Με δύο συνεδριάσεις Κοινοβουλευτικών Ομάδων,της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ, και με τη συζήτηση στην Επιτροπή της Βουλής για τον Προϋπολογισμό του 2013, αρχίζει από αυτό το Σαββατοκύριακο μία από τις σημαντικότερες ενδεχομένως και η σημαντικότερη μεταπολεμικά, πολιτική εβδομάδα.

Τη Δευτέρα κατατίθεται στη Βουλή το Πολυνομοσχέδιο του Υπουργού Οικονομικών για τα νέα μέτρα, τις 89 μεταρρυθμίσεις και τα εργασιακά που θα τεθεί σε ψηφοφορία την ερχόμενη Τετάρτη. Την Κυριακή που μας έρχεται η Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει τον νέο Προϋπολογισμό. Την Τρίτη και την Τετάρτη, έχει κηρυχθεί Γενική Απεργία από τα Συνδικάτα. Τη Δευτέρα, θα συνεδριάσει η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΔΗΜΑΡ προκειμένου να καταλήξει σε μία τελικά απόφαση για τη στάση που θα κρατήσει το κόμμα στις δύο επερχόμενες ψηφοφορίες στη Βουλή. Την επόμενη Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου, διεξάγεται η προγραμματισμένη συνεδρίαση του Eurogroup για το ελληνικό ζήτημα. Αυτό είναι το ψυχρό χρονοδιάγραμμα. Πίσω του, κρύβεται η πλέον θερμή εβδομάδα της τρέχουσας οικονομικής κρίσης που διαρκεί τρία χρόνια.

Με ισχνή πλειοψηφία πηγαίνουν στη Βουλή Σαμαράς και Βενιζέλος

Οι επιτελείς του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου έχουν ήδη καταλήξει στη μορφή της «πολιτικής άλγεβρας» που θα ισχύσει την επόμενη Τετάρτη στη Βουλή. Οι λίστες των βουλευτών που θα υπερψηφίσουν τα μέτρα έχουν ήδη καταρτιστεί. Το αποτέλεσμα δείχνει πώς τα μέτρα καλώς εχόντων των πραγμάτων και υπό την προϋπόθεση πως δεν θα υπάρξουν καταλυτικές ανατροπές, θα περάσουν από τη Βουλή με μία ισχνή πλειοψηφία της τάξης των 152 έως και 159 ψήφων. Αυτή η «συγκομιδή» δεν μπορεί να ικανοποιεί ούτε τη Συγγρού, ούτε βεβαίως και την Ιπποκράτους. Αντιθέτως, τα επιτελεία των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, αφού ο τρίτος εταίρος , η ΔΗΜΑΡ, επιχειρεί να διαφοροποιηθεί και ακροβατεί χωρίς ακόμη να έχει καταλήξει σε τελική απόφαση, αντιλαμβάνονται πως αυτή η αναμενόμενη ισχνή πλειοψηφία δεν νομιμοποιεί πολιτικά τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΙΚ, ώστε να εφαρμόσουν τα νέα μέτρα και να συνεχίσουν σε μία κυβέρνηση ωσάν να μην έχει συμβεί τίποτε.

Ευρωπαϊκή ατζέντα και στο βάθος… «Μέτωπο Κεντρώων»

Κάποτε στην Ελλάδα, σε εποχές απόλυτης κρίσης, υπήρχαν τα εξής τρία κόμματα: Το Αγγλικό,το Γαλλικό και το Ρωσικό. Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, ο πολιτικός πλούτος της χώρας συρρικνώνεται ως φαίνεται στο Ευρωπαϊκό Μέτωπο και στους άλλους. Με αυτή τη λογική σκοπεύει να πορευτεί το αμέσως επόμενο διάστημα ο Αντώνης Σαμαράς συνεπικουρούμενος από τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τον οποίο η Μαριλίζα Ξενογιανακοπούλου, αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ, τον χαρακτήρισε ως «κεντροδεξιό πολιτικό». Άλλωστε, στην ίδια πάνω- κάτω λογική βρίσκονται και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, πρώην και επόμενα που κινούνται πλέον μεταξύ μιας ευρωπαϊκού τύπου φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς και ενός ελληνικού τύπου φιλελεύθερου Κέντρου. Οι διαφορές επί της ουσίας μεταξύ των στελεχών αυτών είναι από μηδαμινές ως και τεχνητές προκειμένου να διασώζονται τα προσχήματα.

Το Μαξίμου και οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού παρακολουθούν μέσω μικροσκοπίου τα τεκταινόμενα στο ΠΑΣΟΚ και επί της ουσίας συγχαίρουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο για τον τρόπο που διαχειρίζεται την εσωκομματική του κατάσταση ενόψει της ψηφοφορίας στη Βουλή. Μόνον καλά λόγια έχουν να πουν για τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που «δίδει την ύστατη μάχη». Στο Μαξίμου, γνωρίζουν πως μετά τη ψηφοφορία, δεν θα υπάρξει επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, σε ένα ΠΑΣΟΚ όπου τα στελέχη με κάποια ακόμη πολιτική επιρροή, έχουν τραβήξει τον δικό τους δρόμο, όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Γιάννης Ραγκούσης. Όπως δήλωσε, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης σε τηλεοπτική εκπομπή το Σάββατο το πρωί, «δεν θέτεις σε ένα κόμμα που διαλύεται, θέμα ηγεσίας» και αυτή η φράση τα λέει όλα για την κατάσταση που επικρατεί στην Ιπποκράτους. Και καταλήγει, ο κ. Χρυσοχοΐδης, κάνοντας έκκληση σε όλες τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, να ομονοήσουν.

Με αυτά τα δεδομένα, το Μαξίμου σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του και τον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης.

Τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ

Η Δημοκρατική Αριστερά, από την πλευρά της, απέχει πολύ από το την κατάληξη σε μία συλλογική και εναρμονισμένη στάση έναντι των δύο κρίσιμων ψηφοφοριών στη Βουλή, για το Πολυνομοσχέδιο την Τετάρτη και για τον Προϋπολογισμό την επόμενη Κυριακή.

Για πρώτη φορά, μάλιστα, ακούστηκε στην Αγίου Κωνσταντίνου από διάφορα στόματα, όπως από τη βουλευτή Θεσσαλονίκης κα Ξηροτύρη, πως δεν είναι δεδομένη η στάση της κατά την ψηφοφορία για τον Προϋπολογισμό, ψηφοφορία που όπως γνωρίζουν οι πάντες, αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση.

Ήδη στη ΔΗΜΑΡ καταμετρώνται απώλειες. Δεν είναι μόνον η ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή Ηρακλείου Γιάννη Μιχελογιαννάκη. Είναι και η παγωμάρα στις σχέσεις με τον Νίκο Μπίτση και την περί αυτόν «Ομάδα της Μεταρρύθμισης», αλλά και οι διαφορές που είναι πλέον εύκολο να ανιχνευθούν μεταξύ εκείνων των στελεχών της Εκτελεστικής Γραμματείας, που επιθυμούν την υπερψήφιση των μέτρων, εκείνων που επιθυμούν την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση και τέλος, εκείνων που… δεν έχουν αποφασίσει ακόμη.

Είναι λοιπόν, ηλίου φαεινότερο πως οι σχεδιασμοί του Μαξίμου εξελίσσονται μέσα σε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο, όπου η ΔΗΜΑΡ και η μελλοντική της παρουσία σε κυβερνητικό (ανασχηματισμένο) σχήμα ανήκει στο χώρο της θεωρίας, αν όχι της απλής υπόθεσης εργασίας.

Το διπλό μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ

Κατά τα τέλη της εβδομάδας που μας πέρασε, διαφάνηκε πως στην Κουμουνδούρου επικρατούσε η άποψη που εκφράζεται με τη φράση: «Έφθασε η ώρα να τους ρίξουμε», εννοώντας την τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Μετά και τις ενδοκυβερνητικές ρωγμές και την ημι- αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, αλλά κυρίως μετά τα φαινόμενα αυτοδιάλυσης στο ΠΑΣΟΚ, οι τόνοι στην Αξιωματική Αντιπολίτευση άρχισαν να υψώνονται.

Αν η λογική αυτή επικρατήσει και κατά τη διάρκεια των επόμενων ημερών, οπότε και θα βρίσκεται σε εξέλιξη και η γενική απεργία, τότε είναι πολύ πιθανόν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει συμπεριφορά και από τη στάση του «θα ζητήσουμε εκλογές, όταν θα μπορούμε να τις επιβάλλουμε», που ήταν η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα προ εβδομάδος στο «πάμε για εκλογές εδώ και τώρα».

Η εφαρμογή ωστόσο, μιας τέτοιας τακτικής προϋποθέτει πως στην Κουμουνδούρου θα έχουν λυθεί τα εσωκομματικά προβλήματα και οι αντιθέσεις. Όμως, η πραγματικότητα άλλα δείχνει, μετά μάλιστα από τη μετωπική σύγκρουση προ ημερών μεταξύ του Παναγιώτη Λαφαζάνη και του Αριστερού Ρεύματος με την «Ομάδα Τσίπρα», με αφορμή τη δήλωση: «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε». Η μάχη μεταξύ των δύο αυτών ομάδων γύρω από τις οποίες στριφογυρίζουν και οι υπόλοιπες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ήδη αρχίσει με ορίζοντα το συνέδριο του κόμματος της επόμενης άνοιξης.

Ενδεχομένως ωστόσο, οι πολιτικές εξελίξεις και η διαφαινόμενη κυβερνητική αστάθεια, τόσο ενόψει των ψηφοφοριών στη Βουλή, όσο και ως προς την προοπτική συνέχισης του σημερινού κυβερνητικού σχήματος, να προκαλέσει έστω πρόσκαιρα μία συμφωνημένη ειρήνης την Κουμουνδούρου προ του «κοινού συμφέροντος».

Υπό αυτές τις συνθήκες, η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή, 4 Νοεμβρίου, θα καταδείξει το εάν και κατά πόσο η Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι αποφασισμένη να επιταχύνει τα φαινόμενα αποσταθεροποίησης του κυβερνητικού σχήματος ή αν αντίθετα θα επικρατήσουν άλλες σκέψεις και ελιγμοί τακτικής.