Η «είδηση» κατέκλυσε τα δίκτυα και τις οθόνες. «Νέο παραλήρημα Ερντογάν. Πετάξαμε τους Έλληνες στη θάλασσα». Συμπληρωματικά αναφέρθηκε και ο βουλευτής της αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το οποίο ασκεί ρόλο «εθνικού εργολάβου» στην Τουρκία, ως λαγός του Σουλτάνου. «Θα μπούμε στη Σαμψούντα (πρώτος σταθμός του ΚΕΜΑΛ τότε, το 1919), θα μπούμε στο Ερζερούμ, θα μπούμε και στη Σμύρνη και θα τους πετάξουμε στη θάλασσα» είπε ο βουλευτής. Τα ελληνικά ΜΜΕ κατάλαβαν πως εννοούσε τους Έλληνες, αλλά φευ… εννοούσε τους οπαδούς του Ερντογάν.
Το απόγευμα ο Ταγίπ συναντούσε τους μουχτάρηδες, δηλαδή τους κοινοτάρχες. Το συνηθίζει. Θεωρεί πως ο κάθε μουχτάρης αποτελεί γρανάζι του προπαγανδιστικού του μηχανισμού και με το δίκιο του. Τι πιο αποτελεσματικό. Εκεί ο Ερντογάν είπε: «Ποιοι είναι αυτοί (Οι Ρεπουμπλικανοί δηλαδή) που θα μπουν στη Σαμψούντα και στη Σμύρνη. Εμείς πετάξαμε τους Έλληνες στη θάλασσα».
Πήραν φωτιά τα δημοσιογραφικά τέλια στην Ελλάδα. Δεν γίνεται δουλειά έτσι. Πόσες φορές, πολιτικές προσωπικότητες (λέμε τώρα) στην Ελλάδα σπεκουλάρουν με την Ιστορία και αναφέρονται με ανάλογη ευκολία στο πώς «πετάξαμε τους Τούρκους στην Ασία», πώς τους κατατροπώσαμε στο Μπιζάνι, πώς τους πήραμε τη Θεσσαλονίκη, πώς τους κλείσαμε στα Στενά (του Ελλησπόντου). Γνωστή ιστορία ένθεν κακείθεν του Αιγαίου.
Παλιά ιστορία από την εποχή των Αργοναυτών.
Μόνο που τώρα τα πράγματα έχουν «σφίξει», ο Ερντογάν θέλει να ισοπεδώσει την Τουρκική Δημοκρατία. Δεν φείδεται ούτε μέσων, ούτε χρημάτων ούτε και… λέξεων. Είναι αμετροεπής, πολιτικά βουλιμικός, ιστορικά άπληστος και πολιτικά πολύ επικίνδυνος.
Λοιπόν, ψυχραιμία. Μέχρι την 16η Απριλίου και το δημοψήφισμα θα δούμε ακόμη πολλά. Απλώς δεν χρειάζεται να τσιμπάμε σαν τα σαφρίδια στο αγκίστρι. Διότι θα περάσει και το δημοψήφισμα, θα καλμάρει και ο Σουλτάνος, θα ξαναπάνε οι Αμερικανοί, οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί στην Τουρκία, θα επανέλθει κάποια κανονικότητα στις σχέσεις και θα ξαναμπούν σε τροχιά οι «business as usual», διότι βγαίνουν πολλά λεφτά στη χώρα αυτή από τους άσπονδους φίλους του νεο-Χαλίφη.
Και τότε πάλι στις οθόνες και τις ιστοσελίδες θα κοιτούμε ζαλισμένοι και θα καταριόμαστε τη μοίρα μας (που μας μάρανε). Ψυχραιμία και καμιά καλή μετάφραση των ομιλιών των Τούρκων πολιτικών. Α… και λίγο φρένο στην πληθωρική εθνικοφροσύνη. Άλλωστε, ήταν αυτός ο Εγγλέζος που σοφά έλεγε πως: «Ο πατριωτισμός είναι το έσχατο καταφύγιο του κάθε απατεώνα». Δεν συμφωνούμε απόλυτα, αλλά να που η φράση προκαλεί κάποιες σκέψεις, άντε… δεύτερες σκέψεις!
