Αναμφισβήτητα η περιβαλλοντική μόλυνση έχει χτυπήσει κόκκινο. Διάφορα οικολογικά κινήματα μαζεύουν υποστηρικτές από όλα τα σημεία του πλανήτη. Σίγουρα κι εμείς θα πρέπει να είμαστε υπερευαίσθητοι στο συγκεκριμένο θέμα. Προσοχή όμως! Μιλάμε για το θέμα. Όχι για την εμπορευματοποίησή του. Έχει διαφορά το ένα από το άλλο.

Η εκφύλιση του θέματος φαίνεται από μακριά. Πρώτα από όλα η οικολογική συνείδηση μετατράπηκε σε lifestyle. Κι αυτό οι εταιρίες το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Το μεγαλύτερο φταίξιμο όμως, το έχουμε εμείς οι καταναλώτριες. Αγοράζουμε φυτικά καλλυντικά, Για να αποφύγουμε τη χρήση χημικών, συσκευασμένα σε πλαστικά βαζάκια μη ανακυκλώσιμα. Προτιμούμε τα σουπερ μάρκετ που χρησιμοποιούν σακούλες βιοδιασπώμενες και τις λαϊκές που βάζουν τα φρούτα σε χάρτινες. Τις οποίες θα πετάξουμε στα σκουπίδια νιώθοντας λιγότερες τύψεις αφού και τα «οικολογικά»μας σκουπίδια θα αντέξουν λιγότερο. Για να μην αναφερθώ στις υπερβολικά υψηλές τιμές των βιολογικών προϊόντων. Το ότι η ποιότητα κοστίζει δεν είναι δικαιολογία.
Εφημερίδες, περιοδικά ακόμα και λογαριασμοί πληρωμών αναφέρουν τρόπους και οδηγίες για εξοικονόμηση χρημάτων ,ανακύκλωση και διαφήμιση διαφόρων εταιριών που ανταγωνίζονται σε οικολογική συνείδηση. Με λίγα λόγια κάποιοι αισχροκερδούν με τις συνειδήσεις μας. Διαμαρτυρόμαστε που κεραίες κινητής τηλεφωνίας ξεφυτρώνουν εδώ και κει, διαμαρτυρόμαστε επίσης για την επιβλαβή χρήση των κινητών, αλλά μιλάμε με τις ώρες σε αυτά.
Οπωσδήποτε η οικολογία είναι μονόδρομος για την «ανάρρωση» της φύσης. Τη στιγμή όμως που πουλάει υπάρχουν και οι παγίδες. Είναι πολύ προτιμότερο να αλλάξουμε νοοτροπία, παρά τα καλλυντικά μας. Κι αφού αγαπάμε τη φύση μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη τα αυτοκίνητά μας και να μετακινηθούμε με μέσα μαζικής μεταφοράς. Η οικολογία είναι στάση ζωής και όχι συνήθεια.