Στην τελευταία προδημοσίευση αποσπάσματος του βιβλίου «Ιθάκη» του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα λίγα μόνο 24ωρα πριν την επίσημη κυκλοφορία του, προχώρησε ο εκδοτικός οίκος Gutenberg.
Η προδημοσίευση είναι μέρος του κεφαλαίου «μύθοι και αλήθειες», για το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει στην ανάρτησή του ότι είναι ένα ξεχωριστό κεφάλαιο με ιδιαίτερη σημασία.
«Η ουσία όσων περιγράφω σε αυτό το κεφάλαιο, η κατάρριψη των μύθων και η αποκατάσταση της αλήθειας, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που με παρακίνησαν να γράψω την «Ιθάκη». Για αυτό και το επέλεξα για τελευταία προδημοσίευση.
Από την Δευτέρα η «Ιθάκη» θα έχει μόνιμο λιμάνι τα βιβλιοπωλεία σε όλη τη χώρα.
Καλή ανάγνωση!» με αυτά τα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε στη δημοσιότητα την τελευταία προδημοσίευση από το βιβλίου του «Ιθάκη» που θα κυκλοφορήσει στις 24/11 από τις εκδόσεις Gutenberg.
Η προδημοσίευση του κεφαλαίου:
Οι αντίπαλοί μας, στην Ελλάδα –με πρωταγωνιστές τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας– αλλά και στο εξωτερικό –με πρωταγωνιστές τους επίδοξους διώκτες μας από την Ευρώπη– ισχυρίζονται πως η αντίσταση που προέβαλε και η διαπραγμάτευση που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσαν «ζημιά» στην ελληνική οικονομία από 20 έως 100 δισ. Αναλόγως ποιον ρωτάς. Οι πιο συχνά αναφερόμενοι αριθμοί κυμαίνονται στα 80-86 δισ., όπως τα «υπολόγισε» ο Ρέγκλινγκ, του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, φορέα δανεισμού της Ελλάδας στο τρίτο πρόγραμμα. Ο Ρέγκλινγκ, ο οποίος νυχθημερόν κατηγορούσε εμένα, τον Ολάντ, τη Μέρκελ και τον Γιούνκερ, γιατί θέλαμε να μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη!
[…]
Το ποσό, λοιπόν, στο οποίο αναφέρεται, προφανώς ταυτίζεται με τη χρηματοδότηση του Τρίτου Μνημονίου (86 δισ. ευρώ). Άλλοι έχουν αναφερθεί σε κόστη που αφορούν στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών (5 έως 15 δισ. ευρώ), ενώ άλλοι έχουν επιχειρήσει να υπολογίσουν τις έμμεσες απώλειες του ΑΕΠ, λόγω ύφεσης από την αβεβαιότητα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Και οι πιο ευφάνταστοι στην Ελλάδα αθροίζουν και τις τρεις εκδοχές, ώστε να τους βγει ένα ακόμα πιο θεαματικό νούμερο.
Εκτός όμως από την αριθμητική της πολιτικής εμπάθειας, υπάρχει και η αριθμητική της αλήθειας. Όσοι υπολογίζουν ως κόστος της διαπραγμάτευσης τον δανεισμό του τρίτου προγράμματος, ξεχνούν, ή κάνουν ότι ξεχνούν, πως η Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2015, που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση, ήταν με τη θηλιά του χρέους στον λαιμό, με άδεια ταμεία, εκτός αγορών και με το δεύτερο πρόγραμμα εκτροχιασμένο. Έπρεπε, συνεπώς, να δανειστεί ούτως ή άλλως, για να αποπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις. Και ούτε για τις υποχρεώσεις αυτές, ούτε για το χρέος, ούτε για τα άδεια ταμεία, είχε την παραμικρή ευθύνη η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμα και αν δεν ήμασταν σε Μνημόνια, τα ποσά αυτά θα έπρεπε να αναζητηθούν στις διεθνείς χρηματαγορές, με επιτόκια πολύ υψηλότερα από αυτά που η δική μας διαπραγμάτευση πέτυχε στη Συμφωνία με τον ΕΜΣ.
[…]
Μήπως, όμως, υπήρχε η δυνατότητα αποφύγουμε το πικρό ποτήρι; Να ανακτήσει η χώρα πρόσβαση στις αγορές και να μπορέσει έτσι, χωρίς πίεση και εκβιασμούς, να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις και να αποφύγει τη χρεοκοπία; Αυτό κανένας σοβαρός αναλυτής δεν το συζητά. Γιατί, μιλάμε για μια χώρα που δεν είχε ολοκληρώσει καμία σοβαρή διαρθρωτική μεταρρύθμιση. Μια χώρα που δεν κατάφερε να κλείσει την 5η Αξιολόγηση του δεύτερου συνεχόμενου προγράμματος στήριξης. Μια χώρα με απαγορευτικά επιτόκια δανεισμού, ένα βουνό δημόσιου χρέους, περίπου στο 180% του ΑΕΠ, και τεράστια ποσά σε αποπληρωμές δανείων μέσα στην επόμενη τριετία.
