Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 είναι πολιτικές εκλογές! Το είπε καθαρά ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι εκλογές από το αποτέλεσμα των οποίων θα κριθεί η τύχη του… Μνημονίου αλλά η τύχη της Ελλάδας, να ξεφύγει από το Μνημόνιο μια ώρα αρχύτερα εάν και εφόσον η παραγωγική και αναπτυξιακή πορεία της χώρας ανεβάσει ταχύτητα στην ευθεία και βάλει πρώτη στην ανηφόρα τώρα, χωρίς καμιά αναβολή, λόγω της παρουσίας των ΔοΝηΤών που μπήκαν εξαιτίας της κακοδαιμονίας του δικού μας παρελθόντος. Αφήσαμε τόσο πολύ πολύτιμο χρόνο να χαθεί ειδικά από την ημέρα εκείνη που γιορτάσαμε την εισδοχή μας στην Ο.Ν.Ε. και το ευρώ. Οφείλαμε ήδη από εκείνη κιόλας την ημέρα να συμμορφωθούμε σταδιακά με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, να είχαμε κάνει ακόμα νωρίτερα έως το 1995 βία 1997 όλες εκείνες τις αλλαγές εξυγίανσης στην Οικονομία μας όπως άλλωστε είχαμε δεσμευτεί μόλις η ελληνική Βουλή κύρωσε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το 1993. Θυμάμαι τον σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αντώνη Σαμαρά, το 1992, να υπογράφει στο Μάαστριχτ τη Συνθήκη που θα άλλαζε την Ε.Ο.Κ. σε Ε.Ε. ενώ έβγαινε έξω από τη νέα ονομασία η λέξη «οικονομική»…!
Σήμερα, δεκαεπτά χρόνια, αργότερα το σοβαρό έλλειμμα οικονομικής διακυβέρνησης ανάμεσα στις χώρες της διευρυμένης Ε.Ε. έθεσε σε κίνδυνο της συνοχή των χωρών της ευρωζώνης και κατάφερε πλήγμα, παρ’ ολίγον θανάσιμο, στον πιο αδύναμο κρίκο του ευρωπαϊκού συστήματος, την Ελλάδα. Όμως για το ότι η Ελλάδα ήταν πράγματι ο πιο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης, ποιος άλλος ευθύνεται εκτός από εμάς τους ίδιους; Θέλετε να φταίει ο Μπαρόζο; Θέλετε να φταίει και ο Αλμούνια; Σύμφωνοι. Αλλά είναι λόγος αυτός για να αποποιηθούμε τις βασικές δικές μας ευθύνες ως λαός;
Είναι άκρως ύποπτο το γεγονός ότι πεισματικά συνδέουμε τις κατεπείγουσες, αναγκαίες, βαθιές, επίπονες τομές που επιχειρείται να γίνουν με τεράστια καθυστέρηση, την ύστατη στιγμή, με το μαύρο φόντο του ΔΝΤ, όχι, όμως, αναγκαστικά μόνον εξαιτίας αυτού, της ΕΚΤ και της Κομισιόν. Υπό όρους και προϋποθέσεις εξασφαλίσαμε 110 δισεκατομμύρια ευρώ για να ξελασπώσουμε.
Πέρα από τους χειρισμούς, τις πολιτικές επιλογές και αποφάσεις της κεντρικής διακυβέρνησης για να ορθοποδήσει η χώρα, να βγει από τη μέγγενη της αυστηρής επιτήρησης των δανειστών και να μπει ξανά στην αρένα των αγορών με νέες δυνάμεις και όπλα, τεράστια ευθύνη έχουν τα πολιτικά πρόσωπα που θα αναδειχτούν από τις κάλπες στις 7 ή στις 14 Νοεμβρίου. Ανεξάρτητοι ή μη, στηριζόμενοι από ένα ή περισσότερα πολιτικά κόμματα, δίνουν πολιτική μάχη με σκοπό να ψηφιστούν και ουσιαστικά να συνδιοικήσουν μαζί με την κυβέρνηση ή να αντιπολιτευτούν μαζί με την αντιπολίτευση, πάντως με την εξουσία που ο λαός θα τους δώσει στις περιφέρειες και τους νέους δήμους.
Η μάχη αυτή τη φορά πρέπει να δοθεί με πιο ουσιαστικό πολιτικό λόγο και επιχειρήματα από όλους τους υποψήφιους είτε είναι οι επικεφαλής των συνδυασμών είτε τα πρόσωπα που τους πλαισιώνουν στα ψηφοδέλτια. Οι πολίτες σε μεγάλο βαθμό έχουν εθιστεί στο κριτήριο τηλεοπτικής ή άλλης «αναγνωρισιμότητας». Αυτό ίσως δεν θα πείραζε και τόσο αν, παράλληλα, εκτός από την λίγο έως πολύ επίπλαστη επικοινωνιακή εικόνα των υποψηφίων, οι πολίτες απαιτήσουν να καταλάβουν όσο γίνεται και την πολιτικής σκέψη όσων ζητούν τον σταυρό ώστε να διαχειριστούν τις τύχες μας σε τοπικό επίπεδο. Διαφωνεί κανείς ότι μια εύκολη και επιπόλαιη κρίση για τα πρόσωπα συντελεί στην κρίση και την ύφεση που αντιμετωπίζουμε όλοι μας;
