Τιμώ με τον δέοντα σεβασμό τη μνήμη ΟΛΩΝ των γυναικών , που είδαν το νήμα της ζωής τους να κόβεται απότομα και βίαια από ανθρωπόμορφα τέρατα. Από –κοινώς- κτήνη ,για τα οποία δεν δύναμαι να σκεφτώ ποια πραγματικά, πλέον οδυνηρή τιμωρία τους άξιζε και τους πρέπει.
Τιμώ όλες εκείνες τις γυναίκες , οι οποίες καρτερικά-ίσως και δουλικά- ανέχονται από φόβο , είτε για την προστασία των παιδιών τους την ενδοοικογενειακή βία. Περιστατικά που σκεπάζονται από μια περίεργη ομερτά σιωπής , η οποία ταΐζει και μεγαλώνει τα κτήνη.
Τιμώ όλες εκείνες, που ανέχονται ξυλοδαρμούς από ΔΗΘΕΝ άντρες, διότι δεν έχουν ανθρώπινα στηρίγματα στο πλαϊ τους, μήτε την οικονομική δεινότητα –ως άνεργες κυρίως- να διεκδικήσουν πίσω τη ζωή τους με ένδικα μέσα. Αυτές που βιάστηκαν και ντράπηκαν, αλλά και που εκβιάστηκαν από τον τέως σύντροφό τους με δημόσια διαπόμπευσή τους μέσω ροζ βίντεο.
Γιατί , τώρα, μου κουρτάλησε την πόρτα ο οίστρος; Αμέσως. Δεν γνωρίζω ουσιαστικά, αν η κίνηση της κυρίας Τζόρτζια Λαλέ, να αναπαραστήσει την Ελληνική Σημαία σε ΡΟΖ χρώμα και να την εκθέσει (κυριολεκτικά) στο Προξενείο της Νέας Υόρκης, ήταν κίνηση συμπαράστασης στις παθούσες , ή αυτοπροβολής της. Εκείνη γνωρίζει καλύτερα…
Εκείνο που ξέρω καλά, είναι πως τα αδέλφια μας οι Πόντιοι δεν έβαψαν ποτέ ΜΑΥΡΗ τη σημαία μας , για τη θηριώδη γενοκτονία 335.000 προγόνων τους το 1919 από τους Τούρκους. Ούτε οι δεκάδες χιλιάδες Αρμένιοι που ζουν σε τούτη την ευλογημένη χώρα για τον σφαγιασμό των ανθρώπων τους το 1915.
Κάλλιστα –ουχί εικαστικά αλλά κυριολεκτικά- η σημαία μας θα μπορούσε στις εθνικές επετείους μας να «χρωματιστεί» κόκκινη. Για τους ήρωες του 1821 και το έπος του 1940. Καθώς για όσους ιπτάμενους έχασαν τη ζωή τους σε προσπάθεια αναχαιτίσεων , πυροσβεστών που με αυτοθυσία πάλεψαν με τις φλόγες για να ΜΑΣ σώσουν, αστυνομικών που «έπεσαν» στο καθήκον από παρασιτικά στοιχεία.
Οι εννέα γραμμές της Ελληνικής μας Σημαίας υποδηλώνουν τις συλλαβές ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η΄ΘΑΝΑΤΟΣ. Ο συμβολισμός και τα χρώματα είναι διαχρονικά ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ.
Σε διαφορετική περίπτωση η κυρία Λαλέ, μπορεί να έχει άλλες φαεινές (αν όχι δολερές) ιδέες. Θα μπορέσει, για παράδειγμα, σε μια νέα version να τοποθετήσει-αντί του Σταυρού στη σημαία μας-μια σύριγγα! Ανθρώπινο. Έτσι ώστε να τιμήσει τα θύματα από τη μάστιγα των ναρκωτικών και να τρομοκρατήσει τους εμπόρους του θανάτου.
Να «τοποθετήσει» ένα τραίνο. Για τα αθώα θύματα στα Τέμπη. Ένα αυτοκίνητο. Για τους εκατοντάδες νεκρούς , κάθε χρόνο, στο Μολώχ της ασφάλτου. Ένα καμένο δάσος, για τη λαίλαπα των πυρκαγιών από την Ηλεία μέχρι και σήμερα και τα εκατοντάδες θύματα που θρηνούμε.
Με το φτωχό μου μυαλό, απλώς μάθαμε (μπορεί εγώ προσωπικά) πως τη λένε Τζόρτζια Λαλέ. Πως δεν παρέστη σε καμία κηδεία δολοφονημένης Ελληνίδας και έκλεψε λίγη ώρα δημοσιότητας για να φαγωθούμε μεταξύ μας. Από επίπεδο απλών πολιτών, μέχρι και πολιτικών. Δυστυχώς. Κάποιοι….ζουν ανάμεσά μας…Και προσπαθούν με κάθε μέσο και τρόπο, να πασπαλιστούν με λίγη από τη χρυσόσκονη της διασημότητας. Με κάθε τρόπο και τίμημα. Χαίρεται.
