Ανάλυση: Κώστας Μπετινάκης
Οι δυτικές κυβερνήσεις προσπαθούν να ανακατέψουν την τράπουλα για να προλάβουν δυσάρεστα απόνερα από τις δραματικές εξελίξεις, που οι ίδιες προκάλεσαν με την αναστάτωση στα πολιτικά πράγματα στην Ουκρανία.
Το τι διακυβεύεται στην Ουκρανία των 45 εκατομμυρίων ψυχών γεωπολιτικά είναι τεράστιο ζήτημα μια και έχει ξεσπάσει με ένταση διαμάχη στη διεθνή σκακιέρα ανάμεσα στις δυτικές δυνάμεις και τη Ρωσία.
«Ένα τερατώδες έγκλημα διαπράττεται στην Ουκρανία μπροστά στα έκπληκτα μάτια της ανθρωπότητας και τα δυτικά Μέσα βοηθούν στην συγκάληψή του προσπαθώντας να πείσουν ότι πρόκειται για «λαϊκή εξέγερση» και όχι για προσεκτικά υποκινούμενο υποκινούμενο πραξικόπημα με τη μορφή «χρωματιστής επανάστασης» που ενορχηστρώθηκε από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Αυτό υποστηρίζει σχόλιο της «Φωνής της Ρωσίας», που θυμίζει πως η βίαιη ανατροπή κυβέρνησης και απομάκρυνση εκλεγμένου προέδρου πραξικοπηματικά, έχει κριθεί παράνομη από τα παγκόσμια δικας΄τηρια αλλά και από το άρθρο 2 του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. (*)
«Ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς απομακρύνθηκε από την εξουσία και δεν πληροί πλέον τα καθήκοντά του» αναφέρει η απόφαση που υιοθέτησε το Σάββατο το ουκρανικό Κοινοβούλιο.
Ο Γιανουκόβιτς, που εξελέγη το 2010 και η θητεία του λήγει τον Μάρτιο του 2015, δήλωσε ότι ουδεμία πρόθεση έχει παραιτηθεί. «Η χώρα παρακολουθεί ένα πραξικόπημα. Είμαι πρόεδρος που εκλέχτηκα με νόμιμες διαδικασίες» υπογράμμισε σε ηχογραφημένη συνέντευξη που προβλήθηκε χθες από τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο της ανατολικής Ουκρανίας.
Μετά από τρεις μήνες αναταραχή με αποκορύφωμα τα αιματηρά επακόλουθα των τελευταίων ημερών και καθώς το τοπίο παραμένει ομιχλώδες, διακρίνεται ξεκάθαρα στο βάθος, η προσπάθεια απομάκρυνσης του Κιέβου από τον εναγκαλισμό της Μόσχας.
Παραμένει ωστόσο ακόμη αδιευκρίνιστο πως πρόκειται να αντιδράσουν οι έχοντες φιλορωσικά αισθήματα ουκρανοί πολίτες, στα ανατολικά και τα νότια της χώρας, όσο και τι θα γίνει με την απόλυτη εξάρτηση της χώρας από τον ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό.
Το ενδεχόμενο διάσπασης της κρατικής δομής της Ουκρανίας σε φιλορωσικό καθεστώς και φιλοευρωπαϊκό, παραμένει. Το ζήτημα αυτό δείχνει να ανησυχεί (;) ιδιαίτερα τους δυτικούς ηγέτες, που σε αυτή τη φάση ξεχνούν τι έχει προηγηθεί με την ανάμειξή τους τόσο στον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στον κατακερματισμό του Ιράκ, όσο και στον «εμφύλιο» της Συρίας.
Ο προσωρινός πρόεδρος Oleksander Turchinov, δήλωσε χτες τη νύχτα πως οι σχέσεις της νέας ουκρανικής ηγεσίας με τη Ρωσία θα εισέλθουν σε «νέα, ισότιμη και με προοπτική καλής γειτονίας με δεδομένη την ευρωπαϊκή επιλογή της χώρας».
Δεδομένη παραμένει η ένταση στις σχέσεις των δύο γειτόνων, μετά την ανάκληση του Ρώσου πρεσβευτή στη Μόσχα «για διαβουλεύσεις προκειμένου να αναλυθούν οι εξελίξεις» σύμφωνα με την ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως πριν από πολλούς αιώνες, οι άνθρωποι που ζούσαν στην περιοχή που είναι τώρα η Ουκρανία ήταν αυθεντικοί Ρώσοι.
Το γεγονός και μόνο ότι το αποκορύφωμα των εξελίξεων στην Ουκρανία, συνέπεσε με το τέλος των Χιμερινών Ολυμπιακών αγώνων στο Σότσι, επισκιάζοντάς το, δείχνει πόσο καλά μελετημένο ήταν το πλήγμα εναντίον της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, που ήθελε τον τελευταίο καιρό να θεωρηθεί ότι είχε δύο μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες:
# Την αποτροπή της στρατιωτικής εισβολής Δυτικών στη Συρία και
# τον συμβιβασμό στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Με ενδιαφέρον αναμένεται και η σημερινή επίσκεψη της υπεύθυνης εξωτερικών σχέσεων της ΕΕ, λαίδης Άστον στο Κίεβο, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της οικονομικής κατάστασης της Ουκρανίας.
Το θέμα είναι αν η Ουκρανία θα ενσωματωθεί στην πολιτική και οικονομική κοινότητα της Ευρώπης και γίνει ένα από τα «εξαρτημένα όπλα» της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία.
Σπουδαίο ρόλο στην ανατροπή του Γιανουκόβιτς, παραδέχεται ακόμα και το BBC, έπαιξαν οι ουκρανοί ολιγάρχες, επειδή η κυβέρνηση είχε ξεκινήσει επιλεκτικό πόλεμο «εναντίον της διαφθοράς». Στον στόχαστρο όμως, είχαν μπει κυρίως οι χρηματοδότες της αντιπολίτευσης. Αλλά και από τους σημαντικούς επιχειρηματίες που στήριζαν το Γιανουκόβιτς το 2010, όταν εκλέχτηκε του είχαν απομείνει μόλις δύο το Δεκέμβριο του 2013.
Παρά την άρνησή της να αποδεχθεί την πρωθυπουργία που της προσφέρθηκε αμέσως μετά την
αποφυλάκισή της η Yulia Tymoshenko, κύρια αντίπαλος του Γιανουκόβιτς και επικεφαλής της «πορτοκαλί επανάστασης» του 2004 στην Ουκρανία (όταν είχε ανατραπεί και πάλι ο Γιανουκόβιτς) αναμένεται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις μια και είναι το πρόσωπο που χαίρει της εμπιστοσύνης των δυτικών.
Ο στρατός παραμένει ως τώρα ουδέτερος ενώ όσοι αστυνομικοί στάθηκαν στο πλευρό της νόμιμης κυβέρνησης έχουν αφοπλισθεί στα άντρα των εξεγερμένων της αντιπολίτευσης.
Γεγονός είναι πως οποιοδήποτε καθεστώς κι αν έχει εγκατασταθεί τώρα στην Ουκρανία, που δεν τυγχάνει της λαϊκής δημοκρατικής στήριξης μετά από εκλογές, άρα είναι παράνομο. Αφού ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς –παρά το ότι φάνηκε ανίσχυρος και για ορισμένους ανίκανος να διατηρήσει την σταθερότητα στη χώρα, ωστόσο ήταν δημοκρατικά εκλεγμένος και διεθνώς αναγνωρισμένος. Κάτι που αποσιωπείται από τα δυτικά Μέσα.
ΥΓ. για την ιστορία παραθέτουμε δήλωση του τότε υφυπουργού άμυνας των ΗΠΑ, νεοσυντηρητικού Paul Wolfowitz μετά τα γεγονότα της 11η Σεπτεμβρίου:
«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει αναλάβει πλέον την πρωτοβουλία για την καταστροφή κρατών, εξόντωση αντιπάλων κυβερνητών και αλλαγή κυβερνήσεων κατά το δοκούν… Έχουμε πέντε- δέκα χρόνια να ξεκαθαρίσουμε με τα πρώην σοβιετικά καθεστώτα πριν μια νέα υπερδύναμη εμφανιστεί να μας προκαλέσει».
(*) B. Article 2 (4) – Prohibition of threat or use of force in international relations
Article 2 (4) of the Charter prohibits the threat or use of force and calls on all Members to respect the sovereignty, territorial integrity and political independence of other States.
