Το τείχος της ντροπής

Aποστολή: Σωτήρης Σκουλούδης-Νίκος Χριστοφάκης

Το Τείχος της Δυτικής Όχθης αποτελεί το μεγαλύτερο έργο υποδομής στην ιστορία του Ισραήλ. Η κατασκευή του ξεκίνησε στις 14 Απριλίου του 2002, επί πρωθυπουργίας του Αριέλ Σαρόν, με στόχο να φτάσει τα 700 χιλιόμετρα. Είναι κατασκευασμένο από σκυρόδεμα και ηλεκτροφόρα σύρματα, ενώ σε κάποια σημεία το ύψος του φτάνει τα 8 μέτρα. Η λειτουργία του κοστίζει 260 εκατ. δολάρια τον χρόνο.

Οι Ισραηλινοί υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη του τείχους έχει μειώσει τον αριθμό των αυτοκτονιών στο έδαφος τους. Πολλοί Παλαιστίνιοι όμως βλέπουν το τείχος ως εμπόδιο για τη δημιουργία ενός βιώσιμου κράτους: δημιουργεί εδαφικό status quo υπέρ του Ισραήλ περιορίζοντας και απομονώνοντας τις κοινότητές τους, εμποδίζει την πρόσβασή τους σε βασικές υπηρεσίες κι αγαθά, τους απαγορεύει ουσιαστικά την άσκηση βασικών δικαιωμάτων, όπως στην εργασία και στη λατρεία.

Είναι χαρακτηριστική η εικόνα Παλαιστινίων που στήνονται για ώρες σε ουρές προκειμένου να περάσουν από τα περίπου 100 σημεία ελέγχου –πολλά από τα οποία έχουν ιδιωτικοποιηθεί και ανατεθεί σε εταιρείες σεκιούριτι–, ή άλλων που για να αποφύγουν την ταλαιπωρία σκαρφαλώνουν στο τείχος, συχνά με κίνδυνο της ζωής τους.

Αυτή η κατάσταση επικρατεί και στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης, με τους Παλαιστινίους να βλέπουν τις περιουσίες των προγόνων τους να γίνονται απροσπέλαστες, καλά κρυμμένες πίσω από τόνους τσιμέντου και συρματοπλέγματος…