμορτισέρ που προστατεύει τις κουρδικές δυνάμεις της Συρίας, των Πεσμεργκά της YPG που βρίσκονται σταθερά υπό την απειλή της Τουρκίας. Με λίγα λόγια, επί του εδάφους επισημοποιείται πλήρως η συμμαχία των ΗΠΑ με τους Κούρδους της Συρίας, που είναι βεβαίως και αυτοί σουνίτες. 
ΣΤ. Με αυτό το επονομαζόμενο «κορδόνι ασφαλείας» οι ΗΠΑ διασφαλίζουν τη μη είσοδο στη βορειοανατολική Συρία δυνάμεων σιιτικής προέλευσης είτε από το Ιράν είτε αυτών της Χεσμπολάχ, που είναι και το βασικό πρόβλημα ασφαλείας του Ισραήλ. 

Τι θα γίνει με τα υπόλοιπα εδάφη της πρώην Συρίας 

Από τις πρόσφατες κινήσεις των εμπλεκομένων δυνάμεων στην κεντρική, νοτιοδυτική και νοτιοανατολική Συρία προκύπτουν τα εξής δεδομένα: η Ρωσία αναλαμβάνει όλο και περισσότερες ευθύνες επί του εδάφους και σε κρίσιμα στρατηγικά σημεία εκτοπίζει τις δυνάμεις του νομίμου συριακού στρατού και των Χεσμπολάχ, θέτοντας τον έλεγχο των περιοχών αυτών υπό αμιγώς ρωσική διοίκηση, όπως συνέβη και την Πέμπτη 13 Ιουλίου, με την είσοδο στην πόλη Daraa στα σύνορα με την Ιορδανία ρωσικών μονάδων αλεξιπτωτιστών με την παράλληλη εκκένωση της πόλης από τις στρατιωτικές δυνάμεις που πρόσκεινται στη Δαμασκό.

Είναι προφανές πως το ρωσικό επιτελείο επιθυμεί να καθησυχάσει κατά το δυνατόν το Ισραήλ, δείχνοντας επί του εδάφους πως Ισραήλ και Ιορδανία δεν έχουν να φοβηθούν στο μέλλον από την ενίσχυση κυρίως των δυνάμεων της παραστρατιωτικής Χεσμπολάχ (σιίτες) που πολεμούν στη Συρία εδώ και τρία χρόνια. 

Καθίσταται, λοιπόν, σαφές πως υπό αμερικανική επιρροή θα είναι όλο το ανατολικό τμήμα της Συρίας, συμπεριλαμβανομένης και της Ράκκα, έως και τα σύνορα με το Ιράκ, όπου de facto πλέον υφίστανται τρεις οντότητες: ο μεγάλος Νότος, συμπεριλαμβανομένης και της Βαγδάτης υπό σιιτικό έλεγχο, το μικρό κέντρο με σουνιτική ταυτότητα και ο μεγάλος κουρδικός Βορράς με κουρδική εθνική συνείδηση. Προοπτικά, το μικρό κέντρο του Ιράκ θα μπορούσε να ενωθεί με την ανατολική σουνιτική Συρία. Ο μεγάλος κουρδικός Βορράς με τους Κούρδους της Συρίας διά μέσου διαδρόμου (που είναι και ο εφιάλτης της Άγκυρας) και μένει ο μεγάλος σιιτικός Νότος, ο οποίος θα έχει άμεση πρόσβαση στο επίσης σιιτικό Ιράν.

Πηγή: Newsroom-Debka 

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης