Ήταν το 1956 όταν η Γαλλία, μάλλον ολόκληρος ο κόσμος αισθάνθηκε τη σεισμική δόνηση. Ο Ροζέ Βαντίμ μόλις είχε δημοσιοποιήσει το «Θαύμα» του, « Και ο Θεός έπλασε την γυναίκα».
Ένα σώμα δαιμονισμένο, σφριγηλό, καυτό, ποθητό, πραγματικά το αντικείμενο του πόθου για κάθε άνδρα, ταυτόχρονα με ένα πρόσωπο σχεδόν παιδικό, αφελές και μία φωνή ακόμα έφηβης. Η Μπριζίτ Μπαρντό, αυτή η Εικόνα του Παγκόσμιου Σινεμά, μόλις κατακτούσε την κινηματογραφική υφήλιο.
Παραμονές της αλλαγής του χρόνου, αυτή η κινηματογραφική βόμβα, η οποία βασάνιζε τον ανδρικό πληθυσμό του πλανήτη για δεκαετίες έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών και κυρίως, πλήρης δόξας και τιμής.
Μπριζίτ Μπαρντό
Παράτησε τα κινηματογραφικά εγκόσμια από το 1973. Αυτή η Ντίβα δεν θα μπορούσε, δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της να γεράσει στο κινηματογραφικό πανί. Έφυγε νωρίς από τα πλατό για να διατηρηθεί στη συλλογική μνήμη, αυτή η γυναίκα που ταλαιπώρησε τα όνειρα των ανδρών του 20ου αιώνα.
Μπριζίτ Μπαρντό
Αφιερώθηκε έκτοτε στην προστασία των ζώων. Η Μπριζίτ του Σαίν Τροπέ, το κορίτσι που έκανε να λιώσουν τα μέταλλα του παγκόσμιου συντηρητισμού, η γυναίκα που έπλασε ο Θεός για να την ερωτευθεί και ο ίδιος, και συγνώμη για τη βλασφημία, είχε δηλώσει με περισσή αλαζονεία, πως «το να ζεις τα γεράματά σου αποτραβηγμένη, παρέα με τον εαυτό σου και με αυτά που αγάπησες είναι μία επιλογή», μία απίστευτη πολυτέλεια που τη διασκέδαζε μέχρι την τελευταία σταγόνα.
H ατίθαση και όμορφη Μπριζίτ Μπαρντό σε επαγγελματική φωτογράφιση
Δεν θα μιλήσουμε εδώ για το εάν και κατά πόσο ήταν ταλαντούχα ή όχι. Αυτά ας τα αναλάβουν οι λεγόμενοι κριτικοί κινηματογράφου, οι οποίοι ολίγον άλλωστε αγάπησαν το σινεμά. Κάθε κριτικός είναι και ένας πικραμένος άνθρωπος που ήθελε πολύ να γίνει σκηνοθέτης, αλλά δεν τα κατάφερε. Την ημέρα του θανάτου της θα μιλήσουμε για το φαινόμενο της Ντίβας. Και οι Ντίβες δεν εξηγούν. Απλά γοητεύουν, συναρπάζουν και συμπαρασύρουν.
Μπριζίτ Μπαρντό
Υπήρξε μύθος και σύμβολο του σεξ των δεκαετιών 1950 και 1960, ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής.
Παράλληλα, απετέλεσε έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης, έφερε επανάσταση στα ήθη, περνώντας από γυναίκα-παιδί σε femme fatale, ελεύθερη και προκλητική, ενζενί και ελευθεριάζουσα, σε μια εποχή μεταπολεμική και συντηρητική.
Μπριζίτ Μπαρντό
Με 48 ταινίες στο ενεργητικό της και περισσότερα από 80 τραγούδια σε 21 έτη καριέρας, η Μπριζίτ Μπαρντό, πασίγνωστη επίσης με τα αρχικά της, BB («Μπεμπέ»), ήταν μία από τις γνωστότερες Γαλλίδες καλλιτέχνιδες παγκοσμίως.
Η Μπριζίτ Μπαρντό παίζει κιθάρα
Μπριζίτ Μπαρντό
Οι καλύτερες της ταινίες
- Και ο Θεός… έπλασε τη Γυναίκα (Et Dieu… créa la femme, 1956)
- Η Περιφρόνηση (Le Mépris, 1963)
- Βιβαρία! (Viva Maria!, 1965).
- Αλήθεια (La Vérité, 1960)
- Οι Δυο Ορφανές (Les Femmes, 1969)
Οι μεγαλύτερές της επιτυχίες στην υποκριτική:
Και ο θεός έπλασε τη γυναίκα
Η περιφρόνηση
Η Βιβαρία
Οι μεγαλύτερές της επιτυχίες στο τραγούδι:
- Sidonie, αυθεντικό soundtrack της ταινίας Vie Privée
- Tiens, c’est toi!
- Chacun son homme
- e Soleil de ma vie
- Moi Je Joue
Moi Je Joue
Mambo Italiano
Τα τελευταία της βήματα στον χώρο της υποκριτικής
Το 1970, ο Μισέλ Ντεβίλ την παρουσιάζει χαρωπή και δραστήρια στην ταινία «L’Ours et la Poupée» στο πλάι του Ζαν Πιερ Κασσέλ (πατέρα του ηθοποιού Βενσάν Κασέλ). Το 1971, η Μπαρντό εμφανίζεται στην ταινία «Η λεωφόρος των λαθρεμπόρων», του Ρομπέρ Ενρικό με τον Λίνο Βεντούρα, η υπόθεση της οποίας εξελίσσεται στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης.
Η Μπριζίτ Μπαρντό με τη γάτα της
Η Μπριζίτ Μπαρντό βόλτα με τα σκυλιά της
Την ίδια χρονιά γυρίζει στο πλάι της Κλαούντια Καρντινάλε την ταινία «Les pétroleuses», του σκηνοθέτη Κριστιάν Ζακ, ένα κωμικό γουέστερν. Αυτές οι τρεις ταινίες ήταν οι τελευταίες κινηματογραφικές επιτυχίες της ηθοποιού.
Αποφάσισε να αφοσιωθεί πλέον σε ένα άλλο πάθος που είχε φωλιάσει μέσα της από καιρό: την υπεράσπιση των ζώων.
Διαβάστε ακόμα: Πέθανε στα 91 της η Μπριζίτ Μπαρντό
