Αγναντεύοντας τους «Ορίζοντες» πέρα από τον Σαρωνικό με ψαρομεζέδες από το Αιγαίο οι κ.κ. Δρούτσας και Νταβούτογλου φιλοξενήθηκαν στο γνωστό εστιατόριο του Ομίλου Καστελόριζο επί του Λυκαβηττού, προκειμένου να τα πουν κατ’ ιδίαν συντρώγοντας.
Αντικείμενο του πόθου, πέραν των εδεσμάτων, ήταν, βεβαίως, η νήσος Καστελόριζο, η οποία εκ της βαρυσήμαντου γεωγραφικής θέσεως της αναδεικνύεται αγκάθι στις διαβουλεύσεις περί επιλύσεως των εκκρεμοτήτων στο Αρχιπέλαγος.
Προφανώς το δείπνο δεν συνετέλεσε στην αλλαγή πορείας της τουρκικής διπλωματίας η οποία και επιμένει πώς το Καστελόριζο είναι μεν ελληνικό (αυτό μας έλειπε) αλλά ανήκει στην Ανατολική Μεσόγειο και ουχί στο Αιγαίο.
Υπ’ αυτήν την έννοια και τηρουμένων των γαιο-χωροταξικών δεδομένων, η νήσος Χάλκη καθώς και η Πρίγκηπος και η Αντιγόνη στην Προποντίδα, ανήκουν στην προέκταση του Αιγαίου ή στην προέκταση της υφαλοκρηπίδας της Κολχίδας και πάντως εντάσσεται στο γεωγραφικό σύνολο της πάλαι ποτέ αποικίας των Μεγάρων, του Βυζαντίου.
Με άλλα λόγια, όσο το Καστελόριζο ανήκει μόνον στην Μεσόγειο, τόσο η Χάλκη ανήκει στα Μέγαρα. Προφανώς ο κ. Δρούτσας δεν αναφέρθηκε στο επίμαχο ζήτημα, επικαλούμενος την ηγετική μορφή του Βύζαντος και τα εκ της καταγωγής αυτής απορρέοντα κληρονομικά δικαιώματα των Μεγαρέων επί των Πριγκιπονήσων.
