Το πόσο υποφέρει πλέον ο Έλληνας πολίτης ως καταναλωτής, δεν το διαπιστώνεις, βέβαια, από τα σχόλια των Μέσων, που προσπαθούν να εξηγήσουν την σπουδαιότητα των μέτρων ενός Παπακωνσταντίνου ή μιας Λούκα. Αντίθετα, το διακρίνεις πολύ καθαρά επιχειρώντας μια βόλτα στην ΑΓΟΡΑ.
Ήδη οι παρενέργειες των αυξήσεων, των πρόσθετων φόρων κ.λπ., είναι απόλυτα φανερές. Στο βενζινάδικο, σπάνια ακούς τον πελάτη να λέει στον υπεύθυνο «γέμισέ το». Οι επτά στους δέκα ανεμίζουν ένα δεκάρικο (το πολύ εικοσάρικο) λέγοντας «όσο πάρει».
Στο σούπερ μάρκετ, τα καρότσια δύσκολα φτάνουν φίσκα στο ταμείο. Ακόμη και τα πλαστικά καλάθια μισογεμάτα είναι, δείγμα της ανέχειας και της συγκρατημένης προσπάθειας για τα απολύτως απαραίτητα.
Υπάρχει και φαινόμενο βάρβαρης μορφής, που εξευτελίζει αξιοπρέπειες. Θα δεις, για παράδειγμα, γερόντισσα να αφαιρεί προϊόντα από το καλάθι της, επειδή δεν της φτάνουν τα χρήματα να πληρώσει όλες τις επιλογές της. Την παρακολουθείς, περιμένοντας την σειρά σου στο ταμείο, και σκέφτεσαι όχι την Μέρκελ (ή εκείνον τον ‘γκαουλάϊτερ’ Όλι Ρεν), αλλά τα ημέτερα κρυμμένα κλεφτρόνια, που σπατάλησαν το κρατικό χρήμα…
Το αφεντικό, διαπιστώνει, φυσικά, ότι ο τζίρος του κινδυνεύει με συρρίκνωση. Και τι κάνει; Ο «Βασιλόπουλος», για παράδειγμα, έβαλε σε εφαρμογή το κόλπο με τα δωράκια. Με είκοσι κουπόνια -ένα για κάθε αγορά αξίας δέκα ευρώ- αποκτάς στο 1/3 της τιμής «φο σκουλαρίκια (ή δαχτυλιδάκι) καλής ποιότητας…
Ο Καστανιώτης -κορυφαίος, ίσως, εκδοτικός οίκος της χώρας- με γενναία (είναι αλήθεια) προσφορά προς τον καταναλωτή, ρίχνει στα περίπτερα συγγραφείς βραβευμένους με Νόμπελ στην τιμή των 2,90 ευρώ! Και μάλιστα σε βάρος του, καθότι το βιβλίο που προσφέρει είναι πολύ καλής ποιότητας (άρα και κόστους).
Στις Τράπεζες, τα αφεντικά προσπαθούν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους, έχοντας αντιληφθεί ότι η τρέχουσα συγκυρία τους ευνοεί…
(«…δεν θα ξοφλήσουμε ποτέ κουφ…α τραπεζίτη»)
Πάντως, με την λογική του «αιώνιου τοκογλύφου», (μεταξύ μας, αναμενόμενο ήταν, τι δηλαδή, μόνο ο «πιράνχας» Τζορτζ Σόρος θα κερδοσκοπεί δανείζοντας κράτη;) έριξε τον δήθεν προνομιακό τόκο που είχε συμφωνήσει με τους ελάχιστους «κλειστούς» καταθέτες. Σχεδόν 3% αναφέρει το συμβόλαιο – δεκάρες τώρα σου δίνει, και ενώ το χρήμα σου παραμένει υπό δέσμευση, διότι αν κάνεις ανάληψη θα υποστείς… πέναλτι (έτσι το λένε τώρα το χαράτσι…)
Υπάρχει και η αύξηση του καταραμένου ΦΠΑ.
Στο φαρμακείο αγοράζεις ένα αντιβιοτικό και περιμένεις να φιλτράρουν την τιμή (με την αύξηση της «φάπας») σαν ηλίθιος. Κι όταν διαμαρτυρηθείς για το χασομέρι, θ’ ακούσεις τον φαρμακοποιό να σου λέει:
«Όπως διαπιστώνετε, κύριε, περνάμε ξεχωριστά από δεύτερη μηχανή την αύξηση, διότι έτσι μας υποχρέωσε το υπουργείο. Αυτοί δεν καταδέχονται να στήσουν μηχανισμό…»
Συμπερασματικά: καλά θα κάνουμε να ηρεμήσουμε, διότι ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ έλεος! ‘Η μάλλον να δραστηριοποιηθούμε;
