Κυκλοφόρησε πρόσφατα το νέο μυθιστόρημα της Αλίκης Αλιφέρη με τίτλο «Ιστορίες αγάπης και απάτης». Στο πραγματικά ενδιαφέρον βιβλίο της, η αξιόλογη συγγραφέας καταπιάνεται με δύο έννοιες βαθιά ριζωμένες στην ανθρώπινη φύση, την αγάπη και την απάτη, χωρίς να τις προσεγγίζει σχηματικά ή μονοδιάστατα. Η αγάπη παρουσιάζεται όχι ως απαραίτητη συνθήκη επιβίωσης, αλλά ως ένα ισχυρό και καθοριστικό συναίσθημα που συνοδεύει την ανθρώπινη εξέλιξη, επηρεάζοντας σκέψεις και συμπεριφορές.
Μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου γίνεται σαφές ότι η αγάπη δεν αφορά πάντα ένα άλλο πρόσωπο. «Αναμφισβήτητα, η αγάπη είναι ένα ισχυρό συναίσθημα που απασχολεί όλους τους ανθρώπους δίχως, απαραίτητα, να απευθύνεται σε άλλο άτομο» λέει η Αλίκη Αλιφέρη στη Ζούγκλα και υπογραμμίζει: «Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που υπεραγαπούν -μέχρι καταστροφής- την αφεντιά τους».
Η απάτη, από την άλλη, δεν εμφανίζεται ως απλό αποτέλεσμα μιας προδομένης αγάπης. Αντιμετωπίζεται ως ένα αρχέγονο χαρακτηριστικό, παρόν τόσο στον άνθρωπο όσο και στο ζωικό βασίλειο. Στη φύση λειτουργεί ως εργαλείο επιβίωσης και εξέλιξης, ενώ στις ανθρώπινες κοινωνίες επιχειρείται ο έλεγχός της μέσα από κανόνες και νόμους που θέτουν όρια σε συγκεκριμένες μορφές εξαπάτησης.
«Ξεκινώντας από τον τίτλο του βιβλίου σας «Ιστορίες αγάπης και απάτης» θα ήθελα να σας ρωτήσω: Είναι η αγάπη θεμελιώδης ανάγκη για επιβίωση ή είναι κοινωνική ανάγκη η οποία παραπέμπει στην ευημερία κάθε ανθρώπου;»
Την αγάπη δεν την έχουμε ουσιαστικά ανάγκη όπως το νερό ή τον αέρα, επομένως δεν είναι θεμελιώδης για την επιβίωση. Ωστόσο η επιστήμη τη θεωρεί ουσιαστικό μέρος της ανθρώπινης εξέλιξης βιολογικά και ψυχολογικά.
«Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αγάπη;»
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα διαπιστώσουμε πως κάποιοι τα καταφέρνουν μια χαρά με τη λογική. Αναμφισβήτητα, η αγάπη είναι ένα ισχυρό συναίσθημα που απασχολεί όλους τους ανθρώπους δίχως, απαραίτητα, να απευθύνεται σε άλλο άτομο.
«Δηλαδή η αγάπη για κάτι άψυχο μπορεί να αντικαταστήσει την αγάπη για κάτι έμψυχο;»
Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε την εξουσία, την επιτυχία, το χρήμα, τη βολή ή την κυριαρχία πολύ περισσότερο από την οικογένεια ή τους συντρόφους τους. Την αγάπη μπορεί να μονοπωλήσει η θρησκεία, η τέχνη, τα ταξίδια, η εργασία και σε ακραίες περιπτώσεις, ο εαυτός μας. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που υπεραγαπούν -μέχρι καταστροφής- την αφεντιά τους.
Οι «Ιστορίες αγάπης και απάτης» πραγματεύονται την απάτη ως αποτέλεσμα μιας προδομένης αγάπης;»
Όχι. Πραγματεύονται την απάτη ως ένα επίσης αρχέγονο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, αλλά και του ζωικού βασιλείου. Στις κοινωνίες των ζώων η εξαπάτηση λειτουργεί ακόμα ως εργαλείο επιβίωσης, εξέλιξης και ιδιοτέλειας, ─ στις ανθρώπινες κοινωνίες υπάρχουν νόμοι κατά συγκεκριμένων μορφών εξαπάτησης.
«Το πρώτο σας μυθιστόρημα «Το ναρκοπέδιο του έρωτα» (εκδόσεις Ωκεανός) περιλαμβάνει πέντε αστυνομικές ιστορίες και μία ιστορία αγάπης με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Τι σας παρακίνησε να γράψετε δεκαοχτώ μικρές ιστορίες μυστηρίου;»
Δύο βιβλία με μικρές ιστορίες οι οποίες με συντρόφευσαν κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού δέκα πτήσεων και αμέτρητων αποστάσεων που έκανα πρόσφατα στην Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία. Εκεί εκτίμησα την προσφορά της σύντομης αφήγησης. Ένα μυθιστόρημα περιλαμβάνει περιγραφές ανθρώπων και τοπίων που δεν χωρούν σε μικρές ιστορίες, αντ’ αυτού τις μικρές ιστορίες μπορείς να τις πάρεις μαζί σου και να τις διαβάσεις ευκολότερα ακόμα και σε έναν σταθμό τρένου.
Οι «Ιστορίες αγάπης και απάτης» κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο στο φεστιβάλ βιβλίου στο Πεδίον του Άρεως και έτυχαν καλής υποδοχής όπως μας είπατε. Καλή συνέχεια σας ευχόμαστε.
