“Πρέπει να μείνει, γιατί αν μείνει δεν θα φύγει, κι αν φύγει δεν θα μείνει”, σκεφτόταν φωναχτά ο Χάρυ Κλυν, πριν από περίπου 30 χρόνια σε μια από τις κλασσικές σατυρικές ταινίες του.
Η επιθεώρηση της εποχής είχε στόχο και πάλι δύο ονόματα: Καραμανλή και Παπανδρέου. Αλλά και ίδια διλήμματα: Ανασχηματισμός ή πρόωρες εκλογές; Μα, ρε παιδί μου, εκτός από τα ονόματα, ούτε η πολιτική αλλάζει;
Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, το μόνο που έχει αλλάξει φαίνεται να είναι ο χρόνος, που άλλους τους ξέχασε (μην πάει το μυαλό σας στον Μητσοτάκη), άλλους τους ωρίμασε (όχι, δεν μιλάμε για τον Γιώργο) κι άλλους τους κούρασε (προς Θεού, ο πρωθυπουργός είναι σε καλή φόρμα).
Τελικά, μήπως είναι καλύτερα να ψάξουμε τα πολιτικά τζάκια; Ή λέτε να στεναχωρηθούμε, εάν μάθουμε ότι οι σημερινές πολιτικές μας ηγεσίες έχουν πιο… βαθιές ρίζες στον χρόνο!!!
