Μία κυρία –καθηγήτρια Πανεπιστημίου αν δεν με απατά η μνήμη μου- εδώ και μερικούς μήνες δημιούργησε ένα ογκώδη τόμο με περιεχόμενο τις συζητήσεις της (ή και συνεντεύξεις) με τον Ντίνο Χριστανόπουλο, έργο που με προθυμία του Νίκου Καρατζά, βγήκε από τις εκδόσεις «Ιανός». Με συνοπτικές διαδικασίες, αυτός ο τόμος χαρακτηρίστηκε –βασικά- καταγραφή κουτσομπολιών και βρήκε αντίθετους αρκετούς πρωταγωνιστές των Γραμμάτων, οι οποίοι έσπευσαν να υπογράψουν κοινή δήλωση διαμαρτυρίας, ενώ ο εκδότης –προφανώς θορυβημένος- έσπευσε να προσθέσει –ένθετο- στα αντίτυπα (που είχαν ήδη σταλεί στα βιβλιοπωλεία) ένα δισέλιδο έντυπο, με το οποίο διατυπώνονταν η άποψη ότι για το περιεχόμενο ήταν σύμφωνος ο ποιητής. Αυτά συνέβησαν λίγο πριν ο Ντίνος, ταλαιπωρημένος από τα προβλήματα υγείας, μπει στην διαδικασία του τελευταίου κομματιού της ζωής του, που έληξε προχθές. Δυστυχώς, μόνο ένα μικρό κείμενο διάβασα χθες για τον τόμο αυτόν, που βέβαια δεν τιμά τον εξαίρετο ποιητή της Θεσσαλονίκης. Και ήταν κείμενο που σχολίαζε ότι έναν σπουδαίο της τέχνης του πρέπει να τον προστατεύεις και όχι να τον εκθέτεις.
Κατά τα άλλα, ό,τι προέκυψε το τελευταίο 24ωρο στα ΜΜΕ για τον Ντίνο απέδειξαν πόσο σημαντική ήταν η προσφορά του, μέσω της γραφής του, της φωνής του και της τόλμης του. Αλλά και η επιμονή του να επιμένει σε ό,τι γούσταρε στην ζωή του ή να αδιαφορεί για την Πολιτική, τα βραβεία και τα «δήθεν» της κοινωνίας. Θα σταθώ στις δύο παλαιές εκπομπές, που πρόβαλε χθες η ΕΡΤ 3. Η μία, είχε μεν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, αλλά έδωσε πλήθος ιστορικών στοιχείων για την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη. Η δεύτερη –κι’ εδώ η έκπληξη- με πρωτοβουλία του Κώστα Μπλιάτκα, μας δόθηκε η ευκαιρία να ακούσουμε μερικά από τα τραγούδια που έγραψε και μελοποίησε ο ποιητής τέλη δεκεαετίας του 1960, ενώ είχε ήδη γίνει γνωστό το πάθος του για το ρεμπέτικο τρταγούδι και τον μέγιστο Βασίλη Τσιτσάνη.
Το «Βαρδάρι» και η «Εγνατία» συγκλονίζουν!
