Ο αλώβητος παγκόσμιος πρωταθλητής του kick boxing, Μιχάλης Ζαμπίδης ή Iron Mike, με το αφοπλιστικό χαμόγελο και την χρυσή καρδιά, άνοιξε τα χαρτιά του στο Piazza μιλώντας για όλους και για όλα στο “Dancing with the stars”. Ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση με το χορό και του έκανε εντύπωση που κατάφερε να φτάσει στο 10o live. «Στην αρχή, όταν άκουσα για χορό ήμουν αρνητικός γιατί δεν είχα καμία σχέση με το αντικείμενο. Όταν, όμως, μου είπαν ότι είναι για φιλανθρωπικό σκοπό θεώρησα δεδομένο ότι θα το κάνω.
Απλά δεν μου είπαν τι ακριβώς πρόκειται να κάνω (γέλια)».
Ο κυριότερος προβληματισμός του ήταν μήπως με τη συμμετοχή του διακινδυνεύσει να «γκρεμίσει» το image που είχε χτίσει τόσα χρόνια με κόπο. «Σκεφτόμουν μην τυχόν και γυρίσει εναντίον μου. Γιατί τη μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα όσον αφορά στο κομμάτι της δουλειάς την είχα εγώ. Είμαι επαγγελματίας kick boxer, παίζω στα πιο σκληρά ρινγκ του κόσμου και ξαφνικά κλήθηκα να βγω και να κάνω χορευτικές φιγούρες. Με κράτησε, όμως, το κοινό. Η αγάπη του κόσμου και η αναγνώριση ήταν τεράστια ηθική ικανοποίηση για μένα».
Με την παρτενέρ του, την Άννα Πολύζου, τα πήγαινε τόσο καλά ώστε ακούστηκε ότι είχαν σχέση. «Δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Εγώ είμαι ελεύθερος εκείνη το ίδιο. Θα το λέγαμε αν συνέβαινε κάτι μεταξύ μας. Είμαστε φίλοι πια και η σχέση μας ήταν καθαρά επαγγελματική. Είχαμε επικοινωνία και βγάλαμε το μέγιστο επιθυμητό αποτέλεσμα. Σαν δασκάλα ήταν αυστηρή. Βοήθησε η καλή χημεία». Ωστόσο, υπήρξαν στιγμές που ο Μιχάλης, καθώς παράλληλα συνέχιζε και την προπόνησή του στο kickboxing, ένιωθε ότι είχε φτάσει στα όριά του. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε: «Υπήρξαν φορές που ήμουν πολύ κουρασμένος και έπρεπε να κάνουμε διπλή προπόνηση, τρεις ώρες το πρωί και πολλές φορές και τρεις ώρες το βράδυ. Όταν τελειώναμε έλεγα από μέσα μου: «Είναι δυνατόν να το τραβάω αυτό; Που πήγα πάλι κι έμπλεξα;». Σε αυτές τις περιπτώσεις συζητάω με τον εαυτό μου σαν να μιλάω σε μικρό παιδί. Του λέω: «Το κάνεις και τα λέμε μετά». Η θέληση είναι αυτή που σε αναγκάζει όταν η λογική σου λέει σταμάτα». Όταν του ανακοινώθηκε ότι αποχωρεί δεν στενοχωρήθηκε. «Ένιωσα μεγάλη χαρά με την εμπειρία. Θεωρώ ότι εκεί ήμασταν για να εξελιχθούμε και να προσφέρουμε. Μέσα από αυτό κατάφερα να προσφέρω σε άτομα που έχουν πραγματική ανάγκη. Πάντα μιλάω με την καρδιά και όχι με το μυαλό κάτι που εκτιμάει ο κόσμος. Τώρα είτε πρώτος έβγαινα είτε πέμπτος δεν θα με ενοχλούσε γιατί το όνειρό μου δεν είναι ούτε να γίνω χορευτής ούτε να βγω πρώτος στο σόου. Έχω τρεις παγκόσμιους τίτλους. Το μόνο που επιθυμώ ακόμη είναι να πάρω μια μόνο ζώνη που λείπει από τη συλλογή μου». Σχετικά με την αποχώρηση της Ευγενίας Μανωλίδου που θεωρούνταν φαβορί, ο παγκόσμιος πρωταθλητής έδωσε απάντηση και γι’ αυτό: «Προβλεπόμενο… η Ευγενία, απ’ ότι φαίνεται από τη δήλωσή της, ήξερε κάτι παραπάνω. Θεωρώ ότι η Ματθίλδη είχε περισσότερο κόσμο ώστε να την στηρίξει τηλεφωνικά. Η Έρρικα, πάλι, έχει κερδίσει το κοινό με την εμφάνισή της. Όλες νικήτριες είναι».
Ο Μιχάλης Ζαμπίδης δήλωσε ότι αυτό το διάστημα είναι single παρά το γεγονός ότι μετά τη συμμετοχή του στο «Dancing» οι επιτυχίες στις γυναίκες έχουν αυξηθεί κατά πολύ. «Ναι έχουν ανέβει οι μετοχές μου (γέλια). Ακούω πολύ καλά σχόλια κι αυτό με κάνει να νοιώθω όμορφα. Ποιος δεν θέλει να αρέσει; Ωστόσο, είμαι μόνος αυτό το διάστημα. Το πρόγραμμά μου είναι πολύ απαιτητικό. Έχω ανοίξει το «Zambidis Club» εδώ κι ενάμιση μήνα. Πάει πολύ καλά. Ανοίγω κι άλλο ένα στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Στόχος μου είναι περισσότερο η προσφορά παρά το κέρδος. Θεωρώ ότι αν κάνεις κάτι καλά και με αγάπη, αργά ή γρήγορα τα χρήματα έρχονται. Είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι στη ζωή μου. Έχω δώσει πολύ μεγάλη προσοχή στην προπόνησή μου και στους επόμενους αγωνιστικούς μου στόχους».
Ο επόμενος αγώνας του θα είναι το Σεπτέμβρη στον ημιτελικό του Κ-1 που θα γίνει στην Ευρώπη. Πρόκειται για την ολυμπιάδα του kick boxing. «Αν περάσω, θα αγωνιστώ στον μεγάλο τελικό, στις 25 Οκτωβρίου, στο Τόκυο. Ο νικητής θα πάρει την πολυπόθητη ζώνη. Αν τα καταφέρω θα είναι η πρώτη φορά που Έλληνας θα φέρει αυτή τη ζώνη στην Ελλάδα η οποία, μάλιστα, είναι και η μοναδική που λείπει από τη συλλογή μου».
Φωτό: Κώστας Κουτσαυτίκης
